dwan, biskup poznański, szpitalowi przy kościele ś. Michała w Poznaniu, między innemi dziesięcinę z Obiezierza, należącego wówczas do stołu biskupiego. Stwierdzają to dyplomaty z 1218, 1220 i 1238 r. W l339 pisał się Bronisz z O. Według regestr. pobor. z 1580 r. wś O. , własność Andrzeja Obiezierskiego, miała 13 półłanków, 4 zagrod. i 1 kolon. Pawiński, Wielkop. I, 24. Na sejmie r. 1773 1775 wyznaczono komisyą, mającą załatwić spory graniczne, jakie wiódł ówczesny dziedzic O. z sąsiadami. W skład parafii obiezierskiej wchodziły Chrustowe, Górka, Kowalewko, Nieczajna, Niemieczkowo, Ślepuchowo, Wargowo i Żukowo, O kościele obiezierskim wspominają akta konsystorskie w pierwszej połowie XV w. W r. 1550 wzniósł go z cegły palonej Stanisław Obiezierski, kanonik poznański, dziedzic ówczesny; w r. 1775 odnowił go generał Wojciech Węgorzewski. W kościele tym zaprowadzono dwa bractwa ś. Anny r. 1596 i różańcowe r. 1635. Kościół jest p. t. ś. Klemensa, męczennika, i ś. Bartłomieja, apostoła; znajdować się miała w nim głowa ś. Klemensa, papieża, sprowadzona z Rzymu przez jednego z Obiezierskich. Są w nim dwa nagrobki Andrzeja Obiezierskiego, zm. r. 1594 d. 1 lutego i drugi, bez napisu, wyobrażający niewiastę w stroju zakonnym. J. Łukaszewicz, w Opisie Kościoł. par. . I, 292, zbija rozpowszechnione swego czasu zdanie, jakoby odkryty w kościele obiezierskim napis Hic jacet Ellena odnosić się miał do Halszki z Ostroga, nie stawiając atoli żadnego w tej mierze wniosku. Pałacyk obiezierski zawiera cenną bibliotekę i bogate zbiory starożytności. Na polach obiezierskich, wśród pagórków gliniastych, znajdować się mają pokłady soli. W przyległem do wsi jeziorze odkryto ślady mieszkań nawodnych, a w pobliżu żalniki, z których różnemi czasy wykopywano topory, kliny i noże kamienne, tudzież popielnice i różne naczynia przedhistoryczne. Wykopaliska obiezierskie przechowują się w zbiorach Pozn. Tow. Prz. Nauk. O. par. , dek. obornickiego, miała w 1873 r. 2820 dusz. W O. urodził się w 1821 r. Antoni Małecki, uczony lingwista i historyk literatury. Ojciec jego był administratorem tych dóbr. Tu gościł również przez pewien czas Adam Mickiewicz. Ta także przyszedł na świat w 1814 r. zasłużony w Wielkopolsce obywatel Adolf Wolniewicz. W O. przebywało wielu wybitniejszych mężów, jak Niemcewicz, Mickiewicz, Syrokomla, Garczyński, Kraszewski, Pol, Żaba i inni. Gdy nadeszła wiadomość o śmierci Kościuszki, usypali Niemcewicz i generałowie Turno i Węgorzewski, między wsią a dębinką kopiec około 2 rat. wysoki, zwany dotąd kopcem Kościuszkowym, i obsadzili go topolami. Objezierze al. Obiezierze, dziś niem. WitstockerSee, t. j Wysockie jezioro, leży na granicy pow. tucholskiego i chojnickiego. Na zachodnim brzegu mieszczą się dobra ryc. Objezierze, na wschodnim Wysoka. W 1349 r. nadaje w. mistrz Henryk Tusemer wiernemu Gelumerowi i Joduhlen, jego bratu, dobra Wysokę i połowę jez. Objezierze zwanego ob. Odpisy Dregera w Pelplinie, str. 105. Objezierze al. Obiezierze, niem. Butzendorf, dobra ryc, pow. chojnicki, st. p. , tel. i kol. Silno 4 klm. odl, par. kat. Ostrowite, filia Silno, par. ew. Chojnice, szkoła ew. i okr. urz. stanu cywil. Lotyń. W 1868 r. 16 bud. , 4 dm. , 104 mk. , 46 kat. , 58 ew. Roli or, i ogr. 370, 22 ha, łąk 34, 98 ha, boru 34, 47, nieuż. 7, 76, wody 17, 87, razem 465, 3 ha. O. leży na zach. stronie jeziora Wysockiego, dawniej Objeziorem zwanego. Jako wś graniczna jest wymienione już r. 1356 w przywileju Lotynia villa Obersyr, ob. Odpisy Dregera w Pelplinie, str. 32. Wizytacya Trebnica z r. 1653 donosi, że tu we wsi dawniej było 8 włościan, którzy dawniej dawali prob. w Ostrowitem każdy 1 korzec żyta i tyleż owsa. Ale ówczesny pan wykupił te gburstwa i płacił tylko 6 kor. żyta i tyleż owsa str. 109. Za Rzpltej należało O. do pow. człuchowskiego. Według taryfy z r. 1648, gdzie uchwalono pobór podwójny, płacił tu p, Baker od 4 wł. osiadł. , 3 pust. , 2 ogrod. 10 flor. 16 gr. ob. Roczn. Tow. Prz. Nauk w Poznaniu, 1871, str. 189. Podług taryfy na symplę z r. 1717 płaciło O. 15 gr. ob. Codex Belnensis w Pelplinie, str. 94. W o. była dawniej kaplica, ufundowana przez trzech braci Gotschalków. Na uposażenie otrzymała 2 włóki ob. Fankidejski Utracone kościoły, str. 312. Kś. Fr. Obieżow, sioło, pow. nieżyński gub. czernihowskiej, należało do dóbr zadnieprskich ks. Jeremiego Wiśniowieckiego, nabyte wraz z mtem Monastyrzyszczem i słobódką Andryjaszówką od Adama Markiewicza ob. Moszny, t. VI, str. 737. Obigra dok. , dawna nazwa potoku pod wsią Kadcza ob. , w pow. sądeckim. Obiniany, ob. Obeniany. Obiniż, ob, Obeniże. Obiński, okrąg wiejski, pow. horodecki, 1780 dusz włośc. skarbowych. Obisch Wielki i Mały Gross, Klein, wś, pow. głogowski, par. ew. Gramschuetz. O. Wielki miał w 1841 r. 16 dm. , fol. 284 mk. 51 kat. , młyn wodny. O. Mały 13 dm. , fol, zamek, młyn wodny. Obisławice, dok. Obislavicz, wś, dziś pod tą nazwą nieznana; istniała zapewne w pow. lęborskim. Za czasów krzyżackich należała do komturstwa gdańskiego. R. 1374 w dniu ś. Tomasza nadaje Siegfried Walpod von Bas Obieżow Obigra Obiniany Obiniż Obiński Obisch Obisławice