cza klonowskiogo, powiat starogardzki; ob. Klonówka. Kś. Fr. Mostycza, dawna nazwa wsi Dołhe, w pow. kałuskim. W lustr. sstwa halickiego z r. 1556 rkp. Ossol. 2127, str. 80 czytamy Wś M. al. Dołhe ad Kałusz, którą JmP. Mikołaj Sieniawski, wojew. ruski, dopuścił zasadzać i na surowym korzeniu Andrzejowi Krowcowi eżowi z Węgier na potoku Kropiwnickim, któ remu dał swobody do lat 8, począwszy ad a. 1557 a post expirationem libertatis będą powinni dawać czynszu na każdy rok po gr. 2, kur po 2 Taloris gr. jeden, jajec po 20 valoris gr. jeden, po jednemu wieprzowi żerowemu valoris gr. 36. Dziesięcinę z pszczół, dwudzieścinę od owiec, kto je będzie chowad. Będą też winni 2 dni żąć, 2 dni w rok kosić. W tej wsi natenczas już osiadłych kmieci 7 i z knia ziem, których imiona te są Andrzej Krawcowicz, kniaź liber, Iwan Stankowicz, Iwan Po powicz, Dańko Derkacuowicz, Marko Litwin, Jacko Popowicz. Suma wszystkich pożytków z Mostyczy na ten czas czyni zł. 26 gr. 24. Powołowszczyznę i insze daniny będą powinni jako i insze wsie. Lu. Dz. Mostyska 1. część Budzynia, w pow tłumackim. 2. M. , ob. Mościska, Mostyskie al. Mostyczkie, grupa domów w Trójcy, w pow. brodzkim, we wsch. części wsi, na zach. krawędzi lasu zwanego Uroczyskiem. Mostyszcze 1. w dok. Mościska, Mostyska, wś nad rz. Turyą, pow. kowelski, na wprost m. Michnowki. Uroczyska noszą nazwy Baranowszczyzna, Borkowski Ostrów, Kniaży Ostrów, Skostyszcze, Szczyrowszczyzna. O M. spotykamy liczne wzmianki w Pamiętnikach kn. Kurbskiego oraz w Arch. J. Z. R. , t. VI, cz. I, dodatki. 2. M. , wś, pow. owrucki, na płn. od Owrucza, 3. M. , Mostiszcze, ob. Mościszcze. J. Krz. Mostyszcze al. Mosokzcze, wś rząd. , pow. kijowski, przyparta do rz. Irpienia i strugi Kotyra, o 20 w. na płn. zach. odległa od Kijowa, 15 dm. , 116 mk. Przeprawa przez Irpień odbywa się tu za pomocą promu, z którego dochód należy do właściciela mka Hostomla. W dawnych wiekach miejscowość ta wchodziła w skład posiadłości klasztoru dominikanów kijowskich, którzy z daru pewnej pobożnej matrony, nazywającej się Biesową babą czyli Bessoaną, jak ją nazywa Okolski, jeszcze w XIII w. otrzymali je Russia flor. , fol. 305, a które obejmowały cały przyległy Kijowowi obszar ziemi, na którem są dziś rozsiane wioski Bielicze, Romanówka, Horynka, Syrec futory i M. , pomiędzy Biłhorodką, Hostomlem, Wyszogrodem i Meżyhorami. Szeroka ta darowizna rozciągała się prawie na dwie mile wzdłuż i wszerz od Kijowa aż do Irpienia i prawdopodobnie wonczas nie brakło jej było miejsc zamieszkałych. Posiadłość tę przerzynały dwa ożywione gościńce, t. j. tak zw. droga Biłhorodzka i droga Wyszogrodzka. Dwa te gościńce schodziły się u tak zw. uroczyska Dorohozycza, które bodaj czy także nienależało do klasztornych posiadłości i które, jak wiadomo, nieraz w ciągu onych wieków bywało krwawą widownią bitew, staczanych w celu rozstrzygnięcia sporu o władzę uad Kijowem. Los niejednego też z panów grodu się rozstrzygnął Ale nadszedł 1240 rok i Mongołowie tak Kijów jak i całą okolicę przyległą w proch i perzynę puscili. Wiadomo jak srogiem i jak zgubnem było to zniszczenie. Toć w Kijowie trawa porosła wokoło ołtarzy, a dziki zwierz zamieszkał w zwaliskach spustoszałych świątyń. Takiż los spotkał niemniej i kościół dominikański Panny Maryi na Błoniu. Ś, Jacek z kilku towarzyszami cudownym sposobem zdołał się ocalić Acta Sanct. , t. 2 378. Atoli po upływie 123 lat Litwini nareszcie wygnali z tych stron Mongołów; Kijów powstał z gruzów i odrodził się a i dominikanie następnie pojawili się znowu w mieWielcy książęta litewscy i królowie swe. polscy dbali o byt tego zgromadzenia, w liczne i korzystne go nadania i przywileje wzbogacili. Najpierw Witold i Włodzimierz 01gierdowicz, ks. kijowski, potwierdzili dominikanom pierwotną ich donacyą na posiadłości, t. j. Syrca, Ghłopacza czyli Paszni i Biesowej Baby. Z kolei zawarowali im owe posiadłości i zatwierdzili i inni następni panujący, jak Olelko Włodymirowicz 1411 r. , Aleksander Jagiellończyk 1492, Zygmunt I 1505, Zygmunt August 1560, Zygmunt III 1614, Władysław IV 1633 i Jan Kazimierz 1649 r. De rebus gestis etc. a fr. Clemente Chodykiewicz, 1762, part. 2, libr. 7, cap. 1, de caenobio Kijovien. , fol. 657, rkp. . A spory obręb był tych dzierżaw klasztornych. Zaczynając od Przeorki dziś Prywarka, która weszła z czasem w skład rozszerzającego się Kijowa i stała się jakby jego przedmieściem, obwód ich obejmował cały z tej strony obszar przyległych miejsc, którego granice biegnąc w kierunku drogi Biłhorodzkiej, dochodziły aż do rz. Irpienia, opisującej wielki łuk, następnie przekraczały tę rzekę na lewą stronę w kierunku Hostomla, i nareszcie od strony Dniepru, biegiem rz. Horynki postępując, stykały się z miedzami granicznemi gruntów wyszogrodzkich i meżyhorskich. Obszar ten, oprócz Irpienia, zraszały dopływy tak tegoż Irpienia jak i Dniepru, a mianowicie Syrce, Chłopacz, Rohostianka i potok w górnym biegu nazywany Kotyrem, u ujścia Horynką. Ale długi czas posiadłości te dominikanów, w braku mieszkańców, pozostały dzikim lasem. Tragi

Mosty