służbę bożą we wszystkich cerkwiach, a nawet w kaplicy nad M. i z krzyżem w ręku, z tem co mieli na sobie, wyszli. Czerńcy rozproszyli się, kilku poszło do Kijowa, Soczawy, najwięcej zaś do Soczewicy. Dzwony, zegar wieżowy i ścienny, ornaty, między niemi jeden ze złotogłowiu, kielichy, krzyże i księgi, między niemi ewangelia wielka w srebro okuta, wzięto do seminaryum greckokatolickiego we Lwowie. Dotąd znajduje się tu kilka ornatów z XVI i XVII w. , o przepysznych haftach, a pochodzących z tego klasztoru. Ikonostas z cerkwi podniesienia ś, Krzyża wzięto do Bohorodczan, samą cerkiew sprzedano do Nadwórny. Amwon z niej, a oraz nagrobek Jowa i Teodozego, wzięto na ołtarz do Markowy. Inno cerkwie rozebrano, drzewo sprzedano, a murowane częścią się rozsypały, częścią zaś z nich, równie jak z innych monasterskich budowli pobudowano żupne budynki w Maniawie. Obrazy posprzedawano do sąsiednich cerkwi. Dzwon wielki rozbił się; ze średnich jeden wzięto do Sołotwiny, drugi do Żarwanicy. Zródła do historyi Maniawskiego Skitu Monastyr Skit w Maniawie p. D. J. Wagilewicza, Lwów 1848, z dwoma rycinami, z których jedna przedstawia rozwaliny monasteru, a druga amwon, nagrobek Jowa i Teodozego, Krytykę tej pracy ogłosił Lisowski w Bibl. Warsz. 1849, t. IV, str. 585. Galicya w obrazach zesz. 7, zawiera widok monasteru z krótkim opisem. Skit Maniawski epiczny poemat małoruski p. A. L. Mogilnickiego, cz. I, Przemyśl 1852. Bielowski w art. Pokucie, Czas dod. mies. t. VI, 1859, str. 656. Zorya Hałycka jako album, 1860, str. 225 251 A. Petrunowicz. Naukowyj Sbornyk hałyckó ruskoj Matycy 1868, zesz. I i II, str. 109 159 A. Petrunowicz. Przyjaciel domowy, Lwów 1875, str. 28 z ryciną Szematyzm monasterów bazyliańskich, Lwów 1867, str. 166. W opisach M. znajdujemy także często wzmiankę o pięknym wodospadzie Maniawki. Są także ryciny przedstawiające ten wodospad Pillera Galicya w obrazach, zesz. VI; zbiór rycin Pawlikowskiego 4218 i 4219; zbiór rycin w Muzeum Ossol, w tece Widoki Galicyi 5794. Owoż nadmienić wypada w tem miejscu, że wodospadu tego nie tworzy Maniawka, lecz pot. Buchtowiec, dopływ Bystrzycy nadworniańskiej. Wodospad ten prawie 20 m. wysoki, nie znajduje się też w obrębie wsi M. , lecz w obrębie sąsiedniej Pasiecznej. Za czasów polskich należała M. do dóbr koronnych, do sstwa halickiego, a była tu także warzelnia soli. W lustracyi z r. 1661 rkp. Ossol. 2127 czytamy na str. 124 Nowa Słobódka za Skitem Maniowa robi w pół roku po niedziel 3, 4 do bani solnej i do okna, które tam jest. Czynszu teraz nie dają i innych powinności, ale kiedy wynidzie Słoboda, równie z inszemi wsiami powinni będą płacić. Na str. 127 Bania w Słobodzie Maniowej, w niej czerenów 2, rachując ad proportionem czerenów o mołodkowskich, z których przychodzi za sól złp. 1000. Exclusiv itaque czerenów 3, przychodzi ze 2 czerenów bani maniowskiej 400. Expense ad proportionem bani mołodkowskiej wytrąciwszy zł. 60 gr. 24, zostaje 334 zł. 6 gr. W lustracyi z r. 1765 Bibl. Ossol. 1892, str. 8, 9 czytamy Wś ma pola gruntów in 33. Poddani pańszczyznę zwyczajem Mołodkowa i Markowy odbywają. Czynszu corocznie dają złp. 281 gr. 15, powozu zł. 83 gr. 18, za jałowiec zł. 2 gr. 7 płacą; rydze, orzechy, maliny etc. simili też dają. Stróże także odbywają, rogowszczyzny z dziesięciną pszczelną, owczą i świnną w tych wsiach, t. j. Mołodowy, Babczy, Markowy i Maniowy, corocznie było złp. 1000; w tychże wsiach arend karczemnych wraz z żupną proweniencyą, corocznie było 7800 złp. O żupie solnej podaje Siarczyński rkp. Ossol. 1825 następujące szczegóły Jest tu zdrój jeden używany a dwa opuszczone. Głębokość studni 50, wysokość wody 15 sążni. Sto funtów surowicy wydają 24 1 2 funta soli. Rocznie warzy się jej na 8 ceronach, dających po 22 beczek, 8000 centn. O salinie czyt. także Jahrb. des geol. Reichsan. t. 26, str. 185. Ryciny, przedstawiające saliny maniawskie ob. w zbiorze rycin Pawlikowskiego 4217 i w Muz. Ossol. Widoki Galicyi 5788. Salinę zniesiono, wś przydzielono wraz z innemi do dóbr Sołotwiny i sprzedano w r. 1868. Lu. Dz. Maniawka 1. rz. podgórska, ma swoje źródła na płd. obszarze gm. Maniawy, w pow. bohorodczańskim, na płd. obszarze tej gminy, wzdłuż granicy jej i gm. Biłkowa, z gm. Zieloną ciągnie się znaczny, wyniosły, skalisty grzbiet Czortką zwany, której najwyższy czubek tejże nazwy wynosi 1259 m. npm. Po płn. stronie tego pasma, w lesie Komarnikami zwanym biją źródła tej rzeki. Mały potoczek dąży górskim, ciasnym parowem, śród lasów, na płn. , zasilając się wodami potoczków spływających z wsch. pochyłości grzbietu Malinowiszcza ob. . Wypłynąwszy na łąki maniawskie, zwraca się na wsch. , a od ujścia Łozowatego pot. , płynie na płn. wsch. pomiędzy domostwami Maniawy, przez Markowe i Monasterczany, poniżej których zlewa swe wody do Bystrzycy sołotwińskiej. Dolinę tego strumienia górskiego od zach. zawierają wyniosłe działy górskie, jak Łubieniec ob. ze szczytami Wapnienką 795 m. i Kożenioczką 694 m. ; od wsch. zaś Buben 933 m. . las Skit 763 m. z ruinami klasztoru bazyliańskiego, Skitem zwanego, następnie Krepa 715 m. , Pasowisko 512 m. i Pohorylec 483 m. . Od

Maniawka