ny, rozbił je i ścigał aż do nocy, siekąc i w Tanwi topiąc. Nasławszy trupami Tatarów szlak ich na dobrych dwie mil podolskich i odbiwszy około 2000 ludzi, dał kilka godzin wytchnienia znużonemu wojsku i przed północą ruszył dalej w pochód ku Niemirowu, kierując znowu drogę na płonące wsio Grabowski, Ojczyste Spominki, I, 190; Dyaryusz expedycyi wojska kor. przeciwko Tatarom grasującym, t. II, 361; List Sobieskiego do króla z pod Narola, Kluczycki, Pisma do wieku i spraw Jana Sobieskiego, t. I, cz. II, str. 1090; Dziennik pogromu Tatarów od Krasnobrodu do Kałuszy. N. przez związek małżeński przeszedł najpierw w dom Gabryela Stefana z Silnie Silnickiego, ssty bucniowskiego, żonatego Katarzyną, córką Jana Drużbica, podkomorzego bełzkiego, i Zofii Łaszczówny, oboźnianki koronnej. Z domu Silnićkich przeszedł N. w dom Potockich. Około r. 1798 dziedziczył te dobra Franciszek Sależy Potocki, krajczy koronny. Potem sprzedał je Dziewałtowskiemu, sście teraczyńskiemu, a od tego kupił Ludwik Michał z Grotkowa Łoś, kaszt. lwowski; po nim wziął w drodze spadku syn jego Felix Antoni hr. Łoś, woj. pomorski, wielki kuchmistrz królestw Galicyi i Lodomeryi. Feliks Antoni hr. Łoś wzniósł za miastem, na wzgórzu, piękny pałac, zbudowany w kształcie podkowy herbu Łosiów, na wzór włoski szczegółowy opis tego pałacu podał Lwowianin z r. 1842, str. 47. Przed bramą pałacu stały dwie kolumny. Na jednej z nich umieszczono następujący sześciowiersz, , Wdzięcznie przyjmij dziedzicu te dane prze strogi. Wszak wiesz dobrze, wiadomy pyta jeszcze drogi, W cnoty więcej obfitszy, a niżeli w złoto, Rządź łaskawie i ustąp następcy z ochotą. Krótkotrwały jest człowiek, prędko w mecie stawa, Nie przyczyni nic życia, tylko z cnoty sława. Na drugiej kolumnie położono napis Antonius Felix in Narol etc. Comes Łoś etc. quod ditionem hanc et Domum Commodidati Tranquilitati Hilaritatique Grato Suceessori Ampliavit Exornavit et Restituit ab exteris Nationibus in Patriam Redux monumentum hoc fieri. Curavit 24 Maj 1776 Benelicium dando accepit qui diano dedit. Nad bramą ładnego kształtu, którą u góry w polu kolorowem herb Dąbrowa ozdobił, umieszczono napis Deum Colle, Hominibus Succurre Veritatem Sustineto Legibus Pareto, a po drugiej stronie Ordine et Justitia. Na przyczołku pałacu umieszczono nazwisko założyciela i rok 1781. Pałac zawierał 50 pokojów, z tych salon do tańców zdobiło piękne malowidło al fresco, wyobrażające wieżę Leandra na Bosforze i rybołówstwo. W sali familijnej umieszczono 15 olejnych portretów, wyobrażających członków rodziny Łosiów. Za czasów wojewody pomorskiego była w N. w pałacu szkoła dramatyczna i muzyczna. Tu przebywał Sagatyński, Bojanowicz, jen. wojsk pols. , i Jodko, pułk. inżynieryi. Wojewoda otaczał się ludźmi wykształconymi, wspierał sztuki i na swym dworze młódź szlachecką w naukach kształcił. W N. szkółkę trywialną założył, w pałacu piękny księgozbiór utrzymywał. Było tu niegdyś ciekawe archiwum, obejmujące różne korespondencye, stare akta i rękopisy, piękne obrazy szkół włoskich i holenderskiej. W r. 1870 uległ pałac zniszczeniu w skutek pożaru. Zbiory muzealne i bibliotekę przeniesiono do Brzeżan. W Lwowianinie 1842 r. znajdują się dwie ryciny. Jedna z nich przedstawia widok miasteczka, a druga widok pałacu. Dokoła miasta są ślady okopów. Znaleziono tu około r, 1840 pieczęć Hieronima Radziwiłła. Wspomina o tem Bielowski rkp. w Bibl. Ossol, 2389, str. 26. 2. N. Stary al. N. wieś, rus. Naril Staryj, N. seło z Zugrodami, wś, pow. cieszanowski, 20 klm. na płn. wsch. od sądu pow. w Cieszanowie, tuż na płn. od urz. poczt, w Narolu. Na płn. leżą Kadłubiska, na wsch. Kadłubiska i Lipie, na płd. i płd. zach. Narol mczko, płn. zach. część obszaru przypiera do pow. tomaszowskiego. Płd. część wsi przepływa mały potok, uchodzący stąd do Narola mka, a wpadający do Tanwi. Zabudowania wiejskie leżą w płd. zach. stronie obszaru. Na płn. zach. od nich wznosi się na granicy wzgórze Narol do 306 m. wys. znak triang. . W płn. stronie obszaru wznosi się najwyżej, do 315 m. , wzgórze Wielki dół znak triang. . Własn. więk. ma roli or. 400, łąk i ogr. 59, past. 64, lasu 12; własn. mn. roli or. 1172, łąk l ogr. 80, past. 133 mr. W r. 1880 było 612 mk. w gminie, 2 na obsz. dwor. między nimi 7 obrz. gr. kat. . Par. rz. kat. w Narolu, gr. kat. w Krupcu. Lu. Dz. Na Romancach, kilka zabudowań i młyn, w płn. zach. stronie Koniuszkowa, w pow. brodzkim. Naropińska Wola, w dok. Narapymiyska al. Naropyenaka Wola, wś, os. fabr. i os. karcz. nad rz, Rawką, pow. rawski, gm. Żelechlin, par. Żelechlinek. Wś ma 5 dm. , 85 mk. , ziemi włośc. 327 mr. ; os. fahr. 2 dm. i 80 mr. ; os. karcz. 1 dm. i 1 mr. Według Lib. Ben. Łask. II, 327 w XVI w. były tu same role kmiece płacące dziesięcinę probosz. w Głuchowie, zaś miejscowemu w Żelechlinie dawali tylko po groszu z łanu. Naropno, kol. i os. karcz. nad rz. Rawką, pow. rawski, gm. Żelechlin, par. Żelechlinek. Kol. 10 dm. , 82 mk. , ziemi włośc. 307 mr. ; os. karcz. 1 dm. , 2 mk. , ziemi 2 mr. W 1827 r. było 10 dm. , 79 mk. Według Lib. Ben. Łask. II, 327 rzeka dzieli obszar N. na dwie czę

Narol

Naropno