Kitajgród, Kosarzyńce, Kozińce, Kruszynówka, Krzykliwiec Stary i Nowy, Kunicze, Letkówka, Lewków, Pawłówka, Piątkówka, Po pieluchy, Sawińce, Sewerynówka, Sokołówka, Stratyjówka Większa i Mniejsza, Sumówka, Tarnawka Wielka, Tatarówka, Torkanówka, Trościańczyk i Żabokrzyczka. O. podług Marczyńskiego założona było około 1653 r. przez Obodowskich, zdaje się jednak, że to jest mylne, gdyż w 1651 r. jest już wymienioną w liczbie majętności pozostałych do działu po ks. Januszu Wiśniowieckim, a nabytych od ks. Korotkich. Następnie posiadali ją Lubomirscy i Potoccy, obecnie włas. Feliksa i Emilii hr. Łubieńskich Sobańskich. Dr. M. i X M. O. Obodówka, wś, pow. zbaraski, odl 18 klm. na wsch. od Zbaraża a 6 klm. od Nowego Sioła. Graniczy na wsch. z Terpiłówką, od płd. z Klebanówką i Jacowcami, od zach. z Łozówką i Huszczankami, od płn. z Szelpakami i Suchowcami. Leży nad potokiem bez nazwy, dopływem Zbrucza. Potok ten tworzy tu znaczny staw, otaczający półkolem wioskę. Obszar dwor. 131 mr. ; włośc. 526 kw. mr. ; lud. rz. kat. 84, par. Zbaraż, gr. kat. 263, par. Huszczanki. Właść. pos. więk. spadkob. Tadeusza Turkuła. B. R. Obodowo 1 dok. 1367 Obedno, w XVIII w. Łobodowo, wś szlach. , pow. złotowski, st, poczt. Mąkowarsk, okr. urz. stanu cyw. Komierowo, par. kat. Wałdowo, 3 4 mili odl. ew. Sąpolno; szkoła ew. w miejscu. Obszar 95l, 14 mr. , 52 bud. , 17 dm. , 131 mk. , 97 ew. , 34 kat. Wieś tutejsza należała w XV w. do Komierowskich, później do właścicieli Sosna. Już wcześnie została podzielona na kilka części. W 1467 r. zrzekł się proboszcz w Sępolnie 10 włók, które tu posiadał. R. 1646 odstąpił Jakub Grabowski jeden dział sors Prądzyńskiemu, ob. Schmitt Der Kreis Fiatów str. 292 i 99. R. 1766 byłu tu 15 włościan, coloni i dwóch zagrodników semicoloni. Płacili proboszczowi rocznie 8 korcy żyta i tyleż owsa ob. Wizyt. Mathego, str. 1518. W dok. z r. 1376 jest wymieniony Crosny de Obedow, kuzyn Jana z Komierowa ob. Cod. dipl. Maj. Pol, dok. 1730 i 1731. 2. O. , po niem. także Eichfelde, kol. , tamże, odl. od Wałdowa o 1 milę, 997. 27 mr. obszaru. W 1868 r. 48 dm. , 109 bud. , 322 mk. , 249 ew. , 69 kat. Obojan, mto pow, gub. kurskiej, przy uj ściu rz. t. n. do Psieły, o 121 w. od Kuraka, ma 6803 mk. , 3 cerkwie, monaster, szkołę po wiat, zakł. dobroczynne, 12 fabryk i zakła dów przemysłowych, handel znaczny, targi i jarmarki ożywione. Założone w 1650 roku. Obojański powiat ma na przestrzeni 3322 w. kw. 128616 mk. , zajmujących się rolnictwem; po wierzchnia w ogóle równa, grunt czarnoziem, lasy zajmują 13 Znaczniejsza rzeka Psieł z dopływami. J. Krz. Obojna, przys. do Turbi, pow. tarnobrzeski, leży w piaszczystej równinie 155 mt. na płd. od te wsi, u stóp lesistego wzniesienia zwanego Turebską górą 164 mt. wznies. . Posiada 402 mk. rz. kat. Lasy rozległe ota czają O. od południa, od zach. mały przys. Zaosie, a od wsch. Agatówka. Z Turbią łączy O. droga gminna, wiodąca przez Agatówkę do Rozwadowa. Mac. Obojucie, zaśc. nad jez. Dublińskiem, pow. wileński, w 1 okr. pol. , gm. Niemenczyn, okrąg wiejski Traszkuny, o 10 w. od gminy a 38 w. od Wilna, 9 dusz rewiz. ; należy do dóbr skarbowych Giejany. Obol 1. podług W. Pola Obal, rzeka w gub. witebskiej, bierze początek w pow. horodeckim z jeziora Jezierzyszcze, Ozieryszcze, leżącego na płd, od jez. Newelskiego. Płynie z początku w kierunku płd. zach. , zwracając się kilkakrotnie ku pełnemu południowi; pod siołem Koziany skręca się ostrym kolanem na płd. wsch. aż do wsi Kozły, gdzie przybiera poprzedni kierunek płd. zach. , który w końcu od wsi Pligówki zamienia na zach. ; mija sioło Obol i powyżej wsi Szapiłowo, ubiegłszy 105 w. , uchodzi od pr. brzegu do Dźwiny, pomiędzy Uświaczą a Sośnicą, o 19 1 2 w. powyżej Połocka. Szeroka w średnim biegu od 10 15 sążni, głęboka 4 do 8 stóp, ma dno piaszczyste, w niektórych tylko miejscach kamieniste, pokryte iłem. Dawniej była cała spławna, dziś zaniedbana, tak że spław odbywa się tylko wiosną na przestrzeni 35 w. Dr. żel. dynebursko witebska przechodzi przez rz. 0. pod wsią t. n. Oprócz pomniejszych strumieni przybiera od pr. brzegu Issę, Warużę, Świnnę, Hłyboczkę i Wołotówkę, od lewego zaś brz. Czernią, Czarniawkę, Usyśkę i Budowieść. 2. O. al. Obolanka, rzeka w gub. mohylewskiej, lewy dopł. Łuczesy, lew. dopływu Dźwiny. Bierze początek w pow. orszańskim około wsi Danitkowo, o 3 w. poniżej mka Obolce, płynie z razu ku płn. , pod Obolcami robi zakręt na wschód, poczem pod wsią Krzywdą zwraca się znów na płn. , około wsi Kamionka przybiera kierunek płn. wschodni, następnie znów płn. , i w końca od wsi Lemnice skręca się gwałtownie na wschód i pod Uściem uchodzi do Łuczesy ubiegłszy około 70 w. Przybiera kilka pomniejszych strug. J. Krz. Obol L, fol. i dobra skarb. nad rz. Obol, pow. horodecki, o 35 w. od Horodka, w dolinie nawodnianej wiosennemi wylewami rzeki, bogatej w łąki. Dobra mają w ogóle 10179 dzies. ziemi. Zarząd gminy, obejmującej 70 wsi i 1781 dusz rewiz. 2. O. , dobra nad rz. Obol, pow. połocki, w 1 okr. pol. a 2 rew. sądowym, przy dr. żel. dyneburskowitebskiej, mają 2760 dzies. ziemi dworskiej i obszerne lasy. We wsi jest cerkiew paraf. pod w. św. Onufrego, Obo Obodówka Obodówka Obodowo Obojan Obojna Obojucie Obol