pod Niwiskami bitwa lewego skrzydła generała Skrzyneckiego, znana jako bitwa pod Iganiami. Dobra N. składały się w 1885 r. z fol. Niwiska i Ostrówek; nomenkl. Tymianka, Kąty al. Hulidów, Drogów, Serzmów, Biele i Suchylas; wsi N. , Wyłazy i Ziomaki, rozl. mr. 2439 fol. N. gr. or. i ogr. mr. 604, łąk mr. 202, past. mr. 107, lasu mr. 778, nieużytki mr. 43, razem mr. 1734; bud. mur. 7, z drzewa 55; płodozmian 6 i 7polowy. Folw. Ostrówek gr. or. i ogr. mr. 368, łąk mr. 130, past. mr. 55, lasu mr. 123, nieuż. mr. 12, razem mr. 688; bud. mur. 2, z drzewa 18; płodozmian 8polowy. Wś N. os. 16, z gr. mr. 224; wś Wyłazy os. 16, z gr. mr. 512; wś Ziomaki os. 27, z gr. mr. 713. N. par. , dok. siedlecki, ma 3100 dusz. N. gmina należy do sądu gminnego okr. I w Krześlinie odl. 12 w. ; ma 3545 mk. i 18023 mr. obszaru; st. p. Siedlce o 10 w. W skład gm. wchodzą Broszków. Chodów, Gręzów, łganie, Niwiska, Opole, Ostrówek, Purzyce, Strzała, Wyłazy, Ziomaki, ZaliwiePiegawki, ZaliwieSzpinki, Żuków, ŻukowskaWólka i Żytnia. Br. Ch T. Ł. Niwiska, niem. Niewisk, fol. nad Prosną, pow. odalanowski; ma 3 dm. , 60 mk. ; należy do gm. i dom. Zamościa. Niwiska z Huciskiem, wieś, pow. kolbuszowski, leży w nizinie piaszczystej 289 m. wznies. , na polanie, śród wytrzebionych borów. Przez wieś prowadzi gościniec z Kolbuszowy 11 klm. do Przecławia i płynie potok, dopływ Świerczówki, która w dalszym biegu pod nazwą Przyrwa uchodzi do Łęgu. We środku wsi stoi murowany kościół, w płn. stronie wiatrak i cegielnia, na wsch. zaś opuszczona już huta szklanna, za którą mieści się przysiołek Hucisko, powstały z osady hutników. N. mają parafią filialną, należącą do Rzochowa, szkołę ludową 1klas, kasę pożyczkową gminną z kapit. 408 zł. w. a. , 1198 mk. rz. kat. , z których 66 na obszarze więk. pos. Kazim. Hupki, mającym 615 mr. roli, 147 łąk, 112 past. i 1478 mr. lasu; pos. mn. ma 1805 roli, 291 łąk, 249 pastw. i 403 mr. lasu. Teraźniejszy kościół wzniesiono w r. 1876 na miejscu dawnego, drewnianego, pochodzącego z r. 1595. Prócz tego jest na cmentarzu kaplica murowana, zbudowana 1874 r. Parafia dyec. przemyskiej, dek. mieleckiego obejmuje Dębrzynę, Hucinę z Żabieńcem, Leszcze, Hucisko, Poręby, Trześń i Zapole, z ogólną liczbą 3512 rz. kat. i 141 izrael. Oprócz rolnictwa zajmuje się ludność stolarstwem i tokarstwem i odstawia swe wyroby do Kolbuszowy. N. należała w XVI w. do Lubomirskich i dostała się 1680 r. jezuitom sandomirskim w sumie 15, 000 złp. , którą Aleksandrowi Lubomirskiemu, wojew. krakow. , wypożyczyli z fundacyi Boboli na edukacyą 12stu szlacheckich młodzieńców. Po zniesieniu zakonu została włączoną do funduszu naukowego a następnie sprzedaną. N. graniczy na wsch. z Trześnią, na płn. z Żabieńcem i Huciną, na zach. zaś i płd, z dużemi borami. Mac. Niwisza, ob. Niewisza. Niwiszcze, wś nad bezim. dopł. Szczary, pow. słucki, w pobliżu granicy pow. nowogródzkiego, przy dawnej szosie brzeskomo skiewskiej, w 2 okr. pol. kleckim, ma 10 osad; miejscowość dość leśna, łąk dostatek. A. Jel. Niwka 1. os. , pow. łęczycki, gm. Sobótka, par. Pieczew, odl. od Łęczycy 20 w. , ma 1 dm. 2. N. Stara, wś z os. fabr. Henryków, nad rz. Czarną Przemszą, przy ujściu Białej Przemszy, pow. będziński, gm. Górnicza, par. Zagórze Niwka. Leży pomiędzy Sosnowicami a Granicą, na samej linii granicznej od Galicyi, na wzniesieniu dochodzącem 850 stóp npm. Posiada kościół filialny, stacyą drogi żelaznej warszaw. wiedeń. na odnodze bocznej od Sosnowic, kopalnie węgla i odlewnią wyrobów żelaznych, która wydała w 1875 r. 13, 616 pudów odlewów. N. ma 41 dm. , 395 mk. , 101 mr. ziemi włośc. W 1827 r. 15 dm. , 103 mk, W ostatnich czasach założono tu walcownię żelaza. Kościół tutejszy założył Józef hr. Mieroszewski, dziedzic Zagórza. Od 1826 do 1857 kościół ten był parafialnym; od 1857 parafią przeniesiono do Zagórza, gdzie wzniosła Jadwiga hr. Mieroszewska murowany kościół, N. była własnością hr. Józefa Mieroszewskiego a ostatecznie sukcesorów Gustawa v. Kramsta. Do N. należą przyległości Bor Porębski, Dandówka i Bobrek. Ta ostatnia ma 35 mr. ziemi dwor. i 35 mr. włośc, 5 dm. dwor. 3 mur. , 7 drewn. włośc; ludności stałej 149, czasowej 98, w tej liczbie 9 żydów. Posiada cienkie pokłady węgla kamiennego, nad sobą uławicowane, z wy chodem na południe, z upadem łagodnym, z których żaden 4 grubości nie dochodzi i wydają węgle miękiego gatunku. Z kilku takich pokładów dobywano węgle do r. 1832 dla miejscowej huty cynku, która skutkiem obniżenia się ceny cynku, w tymże roku zamkniętą została, a potem w lat kilkanaście na mieszkania dla robotników przerobiona. Z rozpoczęciem budowy zakładu w N. dla wyrobu żelaza, odbudowa owych pokładów była wznowiona w r. 1834 i większą ilość ich jeszcze wykryto. Kopalnie te były czynne do 1844 r. , lecz z upadkiem zakładu Henryków w Niwce, zamknięte zostały. Dla odprowadzenia wody z tych kopalń była używana maszyna parowa o sile 40 koni, podnosząca wodę do sztolni zwanej Cecylia, z ujściem do rzeczułki biegnącej od Bobrku do rz. Przemszy Białej. Wyniesienie nad poziom morza sztolni 815, odbudowy kopalń 732, a powierzchni gruntu 860 stóp. Głębiej znajdować się mo

Niwiska

Niwiska

Niwisza

Niwiszcze

Niwka