i gub. permskiej, st. dr. żel. uralskiej, o 4 w. na płn. od Permu a 467 w. od Ekaterynburgu. Motowiło, folw. , pow. bobrujski, na odludnem Polesiu, w okolicy wsi Tatarkowicze, przy drodze z Tatarkowicz do Brycyłowicz, grunta piaszczyste. AL Jel. Motowszczyzna al. Łotowszczyzna, wś, pow. dzisieński, w 3 okr. pol, gm. i okr. wiejski Leonpol, o 5 w. od gminy a 48 1 2 w. od Dzisny, 8 dm. , 76 mk. , w tej liczbie 75 prawosł. , 1 kat. 36 dusz rewiz. ; należy do dóbr Leonpol Łopacińskich. Motrenin las, pod tem nazwiskiem znanem jest pewne uroczysko leśne, kilkomilowego obszaru, na praw. brz. Taśminy pomiędzy Medwedówką a Żabotynem, w pow. czehryńskim. Jest to punkt górujący, z którego rozchodzą się aż cztery głębokie jary, w czterech przeciwnych kierunkach. W tym lesie znajduje się miejsce, otoczone dokoła wałami i nazywane dotąd Horodyszczem, w kształcie jakby łuku z cięciwą, z dwoma do środka wjazdami. Od tego atoli horodyszcza ciągną się dalsze jeszcze obwałowania a zamykające w sobie jeszcze większą przestrzeń, w obrębie których mieści się t. zw. monaster motrehiński. Droga wiodąca do monasteru w szerz przecina las ton i miejsce opasane wałami. Na tych wałach, nieodgadnionego pochodzenia, wiekowe, podziwu godne, po wyrastały dęby. Przed laty znaleziono w tych wałach duże miedziane monety cesarzów Justyna i Justyniana Maksymowicz Soczynienja, t. I 678. Uroczysko to należy do rewiru leśnego wsi Hołowkówki, należącej do dóbr sukcesorów senatora Fundukleja. Monaster tutejszy, skryty w cieniu lasów odwiecznych, według Maksymowicza ma założeniem swem sięgać bardzo odległej epoki, bo jeszcze czasów wielkoksiążęcej Rusi kijowskiej tamże. Wniosek ten zdaje się być błędnym, albowiem wiadomo z dziejów, że dawna Ruś kijowska chyba za czasów Olega i Igora dzierżyła te strony, gdyż przy końcu X w. granice jej południowe cofnęły się już były od brzegów Taśminy a nawet Rosi, a już w XI wieku rozpościerały się tylko do brzegów Stuhny i Krasnej ob. Barsowa Oczerki ruskoj ist geogr. , str 134 137, albowiem strony te już wtedy były pobytem ludów stepowych i koczowniczych, jako to Połowców łukomorskich, Terków i Czarnych Kłobuków. Według podań ludu miał tu w dawnych wiekach przebywać jakiś kniaź Jur, który postawił zamek na górze Jurowej dziś jeszcze noszącej to imię a znajdującej się o 4 w. od Smiły; siostra jego Motrona wybudowała monaster motreniński w swoim lesie. Wiadomo, że miejscowość ta z dawien dawna należała do dóbr Radywonowa dziś Żabotyna, które już w drugiej połowie XV w. , z da ru ks. kijow. Olelka Włodymirowicza zostały własnością kn. Fedora Hlińskiego ob. Żabotyn, Śmiła, Łebedyn. Owóż bardzo być mo gło, iż ów kniaź Jur z podania, założyciel zam ku koło Smiły, i owa jego siostra Motrona, za łożycielka monasteru, pochodzili właśnie z ro du tychże kniaziów Hlińskich, a tem samem przez to przypuszczenie i czas założenia pier wotnego monasteru w pewnej już się mierze wyjaśnia. Zburzony jednak następnie mona ster ten przez Tatarów, dopiero w 1568 r. za błogosławieństwem metrop. kijow. Jony IV Protasiewicza Ostrowskiego byt na nowo od budowany. Mnisi tutejsi, nazwawszy swój monaster Skitem, przemieszkiwali w wydrążo nych sklepisto przez siebie pieczarach, których ślady jeszcze dziś widoczne. Piotr Konaszewicz Sahajdaczny wybudował tu nową cer kiew i monaster gruntami opatrzył. Od r. 1648 zarządzający monasterem zaczęli się mia nować ihumenami. W nieszczęśliwym dla czehryńszczyzny 1678 r. monaster ten zo stał przez Turków i Tatarów zniszczonym. Na stępnie za błogosławieństwem metrop. Gedeo na Czetwertyńskiego i kosztem Jana Kajetana Jabłonowskiego, ssty czehryńskiego, mona ster ten był zrestaurowany. W 1735 r. zbu dowaną tu została cerkiew troicka, która ist niała do 1800 r. , ale że już ze starości chyliła się ku upadkowi, została rozebraną a na jej miejscu stanęła nowa z muru. Drugą cer kiew drewnianą wzniesiono w 1820 r. Z togo motrenińskiego monasteru w 1768 r. wyru szyła po raz pierwszy hajdamacka wataha Że leźniaka i tu do dziś dnia nieopodal monaste ru, w t. zw. Chołodnym jarze, są okopy, gdzie się gnieździła ona, aż ściągnęła dosta teczną ilość chłopów ze wsi okolicznych. Ihumenem był tu wtedy znany w historyi koliszczyzny Melchizedek Znaczko Jaworski, gor liwy obrońca wiary i zacięty wróg księdza Kosteckiego, przełożonego ks. bazylianów w Humaniu. Prócz wspomnionych okopów i jednego kotła, służącego niegdyś hajdamakom do gotowania kuleszu, a który dziś służy mnichom za rodzaj dzwonu, zwołującego do posiłku, żadnych innych pamiątek przeszłości niema tutaj. Pielgrzymi ciągnący z południa do Kijowa i Poczajowa, wstępują prawie za wsze na modlitwę i pokłon do togo mona steru. Edward Rulikowski Motreniński, las i monaster, ob. Motrenin las, Motroneński, las i monaster, ob. Motrenin las, Motrujówka, ob. Motrunki. Motrunki 1. wś rząd. u źródeł rz. Blewy, do Słuczy wpadającej, pow. żytomierski, par. kat. Krasnopol, 28 dm. ; należały do ordyna Motowidłówka Motowiło Motowszczyzna Motrenin las Motreniński Motroneński Motrujówka Motrunki