pos. mn. 357 m. roli, 23 m. łąk i 129 m. past. Wymienia tę wieś Długosz Lib. Benef. IX, 289. Graniczy na północ z Mytarką, na za chód oddziela ją od Samoklęsk lesista góra zwana Krzyżową, na płd. od wsi Brzezowy las Gamracz, a na wschód Wisłoka od Zmigroda. Mac. Mytczenki, ob. Mitczenki. Mytelno, ob. Metelno. Mytki, wś, pow. mohylowski gub. podolskiej, gm. Maryanówka, par. Bar, 110 dm. , 580 mk. , ziemi włośc. 651 dz. , dwor. 1336 dz. Cerkiew pod wez. N. P. Rożańcowej liczy 800 wiernych i ma 39 dz. ziemi; była tu kaplica katol. dek. mohylowskiego; zamek i wały. Należała do sstwa barskiego, do wsi bojarskich. W lustracyi Humieckiego, kaszt. kamienieckiego, z 1616 r. czytamy; Wsi Nowo Mytkowcze, Wereszczatyncze, Kosaryncze, Przymoszczanica, Drobiszowce. Na te wsi pokazali przywilej panowie Mytkowie od ś. p. króla Aleksandra de data in conventu regni Lublinensi, sabbatho, ante festum S. Priscae anno 1506, wieczny, na wś Wereszczatyncze za świadectwem pewnem na to. Ukazali i mandat ś. p. króla Stefana do ssty barskiego Mikołaja Buczackiego, aby według tego przywileju króla Aleksandra na wś Wereszczatyncze danego, angaryowani sic nie byli opowiadając się z tem, jako i te wsi drugie, Nowe Mytkowce alias Wereszczatyncze, Drobiszowce i t. p. Przeciwko czemu tamże zarazem szlachetny Michał Karbot opowiadał się imieniem Jp. Stanisława Żółkiewskiego, hetm. poln. ssty barskiego, o to, iż tylko na jedne wieś Wereszczatyncze stare to prawo wieczne ściąga się. Ale te inne wsi, Wereszczatyncze wyjąwszy, osadzone są na gruncie Króla JM. sstwa barskiego, czego dowodząc pokazał authenticae przywilej, gdzie Jurkowi, Waśkowi i Aleksiowi Mytkom, także i żonom swym, na. te drugie wsi, Wereszczatyncze wyjąwszy, dożywocia wyprawowane były i trzymali ich zawsze za dożywociem, jako dobra J. K. M. i z nich onera i służbę powinna do Baru odprawowali, jakoż i z dawnej lustracyi i z regestrów skarbowych to się pokazuje ob. Jabłonowski, Lustrącye, str. 34 5. W ostatnich czasach wś ta należała do Delfina Komara, marsz. szl. gub. podolskiej, potem do Dzierzków, dziś Rakowskich. 2. M. , mylnie, ob. Mytków, Mytków, mylnie Mytki, wś, pow. hajsyński, gm, Ładyżyn, par. Granów, na płn. wsch. od Kiblicza, przy drodze z Ćwilichówki do Słobódki Tyszkowieckiej, 138 dm. , 508 dusz męs. , 808 dz. ziemi włośc; cerkiew. Powierzchnia płaska, grunt urodzajny czarnoziem. Należała do klucza kibliokiego Jaroszyńskich; ob. Arch. J. Z. R. , cz. VI, t. 1 26. Por. Ładyżyńskie futory. Z. M. O Mytkowce, wś rząd. nad bezim. rzką, pow. latyczowski, gm. i par. Międzybóż, przy dro dze z Mołomoliniec do Zołotarenki, 112 osad 724 mk. , 1846 dz. ziemi; cerkiew. Należała do klucza międzyboskiego ks. Adama Czar toryskiego. Dr. M, Mytkowicze, wś i dobra, pow. połocki z cerkwią, 719 dz. ziemi; b własność Piadziewiczów, dziś Czupichina. Mytlińce, Mietlińce, ob. Miehlińce. Mytnica al. Barachcianka, rz. , dopływ rz. Stuhny z prawej strony. Mytnica, wś, pow. wasylkowski, na płd. zach. od m. powiat. , ma 601 mk. ; położona w równinie otwartej, ziemia wyborna, M. Aksakowska Aksakowa była przyległością dóbr motowidłowskich, należących niegdyś do Aksaków, potem Rulikowskich. Za Aksaków nie było tu wsi, al stała tu jeno w polu karczma czyli mytnica, w której przebywał urzędnik dla pobierania myta od przejeżdżających gościńcem kupców. I dopiero od 1783 r. właściwie, kiedy granica Rzpltej od Rossyi przez osobną komisyą została tędy wytkniętą ob. Andrejewskij, Istor. mater. iz archiwa Kiew. guber. prawlenja, zeszyt IV, str. 52 3 wyrosła tu spora osada, w połowie na białocerkiewskim a w połowie na motowidłowskim gruncie, przy splocie dwóch walnych gościńców, t. j. tak zw. drogi Białocerkiewskiej i tak zw. traktu Karawańskiego. Odtąd była tu rogatka polska i przykomórok. Również i na przeciwnej rosyjskiej stronie urządzoną też została rogatka, jako na przejeździe do Kijowa, a przytem i kwarantanna, którą krajowcy w swojem narzeczu na kałantyr przekręcili. W Kałantyrze stał słup graniczny rossyjski z 194, a w M. słup polski z No 196 ob. Andrejewskij, Istor. mater. IV, str. 52. Przykomórek mytnicki zależał od głównej komory w Trylisach. Przejazd graniczny, przykomórek, gościniec krzyżowy, wszystko to było niemałą przynętą dla osiedlających się tu, tak że w niedługim czasie M. z Kałantyrem zamieniła się w rodzaj niewielkiego miasteczka. W 1768 r. , pamiętnym tak zw. Koliszozyzną, pułkownik kozaków białocerkiewskich szlachcic Kopytkiewicz, namówiwszy ze swej komendy do buntu tylko 40 kozaków, bo reszta w powinnej dla Rzpltej stała wierności, z tymi tedy wyruszył kryjomo z Białejcerkwi, i najpierw skierował swój napad na przykomórek mytnicki, ale urzędnicy tutejsi, jak ekspedytor Liszko, Rzepecki, Wojciechowski i Sadowski obronną ręką do Katantyru za granicę się schronili; Kopytkiewicz zaś zasłyszawszy o zbliżającym się oddziale wojsk polskich, pobiegł ku Barachtom, ale w galopie koń się mu spotknął, on spadł i zabił się na śmierć Raptularzyk

Myszyn

Mytczenki

Mytelno

Mytki

Mytków

Mytkowce

Mytkowicze

Mytlińce

Mytnica