dworskie uprawiają na małych przestrzeniach chmiel; pszczelnictwem zajmuje się kilku gosp. i obszar dwor. ; sadów nie ma. Z przemysłu domowego podnieść należy wyplatane przez włościan w porze zimowej z sitowia udatne ko szyki, torby i rogóżki. Obszar całej wsi wedle ostatnich pomiarów katastr. wynosi 1591 ha. , rozdzielonych na 1904 parcel; z tej przestrzeni posiada gmina 367 ha. roli, 116 łąk i ogr. , 297 past. , i 1 ha. lasu; obszary dwor. posiadają 328 roli, 106 łąk i ogr. , 21 past. i 516 ha. lasu. Czysty dochód z gruntów na r. 1884 obliczony wynosi w gm. 1883 r. 74 kr. , na obsz. dwor skim 2453 r. 91 kr. , a od tego podatek bezpośredni bez dodatków od gminy 386 r. , oddworów 530 złr. 15 kr. Obszerne łąki i pa stwiska sprzyjają hodowli bydła, której też włościanie przeważnie się oddają. Szkoła fil. od r. 1859. Właściciel Kaz. hr. Wodzicki. Par. gr. kat. w miejscu, dek. załosiecki, archidyec. lwowska. We wsi jest cerkiew i szkoła filial na. W r. 1595 Andrzej, kaszt. nakielski, ssta włocławski, Piotr podkomorzy ziemi poznań skiej i Jan Czarnkowscy z Czarnkowa, bracia, zapisują na wsi Manajowie Sianisławowi z Czepowa w sieradzkiem i Sabinie z Studzienic, małżonkom, 1500 złp. ob. Arch. Ber. we Lwo wie, C. t. 350 str. 512. W r. 1596 ciż sami Czarnkowscy zastawiają wś M. małżonkom Czepowskim ib. C. t. 350, str. 665. W obrę bie M. jest kilka mogił, także niwa pod nazwą Mogiły dziś całkiem zaorana. Tu wydoby wano rozmaite przedmioty krzemienne, czere py, guzy srebrne i pieniądze polskie. W lesie tutejszym jest także kilka dobrze zachowa nych mogił, czyli kurhanów. Lu. Dz. Manasowskie, uroczysko koło Buhryna, pow. Ostrogski. Manast. .. , por. Monast. .. Manastér 1. al. Łuka Manastér, Manastérek, Monastyr, część Łuki i gorzelnia w pow. buczackim. 2. M. al. Manastérska góra, Monastér, młyn, karczma i os. w Swaryczowie w pow. dolińskim. 3. M. Monastyr część Szczepiotów w pow. jaworowskim. 4. M. al. Manastyrek, folw. na obsz. dwor. Chrusne Stare w pow. lwowskim. 5. M. , gajówka na obsz. dwor. Litwinów, w pow. podhajeckim. 6. M. , plebania w Wyspie, w pow. rohatyńskim. 7. M. , poszczególne domy w Zagwoździu w pow. stanisławowskim. 8. M. , grupa domów i młyn koło Kruszelnicy obszar dworski Korczyn w powiecie stryjskim. 9. M. Dereżycki, wś w pow. drohobyckim, zajmuje płn. część Dereżyc ob. . Mk. według spisu z r. 1880 było 159 obrz. gr. kat. Należą oni do par. w Kubicach. We wsi jest cerkiew. W szemat. monasterów bazyliańskich Lwów 1867, str. 181 czytamy W r. 1582 Ministerialis Palatinatus Russiae generalis providus Jacko Wereszczak de Nahujowice cum nobilibus Romano Popielowski et Antonio Tasilnicki recognoverunt, ex requisitione officiosa Religiosi Prothasii Humen sic monachi riti graeci condescenderant ad fundum villae Derazyce vigore litterarum Sacrae Regiae Majestatis eidem monacho et ejus posteris circa eandem Ecclesiam riti gr. degenti per Sacram Regiam Majestatem datarum, t. j. grunt, na którym jest monaster i w Łanku na potoku Glinnym, także w niwy Żuczkowskie zdawna przekopane do tego monastyru należne, także w role kmiece Derazyckie około monastyra, na staje Dąbrowy do tych przerzeczonych niw Żuczkowskich wziąwszy do Glinicza potoczka po roztoczku, który wyszedł do przerzeczonych niw Żuczkowskich, tamże na tych potoczkach stawki albo sadzawki dwie, a trzecią na Uściu Glinego, do tegoż jeszcze w Łące, która leży nad rz. Tyśmienicą wedle drogi, która bieży z Drohobycza do Hubicza podla łąk kmiecych Derażyckich z jednej strony, a z drugiej strony łąk Modrzyckich, a z trzeciej strony rz. Tyśmienicy, prout ea omnia literae Sacrae Reg. Majest. disponunt realiter et de facto intromisserunt, nomine eam intromissionem denegante et impugnante, quinimo ipsomet Nobili Paulo Skomorowski ViceCapitaneo Drohobycensi benevole admittente. W r. 1658 poświęcał tutejszy ihumen archimandryta Wiktor Kamieniecki cerkiew, zbudowaną w Przemyślu przez Antoniego Winnickiego w miejsce spalonej cerkwi św. Trójcy. Stąd wnosili niektórzy, że monaster dereżycki był archimandryą. W r. 1775 sciągnięto fundusze monasterów dereżyckiego, letniańskiego i liszniańskiego i utworzono z nich fundacyą monastyru drohobyckiego. Grunta tych monasterów odebrała kamera w r. 1804, a monasterowi drohobyckiemu wyznaczyła natomiast roczną rentę. 10. M. Dobromilski zwany także Huczańskim św. Onufrego ob. Dobromil. Już pod r. 1600 wspominają jako założyciela tego monaste u i cerkwi Bazylego Ustrzyckiego, łowczego schowskiego. Wkrótce potem występuje jako wtóry założyciel i największy dobrodziej Jan Szczęsny Herburt, ssta mościski i wiszeński. Przywilejem z r. 1613 nadał on zakonnikom ziemię koło klasztoru i pozwolił igumenowi o. Anastazemu budować na górze drugą cerkiew pod. wez. ś. Mikołaja, która wraz z monasterem istniała tam do r. 1705. W tymże roku postanowiono przenieść monaster pod górę, a w r. 1710 wymurowano staraniem igumena o. Hieronima Kuzmycza cerkiew ś Onufrego. Przy tej cerkwi wybudował w r, 1731 igumen o. Gerwazy Pasławski klasztor o jednem piętrze. Na budowę dzwonnicy, w której także zegar umieszczono, pozwoliła w r. 1783 A. Białogłowska brać kamień z zamku herburtow

Manasowskie

Manasowskie

Manast