odnowiona w 1844 r. przez Hrebnickiego, i kapl. kat. par. Uła, fundacyi również Hrebnickich. W pobliżu st. dr. żel. dyneb. witeb. Obol, druga od Połocka ku Witebskowi, pomiędzy st. Horany o 16 w. a Sirocino 22 w. o 183 w. od Dyneburga, 32 w. od Połocka a 61 w. od Witebska. Dobra te od 1615 r. stanowią dziedzictwo Hrebnickich, przedtem były własnością Molskich. Dnia 6 stycznia 1592 r. Adam Molski sprzedaje Pantusewiczowi Wojnie, od którego d. 21 stycznia 1595 r. kupuje Fryderyk Janusz Wietrzyński, od synowca którego w 1615 r. nabyła Anna z Wojnów Mikołajowa Hrebnicka. 3. O. , wś, pow. połocki, 451 dzieś. 4. O, wś, tamże, 50 dzies. , własność Teodora Majewskiego. 5. O. , dobra, tamże, własność niegdyś Szczyttów, z których Daniel, pisarz ziemski połocki, zapisał jezuitom połockim na utrzymanie kapłana świeckiego dla obsługi parafii, dziś skarbowe. Okręg wiejski O. ma 1570 dusz rewiz. włościan skarbowych. 6. O. , dobra skarbowe, tamże, mają 10699 dzieś. ziemi. Do dóbr należało 35 wsi i 5 zaśc. Jest tu cerkiew. 7. O. , wś i folw. , pow. sieński, gm. Pustyn, dobra dziedziczne Michała Dąbrowy, ziemi używalnej 1531, nieużytków 574 dzies. ; młyn wodny, krupiarnia, folusz i fabryka oleju, wyrabiająca rocznie do 400 pud. A. KŁ. i A. Ch. Obolanka, ob. Obol. Obolce, mko nad rz. Obolanką, pow. orszański, w 2 okr. pol. , gm. Alenowicze, przy drodze poczt. z Orszy do Sienna, o 45 w. od Orszy, 60 dm. 19 należy do chr. , a 41 do żyd. , 265 mk. 132 męż. i 123 kob. , w tej liczbie 52 prawosł. , 3 kat. , i 200 żydów; cerkiew, dom modlitwy żydowski i st. poczt. , pomiędzy Kochanowem o 17 w. , a Siennem o 26 w. . Osada starożytna, wspominana prawdopo dobnie w kronice Woskresieńskiej pod nazwą Obłcze. W 1387 roku Władysław Jagiełło wzniósł tutaj pierwszy na Białej Rusi kościół katolicki, który, przebudowany w 1809 r. , znajduje się obecnie nie w samem miasteczku, lecz w odległem od niego o 1 w. siole Sta re Obolce, jako filialny par. Tołoczyn. Jest on z drzewa wzniesiony, pod w. Imienia N. P. M. i do 1868 r. był parafialnym. W 1430 r. o. , wymienione są w liczbie miast litewskich, w dokumencie wyniesienia Swidrygiełły na tron litewski. W XVI w. Zygmunt August nadał O. wraz ze Smolanami zbiegłemu z Ros syi kn. Andrzejowi Kurbskiemu, który wkrót ce zamieniał je z Sanguszką na Kowel, i od tąd stanowiły część obszernego klucza smolańskiego ks. Sanguszków. Obecnie własność Zarzeckich. J. Krz. Obole, jez. , w pow. nowoaleksandrowskim gub. kowieńskiej, między miasteczkami Dryświaty i Pelikany, dł. 6 w. , szer. od 1 2 do 1 w. Obolin, al. Obolienen, wś i leśnicz. na Litwie pruskiej, w nizinach, st. poczt. Gr. Friedrichsdorf, 18 klm. od Heinrichswalde, 158 mk. Oboliszki, mały folw. , pow. nowogródzki, w 2 okr. pol. , horodyszczańskim, w okolicy wsi Bojdziłowicze. A. Jel. Obołany, ob. Obołoń. Obołoń al. Obołany, mko od 1855 r. nad rz. Krzywą Rudą, pow. chorolski gub. połtawskiej, o 36 w. od Chorola; 418 dm. , 2602 mieszkańców. Obołonie 1. wś nad rz. Drujką, pow. dzisieński, w 3 okr. pol. , gm. Druja, okr. wiejski Puńczany, o 11 w. od gminy a 55 w. od Dzisny, 5 dm. , 31 mk. kat. 21 dusz rewiz. ; należy do dóbr Puńczany, dawniej Wojsława Zabłockiego, dziś Swidersa. Do 1824 r. był młyn wodny na Drujce. Niegdyś attynencye Drujki, od 1700 r. własność Rudominów, z których Jan Du siacki Rudomina, pisarz ziemski brasławski, otrzymał w 1712 r. przywilej na pobieranie mostowego na rz. Drujce. Od Rudominów O. przeszły w 1823 r. do Zofii z Rudominów Zabłockiej. 2. O. , zaśc. , tamże, o 57 w. od Dzisny, 2 dm. , 11 mk. , z tego 5 starow. i 6 żyd. Obołonie, przedmieście mta Doliny. Obołonje, Obołoń, Obłonie, t. j. Błonie, tak się zwało niegdyś jedno z przedmieść m. Kijowa położone nad Dnieprem. Obora al. Zwierzyniec. niem. Tiergarten, część wsi Chociebądza, w pow. i obw. sąd. cieszyń skim, na płn. wsch. od wsi, na lewym brzegu Olszy, tuż przy torze kolei żel. cieszyńskobogumińskiej; ma 18 dm. , 141 mk. m. 64, k. 77; rz. kat. 60, prot. 81; wszyscy Polacy. Ob. Kocobędz. Br. G. Obora 1. wś i dobra, pow. gnieźnieński, odl. 6 klm. na półn. zach. od Gniezna. Leży pod Dębnicą; poczta i kol. żel. w Gnieźnie. Wieś ma 26 dm. i 230 mk. , 225 kat. i 5 prot. , a dominium z cegielnią 8 dm. i 116 mk. , 109 kat. i 7 protest. Obszaru domin. 384, 51 ha, z cz. doch, grant. 4420 mrk. W r. 1295 od nawia Przemysław II dawniejsze przywileje, któremi był nadał pp. klaryskom gnieźnieńskim Oborę wraz z innemi włościami. Roku 1348 płaciła ta wieś 8 grzywien czynszu ple banowi w Dąbrówce Kościelnej. Według Lib. Ben. Łas. I 18, 19, 67 wchodziła O. w skład parafii św. Piotra w Gnieźnie. Dominium O. należało w r. 1846 do Bussmanna, r. 1877 do Juliana Zabłockiego, a obecnie do Pauliny Za błockiej. Z pomniejszych właścicieli, posiada tu Andrzej Kołasiński 53 ha. 2. O. , niem. Oborek, folwark do Chomiąży Szlacheckiej, w pow. szubińskim, odl. o 8 klm. na wsch. połud. od Gąsawy. E. Cal. Oborczyska 1. wś włośc. nad rz, Omulew, pow. przasnyski, gm. i par. Baranowo, Obolanka Obolanka Obolce Obole Obolin Oboliszki Obołany Obołoń Obołonie Obołonje Obora Oborczyska