już w czasie okresu aluwialnego, co zresztą także uszkodzone skorupki dyluwialnych mięczaków, w większej ilości na jednem miejscu nagromadzone i odmiennie ułożona nad niemi glina na ten sam domysł naprowadzają. W warstwach tych znalazłem, oprócz innych, niżej wymienionych skorupek, jeszcze dwie skorupki Limnaea truncatula. Skorupek w glinie bardzo wiele. Wszystkie są całe, pomimo swej nader delikatnej budowy. Są to te same gatunki, co zresztą wszędzie w glinie Succinea oblonga, Helix hispida. Pupa muscorum i Helix tenuilabris, W górze, przy końcu jaru, skorupki to znikają zupełnie. Geody wapienne i zwapniało resztki roślinne zawiera glina wszędzie. Małe blaszki łuszczyku potasowego rozsiane są w niej podobnież w całej warstwie. Na wierzchołku tego wzniesienia, również przy końcu jaru tego, napotkałem jeszcze tak zwane studnie glinowe, o których Richthofen w pracy swej o glinie w Chinach wspomina. Od strony płn. tego samego lasu mamy także Jar głęboki, w którym glina leży na tym samym pokładzie. W jednem w jar wysuniętem miejscu, nie dostrzegłem żadnej pośredniej warstwy między gliną i kredą. Glina jest jakby odcięta od opoki. Pod gliną znalazłem tu dosyć duży, około 1 klgr. ważący kształtu jajowatego otoczak piaskowca kwarcytowego. W dokumencie z r. 1377 A. G. Z. III, 50 oznajmia Władysław Opolski, jako Mandrus Ormianin sprzedał swój folwark Malochę tak nazywano wówczas Malechów Janowi Machewiczowi, . usinowi. W r. 1392 A. G. Z. III, 103 poświadcza Jan z Tarnowa, wojew. sandomirski i ststa ruski, sprzedaż wsi M. przez Piotra Bloroka Michałowi Lambackiemu. W r. 1419 d. 30 września przenosi Władysław Jagiełło wsie M. , Żydatycze i Klekotów na prawo niemieckie A. G. Ż. IV, 101. W r. 1469 d. 8 kwietnia Piotr z Branic sędzia i Jan z Wysokiego podsędek lwowscy ziemscy na skargę prokuratora królewskiego Mikołaja Grzymały, odsądzają Piotra i Jana z Malechowa, synów Jana Jury z Ostrowa, wojskiego trembowelskiego, od prawa pobierania cła w Malechowie A. G. Z. VI, 126. W r. 1469 d. 10 kwietnia ci sami urzędnicy odsądzają Jana Jurę z Ostrowa od prawa pobierania cła w części wsi Malechowa do niego należącej A. G. Z. VI, 130. W r. 1471 Jan Jura z Malechowa poleca Stanisława, syna Jana z Rohatyna, kleryka, Grzegorzowi z Sanoka, arcyb. lwowskiemu, prosząc go, aby tegoż Stanisława dopuścił do wyższych święceń, i obowiązując się, że o utrzymanie jego i bencficium starać się będzie ib. VI, 141. W 1473 Piotr z Branic i Jan z Wysokiego poświadczają, że Jan Jura zaspokoił Jerzego Kuneta i Jana Jachnę i Annę, rodzeństwo z Tuligłów, za dział z dóbr Malechowa i Klekotowa należący się im po matce Oluchnie i dziadzie Andrzeju ib. VI, 169 i 170. W r. 1480 Gunter z Sieniawy sędzia i Jan z Wysokiego podsędek, ziemscy lwowscy, poświadczają, że Jan Jura i synowie jego Piotr i Jan z Malechowa i Ostrowa sprzedali wsie swe dziedziczne M. i Klekotów za 700 grzywien Pawłowi Jurkowskiemu z Czartoryi ib. VI, 199, 201 do 203. W r. 1484 Gunter z Sieniawy sędzia i Piotr Gołąbek z Zimnej Wody podsędek, ziemscy lwowscy, poświadczają, jako przed nimi Dymitr Daniłowicz, dziedzic Rudy i Prokop Korawa, dziedzic M. , uskutecznili podział dóbr po wuju swym Pawle Jurkowskim ib. VII, 146. W r. 1489 zatwierdza Kazimierz Jagiellończyk dokonaną przez rajców lwowskich zamianę wsi Łuczan, Nahorzan i Bołszowa, do szpitala ś. Ducha należących, na wieś M. należącą do Dymitra Chodorowskiego ib. VII, 167. Zdaje się, że rajcy zrobili tutaj interes dla szpitala niekorzystny. W r. 1491 wypuszczono w arendę wieś M. . wyjąwszy karczmę i czynsze w gotowiźnie, za 7 grzywien rocznej opłaty Arch. miej. lwow. lib. 1076, str. 480. W r. 1578 rozstrzyga król Stefan spór Mikołaja Herburta ststy lwowskiego, z rajcami lwowskimi o kilka kamienic we Lwowie położonych i wieś M. Arch. Bernard. we Lwowie, C. t. 337, str. 1301. W r. 1591 pozwala Zygmunt III mieszkańcom M. korzystać z lasów w Grzędzie i Sieciechowie, o czem uwiadamia dzierżawcę tych wsi Mikołaja Trzebińskiego ib. C. t. 348, str. 612. W r. 1695 d. 10 lutego przyszli Tatarzy wieczorem w okolicę Lwowa i minąwszy Krzywczyce, na noc stanęli pod Malechowem Dziennik Wilczka; Zubrzycki, Kronika Lwowa, str. 444. 2. M. , wś w pow. żydaczowskim, 12 kil. na płn. od Żydaczowa, , 13 kil. na płd. wsch. od sądu powiat. w Mikołajowie, 4 kil. na płn. wsch. od urzędu poczt. w Rozdole, Na płn. leży Iłów, na zach, Stulsko i Rozdół, na płd. Brzezina, na wsch. Brzozdowce i Kuty obie w pow, bobreckim. Wzdłuż granicy zach. płynie dopływ Dniestru Kłodnica ob. od płn. na płd. Do Kłodnicy podąża mały potok, nastający w płn. wsch. stronie wsi a płynący przez podmokłe pastwisko Myniów na płn. zach. do Iłowa, gdzie się łączy z pot. Laszki, dopływem Kłodnicy. Wody z reszty obszaru płyną małemi strugami na wsch. i płd. wsch. do Wiszni. W płd. wsch. stronie obszaru leżą zabudowania wiejskie, na płn. od nich wznosi się wzgórze Markiwka do 349 m. znak triang. . Na zach. leży las Garby 359 m. na płn. , 314 na płd. . Własn. więk. hr. Lanckorońskiego ma roli or. 342, łąk i ogr. 25, past. 33, lasu 1158 mr. ; własn. mn. roli or. 543, łąk i ogr. 442, past. 32, lasu 15 mr. W r. 1880 było 608 mk.

Malechów