połączone zostały z Wołoszczyzną w jedno państwo księstwa Naddunajskie albo Rumunia, zostające pod zwierzchnictwem Turcyi i opłacające jej roczny haracz 1, 500, 000 tureckich plastrów. Władza prawodawcza należy do przedstawicieli narodu, tworzących wspólnie z Wołoszczyzną jeden senat 76 członków i izbę deputowanych 157 członków. Zarząd państwa jest w ręku odpowiedzialnego ministeryum, złożonego z 7 członków. Oświata ludowa na bardzo niskim stopniu, a nauki wyższe również nie o wiele lepszy dotychczas dają rezultat. Stolicą kraju jest m. Jassy. Historya. Co się dotyczy najdawniejszych dziejów M. , to wiadomości zachowano u pisarzów greckich i rzymskich są nader niedostateczne i zawikłane. Pewną jest rzeczą, że Rzymianie rozprzestrzeniwszy granice państwa swego do niższego Dunaju, znaleźli w dzisiejszej Rumunii Daków, którzy zostali ujarzmieni w II wieku po Chrystusie przez Trajana. Następnie Rzymianie założyli w tych stronach prowincyą Dacyą obejmującą dzisiejsze M. , Wołoszczyznę, Siedmiogród, Banat, Bukowinę i Bessarabią, i zaludnili ją według świadectwa Eutropiusza niezliczoną liczbą osadników ze wszystkich stroń świata. Żywotność Rzymian i w ogóle plemienia romańskiego objaśnia nam tę okoliczność, że mimo różnorodnych elementów składowych oraz licznych napływów obcych plemion od III do X w. , element romalski asymilował obce i stosunkowo do tak nieprzyjaznych okoliczności zachował się w stanie wielkiej czystości, tak, że ślady obcych plemion, a mianowicie słowiańskiego, zachowały się li w nazwach miejscowości i zbogaciły język pod względem leksykalnym. W w. XI przyjęli mieszkańcy, Rumuni, wiarę gr. katolicką. Do XIII w. nastąpiło zupełne zlanie się i zromanizowanie licznych plemion słowiańskich. Około 1294 r. został Dragosz lub Bogdan, przybyły na czele zbrojnego oddziała z zach. Dacyi prowincyi Maramosz, wybrany na ogółuem zgromadzeniu ludu dziedzicznym księciem domnu M. Dzieje XIV w. są wielce zagmatwane; wypełniają je ciągłe walki sąsiadami, a zwłaszcza z Polską i Węgrami. Na początku XV w. panował Aleksander I, który położył wielkie zasługi dla owego narodu przeprowadzeniem organizacyi religijnej i politycznej. Pod następcami jego rozpoczęły się walki przeciwko Tarkom. Pod rządami Stefana Wielkiego 1458 1504 wzrosły M. do niezwykłej potęgi. Zwyciężył on kilkakrotnie Polaków, jak równio Matyasza Korwina, króla węgierskiego, w bitwie pod Bają 1467; zniszczył do szczętu 120, 000 armią Mahometa II w krwawej bitwie pod Racową 4 stycznia 1475; w następnym roku omal nie pojmał sułtana w bitwia pod Rozbojeni albo ValleaAlba i mimo wielokrotnych późniejszych walk z Polakami sułtanem Bajazetem II pozostawił swemu następcy; Bogdanowi, kraj uporządkowany wewnątrz i szanowany na zewnątrz. Bogdan zawarł 1521 r. z sułtanem Selimem tak zwaną kapitulacyą, mocą której oddał się pod opiekę Turcyi, zagwarantowawszy zarazem niepodległość kraju, wolność rządzenia się własnemi prawami i t. d. Porcie natomiast służyło prawo potwierdzania nowego księcia i przyznaną sobie miała roczną daninę, w charakterze podarunku. Drugą podobną kapitulacyą zawarł 1649 r. z sułtanem Mahometem IV zasłużony ks. mołdawski Bazyli Łupu. Obie te kapitulacye regulowały stosunek M. do Tarcyi i na nich opierały się wszelkie traktaty, tak Rossyi, jako i mocarstw zachodnich z Turcyą, a zwłaszcza umowa w KuczukKajnardżi 1774, adryanopolska 1829 oraz paryska 1856. Nie zawsze jednak były szanowane te umowy i szczególniej od początku XVIII w. Turcya zaczęła się coraz bardziej mieszać samowolnie do wewnętrznych spraw M. , powód do czego dała wojna 1711 r. z Piotrem W. Porta chcąc postawić silną tamę pomiędzy Rossją a Turcyą, poczęła narzucać M. zarówno jak i Wołoszczyźnie książąt uległych sobie, wybieranych z pomiędzy fanaryotów greckich. Kraj pod ich więcej jak wiek trwającymi rządami 1716 1821 upadł tak nisko pod względem moralnym, że stracił zupełnie poczucie narodowości. Szczególniej klasy uprzywilejowane, tak zwani bojarowie, grecyfikowani stopniowo, popadli w straszną korupcyą moralną. Mimo wszelkich usiłowań Turków, Rossya zyskiwała coraz więcej wpływu i mocą umowy w KuczukKajnardżi uzyskała protektoryat w M. Mimo zagwarantowanej całości kraju, odpadła Bukowina do Austryi a 1812 r. Bessarabią do Rossyi. Wkrótce po tym ostatnim fakcie rozbudził się w M. duch narodowy, początkowo w szkołach. Powstanie Wladimirescu 1822 położyło koniec rządom fanaryotów. Pokojem adryanopolskim 1829 powróciły M. oraz Wołoszczyzna do dawnego stosunku względem Turcyi, opartego na kapitulacyach 1511 i 1649 r. i otrzymały zarazem Rossyą jako drugą protektorkę. Przez pierwsze sześć lat po pokoju adryanopolskim zostawały M. pod zarządem Rossyi, Za panowania Michała Sturdzy 1834 1848 postąpiły M. znacznie na drodze cywilizacyjnej. Pozakładano szkoły, dźwignięto z upadku rolnictwo, handel i przemysł, budowano drogi komunikacyjne i t. d. W latach 1848 i 49 powstała silna opozycya przeciwko protektoryatowi obcych mocarstw. Obrany 1849 r. księciem Ghika kroczył dalej na drodze postępu i zasłużył się zwłaszcza zakładaniem instytutów naukowych i dobroczyn Multany