Nasswald niem. , ob. Mokry las, Nastajki al. Nastejkij, niem. Nasteiken, dok. Nestakyn, Anastaigk, fol. i młyn, pow. ostródzki, st. p. Brzydowo. Fol. wchodzi w skład dóbr ryc. szmykwałdzkich, obejmuje 267 ha roli or. i ogr. , 28 łąk, 19 boru, 9 nieuż. , 1 wody, razem 324 ha. N. istniały już r. 1347. R. 1503 nadaje Melchior Kechler v. Schwansdorf, komtur ostródzki, Janowi z Toporowa Ihane Thoperoue 10 wł. w majątku N. pod Turznicą na prawie chełm. Dan w Ostródzie w dzień ś. Michała ob. Kętrz. , O ludn. pols. , str. 362. Z szlachty pol. znajdujemy w N. Nastejskich i Rochów tamże, str. 370 i 371. Na Starych piecach, las i leśnicz. w płn. stronie Hołoska Wielkiego, pow. lwowski. Nastasów, wś mko, pow. tarnopolski, odl. 16 kil. na płd. od Tarnopola, leży na wznies. 195 m. npm. , graniczy na wsch, z Łuką, Myszko wicami, Czartoryą i Mikulińcami, na płd. z Zazdrością, na zach. z Bohatkowcami i Kupczyńcami, na płn. z Chodaczkowem, Draganówką i Buczniowem, leży nad potokiem Świniucha zwanym, który wypływa na polach tej wsi i w Strusowie wpada do Seretu. Gleba urodzajna, czarnoziem podolski, okolica bezleśna, obszary ogromne. W tej części, która należy do głównego folwarku we wsi położonego, grunt pszenny, zaś folw. Ludwikówka, na płd. od wsi ku granicy od Zazdrości graniczy ze stepami tak zwanymi Strusowskimi, w których jednak wszystkie okoliczne wsie mają po sporym kawale, to też i grunt tu stepowy pomimo że czarnoziem głęboki ale wilgotny i zimny, bagnisty i na wpływ wschodnich wiatrów wystawiony, przeto żytni. Przestrzeń pos. więk. gr. or. 1250, łąk i ogr. 146, past. 15, lasu 20 mr. ; włośc. gr. or. 4928, łąk i ogr. 244, past 119 mr. Ludn. rz. kat. 439, par. w miejscu. Początek kościoła niepewny, z aktów jednakże wypływa, że już w r. 1701 istniał; w r. 1729 Stanisław Potocki powiększył dotacyą. Franciszek Potocki założył tu w r. 1748 rezydencyą dla jezuitów; kościół mur. z cudownym obrazem N. P. M. , poświęcony w 1839 r. pod wez. Niepokalanego Poczęcia N. P. M. Do tej parafii należą Bohatkowce o 7 klm. z 65, Buczniów z Beredynkami o 7 klm. z 685, Chodaczków o 7 klm. z 1527, Józefówka o 4 klm. z 279, Kalasantówka o 10 klm. z 47, Kupczyń ce o 10 klm, z 262, Maryanka o 6 klm. z 169 rz. kat. ; ogólna liczba katol 3468. Gr. kat. 2056, par. w miejscu, dok. Trębowla, dyec. Lwów. Szkoła etat. o 2ch naucz. ; druga szkoła etat. o 1m naucz, w przysiołku Ludwikówka; kasa pożycz. z kapit. 1950 złr. w. a. ; stawek na potoku i młyn przy stawie. Wynik obliczenia ludności z 31 grudnia 1880 r. następujący ludności ogółem 2944, w tem 1471 mężczyzn, 1475 kobiet, 1619 statin wolnego, 1155 żonatych i zamężnych, 441 rz. kat. , 2400 gr. kat. , 103 izrael. ; wedle zatrudnienia 6 kupców, 60 rzemieślników, 1703 rolników, 54 sług. Wedle spisu zwierząt, sporządzonego ró wnocześnie, było w N. ogierów 18, klaczy 397, wałachów 331, łosząt 85, mułów 49, osieł 1, byków 9, krów 364, wołów 12, cie ląt 193, bawołów 19, owiec 838, świń 340, pszczół pni 521. W tymże czasie było w N. rzeźników 5, kupiec zbożowy 1, dzierżawca prop. 1, szynkarzy 3, kupiec drobiazgowy 1, kramarzy 3, spekulantów 2. Wś ta leżała da wniej w wojew. ruskiem, ziemi halickiej. Kuropatnicki w swej Geografii wspomina o niej mówiąc, , Wieś to bardzo osiadła. Po Potoc kich przeszła w rodzinę hr. Jabłonowskich, z tych ostatni Ludwik po śmierci jedynego syna Stanisława w r. 1882 oddał ją na wła sność swojemu bratankowi, zamieszkałemu pod Tarnowem. B. R. Nastaszka, rzka, bierze początek w pow. wasylkowskim, we wsi Czupira, przepływa przez wś N. , poczem połączywszy się z rz. Czernicz al. Czerną wpada z praw. str. do rz. Rosi dwoma ramionami, tworząc wyspę, na której wś Ostrów. Według podania ludu rzką ta miała pierwotnie nazywać się Żygałką, ale od chwili gdy się kąpiąc w niej utopiła śliczna dziewczyna Nastaszka Anastazya, żałowana od całej gromady, poprzednią nazwę zastąpiono Nastaszką, ku wiecznej pamięci dla nieszczęsnej pięknej topielicy. E. M. Nastaszka, rozległa i żyzna wś nad rzką t. n. , pow. wasylkowski, na płd. wsch. od Białejcerkwi, o 7 w. od wsi Ostrowa, ma 2644 mk. prawosł. , 3 katol, i 197 żyd. ; cerkiew parał. , kaplica kat. na cmentarzu grzebalnym, par. Rokitno. Mieszkańcy z powieści przodków utrzymują, że miejsce to w dawnej lecz nieoznaczonej bliżej dobie nosiło nazwę Kitajhorodu. Atoli już w owych czasach nieokreślonych okolice tutejsze były ustawicznie napastowane przez Tatarów. Puszczali oni z dymem wsie i horody. Jakoż pewnego razu potężny zastęp ordyńców wpadł i tu z głównią i mieczem, ulice osady tej krwią zalał i tak spustoszył, że wśród zgliszczy i rumowisk z pięciu istniejących jedna tylko cerkiew Uspeńska ocalała. Ludność w części była wytępioną, w części rozpierzchła się na wsze strony, tak, że z całej gromady jeden tylko człowiek pozostał ten we dnie ukrywał się w oczeretach, a w nocy jedynie z kryjówki swej wychodził i nad samotną i opustoszałą cerkwią czuwał i jak źrzenicę w oku strzegł. Skaszał on do koła niej chwasty i zielska suche, aby nie dopuścić pożaru. W końcu atoli gromady utajone przed Tatarami po okolicznych lasach zaczęły znowu powoli na zgli Na-Sitach Nastajki Na Starych piecach Nastasów