lat dorósł, oczywiście jako pokrzywdzony wraz z Piotrem Woroniczem, urodzonym z ojca Tomasza a matki Kisielównej, rozpoczął na nowo proces tak o Huszczę jak i o N. Sprawa ta już zdawała się być na dobrej drodze dla nich, gdy Stanisław Lenkiewicz uczynił Tadeuszowi Kisielowi jak i Piotrowi Woroniczowi zarzut sfałszowania dowodów. Stąd urodziła się sprawa honoru, i tak Tadeusz Kisiel jak i Piotr Woronicz pozwali Leńkiewicza do sądu głównego lubelskiego o dowiedzenie zarzutów im poczynionych. W trakcie tego umarł Piotr Woronicz i dalszy zatarg prowadził już syn jego Jan Paweł Woronicz późniejszy arcybiskup warszawski i prymas. Ale Leńkiewicze nie będąc pewni wygranej, odprzedali N. i Mostyszcze Leonowi Charlęskiemu, dziedzicowi Byszowa, Bohuszówkę i Zamyślicze ks. Szujskiej z Jasnohorodki. Trybunał lubelski w 1791 r. nie przyznał regestru tej sprawie i odesłał do regestru ordynaryjnego, ale w 1792 r. nastąpił rozbiór kraju, i lubo następnie sprawa honoru zakończyła się na korzyść Kisielów i Woroniozów, a Stanisław Leńkiewicz został ukarany wieżą i grzywnami, proces atoli o N. i Huszczę został stanowczo przegrany. O tym procesie i ciężkiej krzywdzie swej i rodzeństwa swego autor Świątyni Sybilli szeroko się rozwodzi w wierszu swoim p. t. , List do przyjaciela ob. Objaśnienie sprawy Woroniczów z JW. Leonem Charlęskim, Marczenkami i Leńkiewiczami o dobra N. , Mostyszcze, Zamyslicze i Bohuszówkę, w zb. Konstantego I Świdzińskiego; tudzież Poezye Jana Pawła Woronicza, wyd. krakowskie 1852, t. I, str. 130. Następnie syn Leona Charlęskiego Franciszek, przedał w r. 1830 N. i Mostyszcze adwokatowi Grabowskiemu, którego córka wyszła za mąż za Ignacego Marcinkowskiego, ojca Ferdynanda i Antoniego, znanego w piśmiennictwie naszem autora, piszącego pod nazwiskiem Alberta Gryffa i Antoniego Nowosielskiego. Antoni Marcinkowski h. Gryff urodził się w Mostyszczach r. 1823 d. 18 stycznia. Działem rodzinnym Mostyszcze dostały się Antoniemu; Nowosiółki Ferdynandowi. Dziś obie te wioski przeszły w ręce obcego nabywcy. W Nowosiołkach jest mogiła, na której stoi krzyż. Jest podanie, że w niej pochowany kozak Denha; w czasie najścia ordy, wpadł w jamę a Tatarzy żywcem go zakopali wraz z koniem i wysypali nad nim mogiłę. Edward Rulikowski. 5. N. , wś na lewym brzegu Górnego Tykicza, pow. lipowiecki, o 2 w. od mka Kniaża Krynica ma 454 mk. , 1129 dzies. ziemi. Cerkiew pod wezw. Wszystkich św. , drewniana, wzniesiona w 1857 r. na miejscu dawniejszej. N. należą do Zalewskich. 6. N. , wś, pow. owrucki, gm. Olewsk, nadana była przez w. ks. Aleksandra Krzysztofowi Aleksandrowiczowi Kmicie ob. Korosteszów, t. IV, 416 2; porów. Arch. J. Z. R. , cz. IV, t. I, 48. 7. N. , inna wś w pow. owruckim, wspomniana w Arch. J. Z, R. , cz. IV, t. I, 49. 8. N. , wś na lewym wyniosłym hr. rz. Uszy, pow. radomyski, o 5 w. na zach. od wsi Czerewacza par. prawósł. , ma 174 mk. W pobliżu wsi znajduje się kilka kurhanów. W uroczysku Utrenne jest dawna przeprawa przez rz. Uszę, dziś mało uczęszczana. 9. N. , wś nad rz. Stubłą, pow. rówieński, niegdyś w gminie żukowskiej, na płd. od Żukowa, ob. Arch. J. Z. R. , cz. VI, t. 1, 161. 10. N. , przedmieście mka Dąbrowicy, w pow. rówieńskim, wspomniane w Pamiętnikach kn. Kurbskiego t. I, 126. 11. N. , wś, pow. włodzimierski, na płd. zach. od Włodzimierza; wspomina o niej w Pamiętnikach kn. Kurbski t. II, 20, 21, 51; porów. Arch. J. Z. R. , cz. VI, t. I, 212, 264, 265. 12. N. , wś, pow. włodzimierski, na granicy pow. łuckiego i dubieńskiego, w pobliżu rz. Lipy, na wsch. od mka Horochowa; ma cerkiew i kapl. katol. parafii Horochów. Ob. Pamiat. Kij. Arch. Kom. , t. IV, cz. 2 77 78. 13. N. , wś cerkiewna, pow. włodzimierski, na granicy ko wolskiego, na płd. wsch. od Lubomli; ob. Pamiat. Kij. Arch. Kom. , t. , IV, cz. 2 114. 14. N. , kol. czeska, pow. włodzimierski, gm. Kupiaczów, ma 130 dm. J. Krz. Nowosiółki 1. wś i b, stacya pocztowa przy dawnej szosie warszawskosmoleńskiej, o 16 w. za Rosławlem w guberni smoleńskiej. 2. N. , wś i b. st. poczt. przy dawnym trakcie ze Smoleńska do Białego, o 36 w. od tego ostatniego miasta. 3. N. , wś nad Dnieprem, pow. osterski, gub. czernihowskiej, na zach. od mta pow. , niegdyś własność monasteru pieczerskiego w Kijowie; ob. Arch. J. Z. R. , cz. I, t. 1 386; cz. III, t 3 528, 529. 4. N. , wś nad rz. Desną, tamże, na płn. od Kijowa, ró wnież niegdyś własn. tegoż monasteru, ob. Arch. J. Z. R. , cz. I, t. 1 386. J. Krz. Nowosiółki 1. rus. Nowsiłki, Nowosiłci al. Nowosiołka, wś, pow. jaworowski, 14 klm. na płd. wsch. od Jaworowa, na płd. odurz. poczt. w Mużyłowicach, Na zach. leży Ożomla, na płn. Ożomla i Mużyłowice, na wsch. Laszki, na płd. Bortiatyn w pow. mościskim. Wś leży w dorzeczu Wisły, za pośrednictwem pot, Glińca, dopływu Wiszni Sanowej. Potok ten wchodzi tu od wsch. Laszek i płynie pod nazwą Strugi Struhy, w kierunku płd. zach. do Ożomli. W dolinie potoku leżą zabudowania wiejskie i grupy domów Kuczerha, Na Woli i Szczyhli. Na płn. od nich, na granicy Ożomli, wznosi się góra Korolówka do 302 m. Płd. część wsi lesista. Tu wznosi się Jazwińska góra do 280 m. Własn. więk. ma roli or. 13,

Nowosiółki

Nowosiółki