N. należą wsie Pustki, Nasiegniewo, osada Nasiegniewo, Umiechowo i Płaczek. Grun tów włośc. 211 mr. , w tej liczbie 205 mr. ziemi ornej, 61 osad, 24 dm. , 269 mk. We wsi jest młyn i karczma. Gruntów folwarcz nych, 960 mórg, w tem 540 mórg ornych, 5 bud. mieszk. , 36 mk. Uniechowo ma 3 bud. mieszk. , 12 mk. i karczmę. W 1827 r. było tu 22 dm. , 219 mk. Wieś tę wymienia akt rozgraniczenia dyecezyi ku jawskiej od płockiej w 1321 r. ob. Kod. dypl. M. Rz. , II, 232. . Według regestr. poborow, z 1564 r, wieś Nasiegniewo, w par. Zadusniki, była własnością częściowych posiadaczy, któ rzy płacili 10 złot. 14 gr. 1 sold. Pawiński, Wielkop. I, 284. W 1789 r. właścicielem był Wojciech Łempicki. Br. Ch. Nasiejki, dwa fol, pow. nowogródzki, w 2 okr. pol, horodyńszczaskim, o 3 w. na płd. , od mka Poruczyna, od 1838 r. własność Czeczotów, 12 włók, w glebie wybornej, miejscowość bezleśna, falista. A. Jel. Nasielany, wś włośc. nad jez. Kwaterka, pow. święciański, w 1 okr. pol. , o 40 w. od Święcian, 12 dm. , 96 mk. kat. , 9 żyd. . Nasielna, rzka, ma początek w pow. puł tuskim, pod wsią Skorosze, płynie ku zacho dowi pod Nasielskiem, i pod Cieksynem, w pow. płońskim, wpada z lew. brz. do Wkry. Długa 13 w. Podług Enc. Org. t. 19, str. 227 tak zwana w aktach i dawnych geografiach, obecnie bez nazwy. J. Bliz. Nasielsk, w dok. Nosielsk Nowosielsk, Nosselia, mto nad strum. Nasielna, pow. pułtuski, odl. 3 w. od st. dr. żel. Nadwiślańskiej także Nasielsk zwanej, choć położonej na gruntach wsi Czajki, . 21 w. od Pułtuska a 50 w. od Warszawy. Leży śród płaszczyzny, nad obszernym stawem, przez który przepływa rzeczka Nasielna. Drogi bite łączą N. z Pułtuskiem, Płońskiem i Zakroczymem. Obecnie N. posiada kościół par. murowany, filialny dom mo dlitwy ewang, i synagogę, murowaną, szkołę początkową miejską, urząd miejski, stacyą pocztową, 229 dm. 16 mur. , 4824 mk. stałych i do 600 niestałych 1885 r. , w tej liczbie 3551 żydów. W 1827 r. było w N. 216 dm i 3050 mk. ; w 1860 r. 212 dm. 2 mur. i 3788 mk. 758 chrześcian. Z zakładów fabrycznych istnieją tu 9 garbarni, z prod. roczną na 17, 555 rs. 1877 r. , fabryka octu z prod. na 4427 rs. , 2 młyny wodne z prod. 4000 rs. , 2 wiatraki z prod. 1960 rs. , 9 zdunów z prod. 4000 rs. , 91 szewców katolików, należących do cechu i mających warsztaty i 30 szewców żydów. Zaledwie kilku mieszczan trudni się rolnictwem. N. jest niewątpliwie wielce starożytną osadą. Zabytkiem przeddziejowej przeszłości jest grodzisko, mieszczące się w północnej stronie o kilkaset kroków za miastem, śród bagien, zajmujących obszar około 90 morgów, porosłych w części olszyną a w części trawą. śród drzew, w miejscu dotąd niedostępnem przez większą część roku, mieści się tak zwany przez mieszkańców kopiec, stanowiący wielki nasyp kolisty, z zagłębieniem w środku. O istnieniu warowni w N. świadczy wyraźnie dokument Bolesława Kędzierawego z 1155 r. ob. t. VI, str. 200. Pierwotne nazwisko tej starożytnej osady brzmi w kronikach Nosselia, a jeszcze w dyplomie Stanisława Augusta, któryśmy w oryginale oglądali, występuje nazwa Nosielsk. O starożytności N. świadczy fakt, że już Bolesław Smiały ufundowawszy klasztor benedyktynów w Mogilnie w r. 1065 przeznaczył im ztąd pewne dochody, Ziemowit, ks. mazowiecki, darował 1257 r. trzecią część N. klasztorowi czerwińskiemu, pozostałe zaś dwie trzecie części miasta, wówczas do ziemi zakroczymskiej zaliczanego, nadaje 1386 r. Jan starszy książe mazowiecki, wieczyście w nagrodę wiernej służby walecznemu i ulubionemu Januszowi, dziedzicowi Radzanowa, przyczem mieszkańców przenosi z prawa polskiego za chełmińskie, oddaje ich pod juryzdykcyą nowego dziedzica, zapewniając im rozmaite ulgi a dziedzicom dozwalając zaprowadzić jarmarki. W tych to czasach na wysepce wśród stawu, wedle ustnej tredycyi, istnieć tu miał zameczek, z którego obecnie tylko znaczne jeszcze fundamenta, przy spuszczaniu stawu tego, widzieć się dają. Przywileje powyższe, po wcieleniu Mazowsza do Korony, potwierdza w r. 1532 Zygmunt Iy na rzecz Jana Nosielskiego, podskarbiego ziemi zakroczymskiej, a dziedzica, wraz z bratem Jędrzejem, Nosielaka, przyczem ustanawia stałe termina jarmarków i targów. W r. 1647 już na prośbę Jana Wessla, starosty ostrowskiego, a ówczesnego dziedzica Nasielska, oba te nadania potwierdza Władysław IV. Wszystkie powyższe przywilej na żądanie mieszczan miejscowych potwierdza oryginalnym dyplomem Stanisław August w r. 1779, powołając w nim wszystkie uprzednie nadania książąt i królów. Własnością Wesslów N. pozostawał lat dwieście przeszło, gdyż tenże król w r, 1781 przychy3 lając się do proźby Stanisława Wessla, starosty golubskiego, a ówczesnego dziedzica N. , i kahału tamecznego, z powodu klęski w tym roku poniesionej od pożaru przez to drewniane miasteczko, ustanowił komisyą w celu obmyślenia środków do podźwignięcia mieszkańców z biedy. W 1806 r. w dniu 23 grudnia stoczoną została pod N; walka między wojskami francuskiemi pod wodzą Lestoo ju a a rossyjskiemi, dowodzonemi przez Kaminskogo. Za czasów Pruskich, jak świadczy dotąd prze

Naseband

Nasielna