Maniawy począwszy tworzy rozległe kamieńce. Zasila się wodami licznych pomniejszych strug. Spadek wód podają następujące liczby 1100 m. źródło, 552 m. ujście Łozowatego p. , 394 m. ujście. Długość biegu 21 kil. W wodach tej rzeki żyją pstrąg, kowbel i zderka nazwy ludowe; przedstawia krainę pstrąga. 2. M. , rzeczka podgórska, wypływa z pod góry Wyrowatego 752 m. , między nią a Klewą 777 m. , na płd. granicy obszaru gm. Grabowa z gm. Ilemnią, w pow. dolińskim; płynie wzdłuż tej granicy, jako też granicy gm. Grabowa i Lolina; poczem przez lasy Grabowa na płn. , a dosięgną wszy chat tejże wsi, zwraca się na wsch, , płynie środkiem wsi Łopianki i na obszarze Struty na wyżniego zlewa swe wody do Czeczwy z lewego brzegu. Długość biegu 11 1 2 kil. Płynie doliną górską, śród której legły chaty wsi Grabowa i Łopianki. . Nad prawym, t. j. wsch. bokiem tej doliny wzbiły się szczyty lesiste Wyrowaty 752 m. , Klewa 777 m. . Kamień 685 m. ; nad lewym zaś, t. j. zach. szczyty Zabój 782 m. , Borsuków 763 m. , Czerteżek i Kiczar 550 m. . Przyjmuje liczne strugi; znaczniejsze z lewego brzegu są Krzywa i Sokol, a z prawego brzegu Łazozny potok. Br. G. Manichinska, st. p. w pow. nowoładoskim, gub. petersburskiej. Manie, wś, pow. radzyński, gm. Tłuściec, par. Międzyrzec. Ma 54 dm. , 407 mk. i 1130 mr. obszaru. W 1827 r. 61 dm, , 290 mk. Manie, ob. Mani Maniec, jez. w pow. borysowskim, na gra nicy lepelskiego, uformowane z rozlewu rz. Sergut, lewego dopływu Berezyny, na płn. łączy się z jez. Pławio z tegoż rozlewu po wstałego, ma długości 3 1 2 w. , szerokości naj wyżej 3 4 w. , wchodzi w skład Systemu Berezyńskiego ob. , rybne, brzegi ma nizinne. Por. Mańco. A. Jelski. . Manieczki, dom. , pow. śremski; dom. ma 1788 mr. rozl. , gospodar. chłopskie 227 mr. , 2 miejsc a dom. ; b Boreczek, folw. ; 11 dm. , 175 mk. , wszyscy kat. , 43 analf. Poczta i tel. w śremie o 6 kil; st. kol. żel. w Czempiniu o 12 kii. Własność Grodzickiego. Pod wsią przy szukaniu kamieni napotkano w r. 857 na rozległe cmentarzysko pogańskie, które starannie rozkopał Antoni Białecki, wydobył kilkaset z niego przedmiotów, rozklasyfikował je i na wezwanie Tow. przyjaciół nauk poznańskiego umieścił o wykopalisku w pierwszym roczniku Towarz. z r. 1860 gruntowną rozprawę, z której najciekawsze powtarzamy szczegóły. 180 przedmiotów archeologicznych z tego cmentarza ofiarowanych Towarzystwu, dotąd zdobi jego zbiory. Białecki napotkawszy pierwszą popielnicę, zakreślił w tem miejscu prostokąt na 2 mr. 86 pr. kwadr. objętości, który rozkopać postanowił. Po dość długiem bezskutecznem szukaniu, doszedł w części płd. wsch. cmentarza do licznych grobów pojedynczych, ułożonych po większej części w kształcie koła. Kamienie ułożone zwykle jedną warstwą, przykrywają spodem umieszczone naczynia; kamienie są albo granitowe, albo piaskowce. Średnica koła grobami zapełnionego wynosi od pół do 2 1 2 metra. Drugi rodzaj rzadszy, zawiera urny bez porządku w piasku zagrzebane. We wsch. części wykopaliska znalazł B. ślady miejsca, gdzie się ciałopalenie odbywało. Miejsce to okrągłe miało dwa metry średnicy, różniło się wyraźnie od otoczenia; cały bowiem pokład cmentarza składa się z napływowego piasku osadzonego na gliniastym spodzie, a tutaj na ćwierć łokcia pod warstwą urodzajną ziemi poczynała się warstwa czarna jak heban, zawierająca zwęglone resztki najrozmaitszych przedmiotów. Groby były albo familijne, albo pojedyńczych osób; pod kamieniami znajdowały się albo pojedyńcze popielnice, albo dwie, trzy razem, otoczone dokoła różnemi mniejszemi naczyniami najrozmaitszych kształtów. Przy grobach familijnych popielnice są przykryte pokrywami, a spodem pod niemi są popodkładane kamyczki, aby urny mocno stały. Osoby znakomitsze mają popielnice przykryte niekiedy potrójną warstwą kamieni, a wkoło lub szeregiem po jednej stronie ustawione liczne przystawki, naczynia obrzędowe, różne przedmioty jako to młotek kamienny, szpilka brązowa i t. p. Naczynia znalezione w cmentarzu dzielą się na dwie główne klasy 1 popielnice czyli urny z popiołami; 2 przystawki. Popielnice dwa przedstawiają wybitnie się różniące kształty a wypukłe, wąskie; b pękate, spłaszczone na szerokość wzrastające. Wielkość jest rozmaita; najmniejsza jest 0, 13 metra wysoką, a średnica otworu wynosi 0, 08 metra. Rysunków i nacięć na popielnicach manieczkowskich mało spostrzeżono. Naczynia dodatkowe w grobach umieszczone czyli przystawki, dzielą się pod względem przeznaczenia na przystawki właściwe zawierające napoje, pokarmy i t. d. i na naczynia obrzędowe służące do spełnienia obrzędu religijnego. Naczyń przystawkowych wykopano w Manieczkach mnóstwo. Przystawki właściwe mają najczęściej szeroki bardzo otwór i brak uszów, natrafiają się jednakże i naczynia podobne do dzbanków, flaszek, a więc zapewne były do płynów przeznaczone; wyrób tych naczyń staranny, kolor zwykle czarny, ozdoby liczne; a wreszcie są naczynia kształtem bardzo podobne do popielnic, tylko znacznie mniejsze, zapewne służyły także do potraw. Z naczyń obrzędowych najliczniejsze są w formie talerzyka opatrzone jednem uchem; niemi zapewne spełniano libacye, Koloru bywają

Manichinska