i miasteczka popalili, ludzi wielo pojmali. Czując że się król Zygmunt. ku nim ruszył, nazad od Mościsk odciągnęli. Pod rokiem 1533 zapisane jest w metr. kor. Decretum inter tenutarium et cives Moscicenses ratione praestandorum laborum Rkp. Ossol. Nr. 2836, str. 73. W r. 1550 uwolnieni zostali mieszkańcy od opłaty myt mostowego, grobelnego i targowego w całem państwie, oprócz od cła pogranicznego. Mimo ponawiane klęski używali mieszczanie do połowy XVII wieku dobrego bytu. Ubezpieczeni licznemi swobodami n. p. w r. 1552 immunitas oppidanorum de M. a theloneo Rkp. Ossol. Nr. 2836, str. 109; w r. 1557 confirmatio articulorum pro parte sutorum oppidi Mościska 1. c. str. 230; w r. 1564 confirmatio articulorum doliatorum, mensatorum, rotariorum et figulorum opp. M. 1. c. str. 134; w r. 1566 Privilegium opp. M. super liberum usum siWarum ex vicinitate capitaneatus Praemisliensis 1. c, str. 141; w r. 1585 liberae super auctionem thelonei in opp. M. 1. c, str. 167; w r. 1615 incorporatio agrorum et fundorum in villa Zakościele trans fluvium Wisznia, alias Za Łęgiem oppidanis Moscicensibus in perpetuum 1. c, str. 179; w r. 1622 confirmatio articulorum contubernii sutorum opp. M. 1. c, str. 184; w r. 1626 conserrvatio civium Moscicensium circa eorum antiquas libertates 1. c, str. 188; w r. 1569 uwalnia Zyg. August mieszkańców wsi Laszki od dostarczania podwód a obowiązuje ich w zamian do służby pieszej w M. , wynoszącej przez lato jedno po 8 dni, ob. Arch. Bernard. O. t. 348, str. 532; w r, 1578 wzywa Stefan Batory Katarzynę z Drohojowa, wdowę po Janie Herburcie, dzierżawcy Mościsk, ażeby poddanych nie uciskali ro bocizną i podwyższaniem łanowego, ib. C. t. 337, str. 766; w r. 1617 nakazuje Zygmunt III, spowodowany napadem i rabunkiem Mościsk i innych dóbr królewskich, starostom, podstarościm i burgrabiom ziemi ruskiej, aby burzycieli spokoju publicznego więziono i pociągano do odpowiedzialności, ib. O. t. 371, str. 1083 trudnili się handlem i przemysłem, różne znajdowały się cechy i rzemieślników podostatkiem. Słusznie chlubi się też miasto, że kilku ludzi nauką i pracą piśmienną słyńnych na świat wydało, a jak się wyraża Samuel Nakielski w dziele Miechovia, wielkiego zawsze i znakomitego dowcipu byli Mościczanie. Na czele tych kładą nam akta krajowe nieja kiego Piotra z Mościsk, który w r. 1392 jadąc na wyprawę litewską. Mościska razem z 5 folwarkami swej żonie Annie Zawiszance zapisał w dożywocie, a potem, powróciwszy szczęśliwie, zdobywał zamki do Węgier przez Ludwika przyłączone Jarosław, Przemyśl, Halicz, Lwów, gdzie wsławiony męstwem zginął Rkp. Ossol. Nr. 2865, str. 6 do 9. Z M. pochodził Melchior Mościcki, dominikanin, spowiednik Zygmunta Augusta, sławny kaznodzieja sejmowy, żarliwy pogromca kacerzów. Urodził on się tutaj w r. 1511 z ubogiej mieszczańskiej rodziny. W młodym wieku zaciągnął się do dominikanów i posłany został do Włoch na dokończenie nauk. Za powrotem do kraju sprawował kilkakrotnie urząd prowincyała polskiego, dźwignąt wiele podupadłych klasztorów, wiele dóbr z obcych rąk odzyskał, wskrzesił zniszczoną karność w pro, wincyi. Wzgardził ofiarowanemi od Zyg. Augusta biskupstwami kamienieckiem i przomyskiem, a nawet arcybiskupstwem Iwowskiem, a gdy się król dziwił, że M. odrzuca arcybiskupstwo, rzekł tenże Najj, Panie wolę być najlichszym u dominikanów, niż kucharzem i cześnikiem szlachty polskiej. Umarł on w r. 1591 w Krakowie czyt. Ossolińskiego Wiadomości histor. kryt. do dziejów literatury polskiej; Dziennik wileński, 1820, t. I, str. 189 i Przyj. domo. 1851, str. 82. Z M. pochodzili Mikołaj, Michał i Wojciech Mościccy, dominikanie, społcześnie żyjący, ze swych dzieł i wymowy znani. Maciej i Jakób Mościccy, profesorowie wszechnicy krakowskiej; Krysztof Sapalski Sapelius, nauczyciel fizyki w akademii zamojskiej, następnie kanonik krakowski, sekretarz i lekarz nadworny Zygmunta III i Władysława IV, zwany chlubą i zaszczytem uczonych, zmarły w r. 1648. około r. 1670 zasłynął Jakób z Mościsk, mistrz filozofii i uczony drukarz w Krakowie i we Lwowie. ,, Z M. pochodził także ów Laskowski, syn wójta, który się w Stambule zbisurmanił i od sułtana Selima poselstwo u Zygmunta I w r. 1512 sprawował Rkp. Ossol. Nr. 1825. Plebanem mościskim był Jakób Przyłuski, który chwyciwszy się nowatorstw religijnychi, porzucił plebanię, żonę pojął, został pisarzem ziemskim krakowskim i w r. 1533 zbiór praw koronnych Statuta Regni Pol. uporządkował. Plebanami mościskimi byli także Samuel Ozga, biskup kijowski, i Ferdynand Kicki, arcybiskup lwowski. Dnia 3 marca r. 1606 nocowała w M. carowa Maryna, żona Dymitra Samozwańca, z ojcem Jerzym Mniszchem, w drodze ze Sambora do Moskwy. W r. 1648 napadli na miasto Kozacy i zniszczyli kościół. Wojny, trwające odtąd w Rzeczypospolitej bez przerwy czas dłuższy, zniszczyły dobrobyt mieszkańców. W kilka lat po wojnie szwedskiej przybyli lustratorowie w r. l663 Podają Uskarżali się mieszczanie, że płacą pieniądze podwodne i dostarczają podwody dla posłów tatarskich i innych. Wozu wojennego i pieniędzy coronationis nie płacą. Armata miejska hakownic 37, szmigownic 5, cechowej strzelby 77 sztuk. W r.

Mościska