częściej Maniowy ob. al. Maniowa, wś w pow. nowotarskim. Mac. Manjow, niem. Moenau, wś serbska na pru skich górnych Łużycach, pow. wojerecki. Mia ła 1840 r. 139, 1860 r. 137, a 1880 r. 160 Serbów. A. J P. Maniowa, ob. Maniów. Maniowce, wś nad rz. Ponorą, dopływem Ikopotu, pow. starokonstantynowski, par. Kulczyny, ma kaplicę katol. R. 1867 miała 127 dm. R. 1753 M. przeszły od Ostrogskich do Ilińskich. X M. O. Maniowicze, wś, pow. łucki, nad rz. Stochodem. Maniówka, os. , pow. suwalski, gm. Hutta, par. Kaletnik, odl. 13 w. od Suwałk, ma 13 dm. , 13 mk. Maniówka, rzeczka w pow. suwalskim, poczyna się pod Bilwinowem, o 8 w. na płn. wsch. Suwałk, płynie w stronę wsch. płd. przez wsie Potule, Lipniaki i wpada z praw. brzegu do Wiatrołuży. Długa w. 4. J. Bl. Maniowy, mylnie Maniowa lub Maniów, wś paraf. w pow. nowotarskim, nad Dunajcem, północnym lewym brzegiem jego, u południowych stóp Gorców, graniczy od wsch. z obszarem Kluszkowiec i Mizerny, od płn. z obsz. Ochotnicy, od zach. z Hubą, Szlembarkiem i Dębnem, a od płd. z Frydmanem i Falsztynem wsiami spiskiemi Węg. . Płn. granica bieży wzdłuż głównego grzbietu Gorców; w nim szczyt Groniek 1005 m. . Z płd; stoku jego spływają liczne potoki, z płn. na płd. , jak Palenica, Hubanka, Piekiełko, Koszarski pot. , Limierzysko, a wzdłuż wsch. granicy pot. Sygulina. Wzniesienie wsi koło kościoła 527 m. npm. Obszar większej posiadłości ma roli or. 330, łąk i ogr. 196, past. 110, lasu 915; mnioj. pos. roli or. 1157, łąk i ogr. 180, past. 410. lasu 3 mr. austr. W r. 1777 było dm. 132, mk. chrz. 593, żyd. 11 2 rodziny; w r. 1799 dm. 156, mk. chrz. 903, żyd. 8 1 rodz. ; w r. 1824 dm. 167, mk. chrz. 969, żyd. 14 8 rodz. ; w r. 1869 dm. 206, mk. 1243; w r. l880 rak. 1299. M. należały do sstwa czorsztyńskiego. W lustracyi sstwa czorsztyńskiego z r. 1660 wś ta wymieniona p. n. Maniawy, prawdopodobni błąd pisarski. Było tu według niej pierwotnie łanów 38, teraz 2, bo woda zabrała z kościołem; kmieci 8, płacili czynszu po gr. 18, na stróża po gr. 8, razem fi. 4 gr. 24; pszenicy po korcy 1 1 3 miary krakowskiej wierzchowatej korcy 12, równych 15 po gr. 24, co czyni fi. 12; żyta po 1 1 2 korca tejże miary, co czyni fi. 12; owsa po 4 1 2 korca, co czyni korcy 36, równych 44 po gr. 10, co czyni razem fi. 14 gr. 20; każdy po 4 kapłony po gr. 8, razem fi. 8 gr. 16; po 2 gęsi po gr. 10, razem fl. 5 gr. 10; cała gromada na lisa płaci fl. 2; serowego 15 gr. ; razem czyni fl, 55. Robią po 3 dni w tydzień bydłem. Zagrodników 2, odrabiają pieszo w tygodniu dzień 1. Z karczmy poddany płacił za szynkowanie gr. 20. Młyn Ciechorzyn na odnodze Dunajcowej, o 2 kołach, dawał czynszu fl. 40, za karmienie 2 wieprzów czynsz fl. 10. Dochód cały czynił fl. 110 gr. 15. Sołtystwo trzyma starosta. Wybraniec Andrzej Kopera za przywilejem z r. 1654. Według lustracyi z r. 1765 było ról 20 1 4 Prócz robocizny dochód z rozmaitych podatków czynił złp. 1975 gr. 1 1 2 Trzy ćwierci roli malinowskiej miał pleban za grunt, na którym był dwór czyli folwark. Był tu folwark starościński i wybraniectwo. To ostatnie było w posiadaniu Jakóba Bukowskiego za przywilejem Augusta III z 21 paźdz. 1758, ojcu jego i następcom nadane. Płacono z niego łanowego złp. 100. Dochód z folw. starościńskiego w M. czynił złp. 695, gr. 1, den. 4 1 3 Par. rz. kat. w miejscu. Kościół dziś murowany pod wez. ś. Mikołaja. Dawny kościół modrzewiowy erygowano r. 1216; w XVI w. t. j. r. 1526 28 lipca Zygmunt uposażył go. Dyplomu erekcyjnego, okazanego przy wizycie kanonicznej 24 marca 1600 r. już nie ma. Pierwszym plebanem był Krzysztof Pietraszewski z Jawornika. Według fundacyi i zwyczajów ówczesnych pleban maniewski miał wolny wręb do lasu, wolne polowanie i rybołówstwo w Dunajcu od Dębna, włości królewskiej, aż do Czerwonego klasztoru, własną propinacyą, własne pastwisko. Młyn Ciechorzyn na plebańskim gruncie opłacał wprawdzie czynsz do zamku czorsztyńskiego, lecz plebanowi wolno było w nim mleć na własną potrzebę. Dla odległości mieszkania plebana od kościoła, ssta Stanisław Cikowski zamienił je na inny dom, Dworzykiem zwany, w sąsiedztwie kościoła położony, odstępując go z ogrodem i innemi przynależnościami plebanowi Stanisławowi Wróblewskiemu i jego następcom 3 list. 1614. Zamianę tę zatwierdził król w Warszawie 23 marca 1615. Kościół ten zabrał Dunajec. R. 1662 zmurowano nowy kościół, poświęcony 27 stycznia 1679 przez sufragana krakow. Mikołaja Oborskiego. Kościół ten atoli rozebrano, gdyż upadkiem groził i wymurowano na wzgórzu z funduszu skarbowego nowy r. 1819, który poświęcił r. 1826 Grzegorz Tomasz Ziegler, bisk, tyniecki. Małą nawę dawnego kościoła, który znachodził się na gruncie dzisiejszego ogrodu plebańskiego, pozostawiono jako kaplicę pod wez. ś. Marka do użytku codziennego. Fundował ją r. 1855 Marek Krzonowski, zakonnik maniowianin. Na cmentarzu jest kościółek drewniany modrzewiowy ś. Sebastyana, zbudowany na pamiątkę moru w r. 1723. Poświęcał go Józef z Zakliczyna Jordan, kanonik katedry krak. i archidyakon kolegiaty sądeckiej. We

Manjow