żek. Po ujóciem potoku Hrabowioy zbäjt dujo się o niespełna 11 kil. od gościńca głów nego piękny kamieniołom w wapieniu litotamniowym, dającym się doskonale na płyty obrabiać. Jest on białawy a uderzony młot kiem odznacza się pięknym dźwiękiem. W sąsiednich łanach, dalej na południe, wapień ten jest barwy żółtawej i jeszcze bardziej zwięzły. Używają go również za materyał budowlany. Wapień ten litotamniowy sięga dalej na południe aż do Kurzan, gdzie samą Wierzchownią lesistą, wzniesioną do 400 m. przeszło, obficie się rozciąga. Używają go tu do wypalania wapna. Na wschodnim końcu Kurzan, po lewem zboczu doliny, odsłaniają się potężne zwały czystych, białych piasków sypkich do kilkunastu metrów miąższych. Za wierają, one nieprzebrane mnóstwo bardzo do brze zachowanych mszywiołów wraz z otwornicami. Tuż pod piaskami pokazuje się w najniższym poziomie szara kreda senońska. Tuż przed Demnią aż do dna doliny sięgają żółtawe piaski i bryły piaskowca litotamnio wego, stoczone z warstw wyżej ległych. Aż do Lipicy Górnej ma dolina ten sam charakter. Po obu stronach lesista wierzchowina wielo krotnie załamała się w pagóry, sięgające do 430 m. npm. Poniżej Lipicy Górnej zbocza są połogie; dopiero o 2 do 3 kil. obustronnie wznosi się płaskowyżyna lecz tylko do 350 m. npm. Prócz szarej kredy senońskiej, dołującej aż do Skomoroch, nie widać nigdzie odkry tych warstw trzeciorzędnych, które tu sła bo są rozwinięte. Rzeka ta pędzi liczno młyny. W okolicy Kuszar zowią ją Lipką lub Lipą. Br. G. Narama, wś i fol. , pow. miechowski, gm, Iwanowice, par. Korzkiew, odl. 30 w. od Miechowa. Według Lib. Ben. Długosza I, 61 były tu w XV w. 3 łany kmiece i karczma z rolą, dające dziesięcinę prebendzie Łątkowskiej przy katedrze krakowskiej. Dziedzicem wsi był Andrzej Naramski h. Nowina. Dwór i łany folwarczne dawały dziesięcinę plebanowi wsi Kokrzwi. Folw. ten został później posiadłością duchowną a z przejściem dóbr kościelnych w ręce rządu, został sprzedany około 1880 r. za 13005 rs. W 1827 r. było tu dm. 22, mk. 116. Obecnie fol. N. rozl. mr. 262 gr. or. i ogr. mr. 242, past. mr. 5, nieuż. i place mr. 15; bud. z drz. 12; płodozmian 7 i 12polowy; pokłady kamienia wapiennego. Naramice al. Naramnice, w dok. Naramycze, wś, fol. i os. , pow. wieluński, gm. i par. Naramnice, odl. 12 w, od Wielunia. Posiada kościół par. drewn. , urz. gm. W. 1827 r. było tu 53 dm. , 483 mk. ; obecnie 101 dm. i 778 mk. Istniejąca tu od XVIII w. stacya pocztowa została przeniesiona do wsi Walichnowy. N. były dawniej posiadłością licznych częściowych właścicieli. Według Lib. Ben. Łask. II, 153 i 154 jest tu 20 łanów osiadłych, z których proboszcz otrzymuje po miarce ow sa i pszenicy, są zagrodnicy i komornicyj da jący po groszu mesznego, 4ch karczmarzów, 2ch po 6 gr. i 2ch po fertonie dziesięciny dających, 4ch kmieciów osiadłych na łanach folwarku szlacheckiego, dających dziesięcinę na równi z folwarkiem. Parafia tutejsza, któ rą od początku stanowiła sama wieś N, po wstała zapewne dość dawno, skoro na począt ku XVI w. już zabudowania probostwa były w stanie upadku. Kościół sam pod wez. ś. Wojciecha, drewniany, mały, stąd kaplicą zwany. Kolatorami byli częściowi posiadacze szlacheccy z N. Uposażenie kościoła stanowił zdawna łan, na którym mieszkało 2ch kmieci, płacących 40 gr. czynszu i obowiązanych do zbierania jałmużny i składek na utrzymanie kościoła mendicationes faciunt et eleeomosynam quaerunt pro sustentatione ecclesiae. Prócz tego proboszcz miał plebanią z placem i 2 łany roli z łąkami. Według regestr. pobor. z 1580 r. N. miały 7 łanów, 7 zagrodn. i 6 ko morników Pawiń. , Wielk. , I, 43. Różnicę tę w cyfrach z podanymi w Lib. Ben. Łask. wytłómaczyć można albo umyślnem zatajeniem prawdziwej ilości łanów dla umniejszenia po datku, albo też tem, że na pozostałych łanach siedziała szlachta, owi częściowi posiadacze, noszący nazwisko Naramowskich, jak ich wspominają księgi poborowe. Jeden z tych Naramowskich czy Naramskich Jan, proboszcz brzeźnicki i oficyał radomski, zapisał w 1727 r. tysiąc złotych na rzecz kościoła w swej ro dzinnej wsi. Obecny kościół ma ołtarz wielki z 1765 r. , dzwonnicę z 1720; data wzniesienia samej budowli nieznana. Zdaje się, że później te cząstki zostały wykupione stopniowo przez jednego właściciela i utworzyły jeden znacz niejszy obszar. W drugiej połowie XVIII w. N. należą do Głębockich Dykc. Echarda. W osta tnich czasach były własnością Karońskiego. Obecnie dobra N. składają się z fol, N. , Smiechoń i Zabłocie, wsi N. Rozl. mr. 1681 fol. N. gr. or. i ogr. mr. 409, łąk mr. 46, lasu mr. 106, nieuż. i place mr. 15, razem mr. 576; bud. mur. 3, z drzewa 14; płodozmian 11 polo wy; fol. Smiechoń gr. or. i ogr. mr. 390, łąk mr. 22, nieuż. i place mr. 15, razem mr. 427; bud. z drzewa 7; płodozmian 8 polowy; fol. Zabłocie gr. or. i ogr. mr. 246, łąk mr. 10, pastwisk mr. 15, lasu mr. 165, nieuż. i place mr. 95, razem mr. 531; bud. z drzewa 3; pło dozmian 10 polowy. Wś N, os. 114, z gr. mr. 927. N. par. , dek. wieluński, 860 dusz. N. gmina należy do s. gm. okr. VII w os. Lu tutów, urząd gm. w miejscu st. poczt. Walich nowy, ma 3 szkoły początkowe, 6 wiatraków, 14, 460 mr. obszaru i 5625 mk. Br. Ch.

Narajówka

Narama

Naramice