dać z togo, że kiedy Iwan Hliński, ożeniony 1 z córką tegoż Iwaszeńcewicza, zdradził, to król zabrawszy Hlińskiemu dobra, oddał je następnie braciom jego żony Iwaszeńcewiczom, jako ich diadkowszczyznę. Cała pomyłka poszła stąd, żeśmy zrazu mylnie w odnośnym dokumencie zamiast dziadkowszczyzna wyczytali dziadowszczyzna. Następnie wraz z Makarowem odmieniał z kolei M. dziedziców, z rąk do rąk przechodząc, i tak od Iwaszeńcewiczów Makarewiczów przeszedł do Łaszczów, Grocholskich, Charlęskich, Szczawińskich, ks. Lubomirskich, Rościszewskich a nareszcie Szymanowskich ob. Makarów. Ks. Kajetan Rościszewski, zamieniwszy z ks. Antonim Lubomirskim klucz Uładowski na Makarowski, w Lipowce, należącej do tegoż klucza Makarowskiego, zamieszkał na starość. Był on ożeniony z Maryanną Krasicką, siostrą Ignacego, biskupa warmińskiego i znanego poety; straciwszy żonę został księdzem. Miał on jedynego syna, który wypadkiem na polowaniu pod Płachtianką został zabity, a więc dobra makarowskie spadły na tegoż siostry, z których na mocy działu w r. 1778 Dominikowa Szymanowska wzięła klucz motyżyński, Rościszewska klucz lipowiecki a Józefa Czarniecka klucz makarowski. Dominik Szymanowski był poetą, pisał wiersze po łacinie. Znanem jest jego w swoim czasie w licznych odpisach rozpowszechnione, , Epitaphium Tadeuszowi Czackiemu i Horoskop na 1809 r. Syn jego Józef, marszałek gub. kijowskiej, ożeniony z Kamilą Borejkówną, znany z cnót i zalet serca obywatel. W 1840 r. sprzedał on M. Juljanowej Sulimowej. Obecnie M. należy do generała Sawickiego. Do wspomnień M. należy i to, że tędy przejeżdżał w 1817 r. podróżnik angielski, pułkownik Johnson, udający się z Kijowa przez Rosyę i Prusy do Anglii, z podróży swej do Indyi ob. jego dzieło Voyages de l Inde en Angleterre par la Perse, la Georgie, la Russie et la Pologne, faits en 1817. przekład francuski, Paryż, 1819 r. , w dwóch tomach. Dzisiejsza cerkiew drewniana, pod tytułem św. Jerzego, wzniesioną była w 1822 r. Ale na jej miejscu stała przedtem inna unicka cerkiew, jak to okazuje się z dawnej 1755 r. prezenty właściciela M. ks. Antoniego Lubomirskiego, która brzmi następnie Antoni na Wiśniczu, Jarosławiu, Ossolinie i Przeworsku Lubomirski, strażnik w. kor. , pułkownik wojsk J. Kr. M. i Rzplitej, piotrkowski etc. etc. ssta, JW. Floryanowi Hrebnickiemu, metropolicie etc. Przy zaleceniu po winnych chęci moich, do wiadomości podaję, iż wakuje cerkiew w dobrach moich dziedzicznych w mczku Motyżynie, pod tytułem św. Jerzego, do której z nauki, pobożności i dobrych obyczajów mając sobie zaleconego uczciwego Grzegorza Klebanowskiego, ex juro patronatus collationisque meae, prezentować umyśliłem, jakoż onego actualiter his litteris prezentuję i tegoż samego, a nie innego przy tejże świątyni, aby instalować, konsekrować i inwestytować ra czył, którego przy wszystkich ab antiquo, we dług erekcyi należących gruntach, sianożę. ciach, ogrodach, sadach, stawkach, barciach pasiekach i pastwiskach ad vites temporalis spokojnie zażywać zostawuję, uwalniając go od wszystkich, tak dworskich, jako i gromadz kich poborów, jako to czynszów, dziesięcin pszczelnych i owczych i quocunque titulo na zywających się podatków, liberum facio i tę prezentę, dla lepszego waloru, podpisuję pod pis. Edward Rulikowski Motzberg, folw. , pow. międzychodzki, ob. Kolno królewszczyzna. Poczta w Kamionnic. Motze, dok. Mostenitz, struga pod Sławnem, uchodzi do Wieprza Wippcr. Wspomniana w dok. z r. 1275 ob. Perlbach P. U. B. , str. 226. Motzischken, niem. , wś na Litwie, prusk. , pow. ragnecki, st. p. Nausseden, okr. urz. sta nu cywilnego Weszeningken; ma 808 mor. obszaru. W 1856 r. 65 mk. Kś. F. Motzkuhnen, niem. , wś, pow. gołdapski, st. p. Tollmingkehmen, tamże okr. urz. stanu cywilu. Ma 877 mr. obszaru; w 1856 r. 272 mieszk. Motzwelhen niem. , wś na Litwie prusk. pow. nizinowski, st. p. Kallwon, okr. urz. stanu cywiln. Jedwilleiten. Obejmuje 1286 mor. ; w 1856 r. 286 mk. Moulienen, niem. , dobra, pow. ragnecki, st. p. Krupiszki. Tutejszy okr. urz. stanu cy wiln. obejmował w 1880 r. 1717 mk. ; w 1882 r. urodz, się 85 dz. , um. 46 osób, zawarto 16 małżeństw; w 1856 r. miały to dobra 200 mk. Obszar wynosi 2, 777 mor. Kś. F. Mowczadź, rz. , właściwie Mołczadź ob. . Mowczała, tak Wieliczko w swej kronice nazywa mko Mołczadź ob. . Mowczanka, była osada w pobliżu Anczypołówki i Macówki, t. j. na pograniczu dzisiejszych powiatów bracławskiego i hajsyńskiego, niedaleko rz. Bohu, na wsch. lab płd. wsch. od Bracławia; ob. Arch. J. Z. E. , cz VI, t. 2 363. Mowczany, wś włość. nad jez. Miadzioł i rzką Miadzielicą, pow. wilejski, w 3 okr. pol, , gm. Miadzioł, okr. wiejski ostrowski, o 7 w. od gminy, a 70 w. od Wilejki, 9 dm. 112 rak. , w tej liczbie 70 prawosł. i 42 kat. 45 dusz rewiz. ; należy do dóbr Wereczata Ko ziełłów. Był tu młyn wodny. Mowczewka, rz. , dopływ rz. Mik al. Islic, ma ujście niedaleko folwarku Brunowiszki. Mowerg dok. , ob. Pomierki

Motykały

Motzischken

Motzkuhnen

Motzwelhen

Moulienen

Mowczadź

Mowczała

Mowczanka

Mowczany

Mowczewka

Mowerg