tu Najjaśniejszego króla Jmci naszego Augu sta szczęśliwie panującego Anno 1701 danego i w dyecezyi kujawskiej promulgowanego, przykazując wszystkim sądom miejskim pod utratą tysiąca czerwonych złotych, wiej skim zaś pod utratą życia, aby bez wiado mości zwierzchności naszej duchownejnie ważyli się sądzić spraw czarownic. O czem plebani często informować powinni parochianów swoich i będą pilni, aby się to między nimi nie wznawiało. W przypadku zaś prze ciwnym niechaj do zwierzchności i sądu duchownego rekurs czynią. Na katechizmie także niechaj nauczają pospólstwo, jako się ma chronić wróżenia, próżnego podstrzegania i wszystkich zgoła najmniejszych zabobonów, aby za czasem do czarów nie przyszło. Rodzi ce, jeżeli najmniejszy znak tego występku po synach i córkach zobaczą, niechaj jako najprę dzej karząc ich temu zachodzą, sami także ro dzice dzieciom z siebie dobry niech dają przy kład, nauczając ich nad wszystko miłości i bojaźni Boskiej i jako nic złego bez dopuszczenia boskiego przytrafić się nam nie może, i cokol wiek Pan Bóg dopuszczą, wszystko to czyni z ukarania grzechów, albo na doświadczenie cnoty cierpliwości. Do tego niech ich nie zaniedbywają informować, iż nie powinniśmy naszym ufać uczynkom, ale raczej zasługom Chrystusa Pana, intercesyi Przebłogosławionej Maryi Panny, wszystkich świętych i aniołów stróżów, ich protekcyi i obrony wzy wając, na odegnanie i uchronienie czarów, rze czy święconych, jako wody, ziela, paschału, palmy, relikwii świętych nabożnie zażywając. Jeżeliby sami rodzice zabobonom wierzyli i te mi się bawili, osobliwie niewiasty w latach podeszłe, więc te plebani będą powinni stro fować, a potem dziekanowi miejsca lub sądowi naszemu donieść, aby zawczasu złemu zapobieżono. Datum w Warszawie dnia 17 Junii A. D. 1720. Krzysztof Antoni Szembek, bi skup poznański. Wyciąg ten z synodu po znańskiego, przełożony na język polski, prze słano prawdopodobnie po wszystkich kościo łach dyecezyi poznańskiej. W parafii mokronoskiej znajduje się jeszcze na polu mały ko ściołek drewniany św. Rozalii, wystawiony podczas morowego powietrza r. 1710. M. par. dekanatu koźmińskiego, ma 2511 dusz 1873 r. . 3. M. , dok. Mokrmoszy, wś, pow. wągrowiecki, 39 dm. , 376 mk. , 28 ew. , 348 kat. ; 165 analf. We wsi folwark mający blisko 600 mr. rozl. Poczta i tel. w Wapnie o 4 kil. , gośc. o 4 ML, st. kol. żel. w Nakle o 32 kil. , paraf. Srebrna Górka. Ob. Lib. Benef. Łask. I, 139. M. St. Mokronos, 1254 r. Mocronoz, ob. Niederhof. Mokrosęk, dok. Mokrosang, wś i folw. , pow. radomski, gm. i par. Błotnica, odl. 16 w. od Radomia. Posiada ziemi dwor. 553 mr. , włośc. 237 mr. , 37 dm. i 213 mk. ; obecnie folw. został rozparcelowany między częściowych nabywców. W 1827 r. 15 dm. , 80 mk. Wspomina tę wś Lib. Ben. Łask. I, 676. Mokrosz, młyn do wsi Jasirzygowice, pow. olesiński. M. młyn do Modlny należący, pow. lubliniecki. Mokrosze, os. przy błocie Topielce, pow. wieluński, gm. Kurów, par. Chotów, odl. od Wielunia 7 w. ob. Kurów. Mokrotyn dawniej Mokrocin, Mokroczyn, wś w pow. żółkiewskim, 5 kil. na płd. zach. od sądu pow. i urz. poczt. w Żółkwi. Na zach. leżą Polany, na płn. Śkwarzawa Nowa i Stara, na wsch. Macoszyn i Wiesenberg, na płd. Zarudce w pow. lwowskim. Wody z przeważnej części obszaru zabiera pot. Świnia, płynąca wzdłuż granicy płn. od zach. na wsch. Z płd. wsch, strony wsi płynie kilka strug małych na płd. wsch. i podąża do Kulikówki. W środku obszaru leżą zabudowania wiejskie, na płn. wsch. od nich przysiołek Tarnów al. Tarnawa, a na płn. niem. kol. Mokrotyn. W zach. stronie leżą części wsi Horodyska i Udrzyki. W stronie płd. wznosi się najwyższe wzgórze do 355 m. Własn. więk. ma roli or. 13, łąk i ogr. 8, past. 3 mr. ; własn. mn. roli or. 2495, łąk i ogr. 445, past. 377, lasu 14 mr. W r. 1880 było 1344 mk. w gm. , 19 na obsz. dwors. a 157 w kol. niem. między nimi 180 obrz. rz. kat. . Par. rz. kat. w Żółkwi, gr. kat. w miejscu, dek. żółkiewski, dyec. przemyska. Do tej par. należą Polany i Majdan. Szkoła fil. we wsi. Dawniej była tu stara cerkiew drewn. , w pięknem położeniu, na wzgórzu. Tę, jako grożącą zawaleniem, postanowiono usunąć a w miejsce jej nową wybudować, W r. 1874 ukończono już prawie budowę nowej, kiedy pożar zniszczył ją d. 30 kwietnia 1874 r. a równocześnie i starą stojącą jeszcze tuż obok. Następnie wystawiono małą kaplicę, w której się msza odprawia. Jest tu także kaplica mur. rz. kat. i szkoła fil. Za czasów polskich należała wieś do dóbr koronnych, do dzierżawy mierzwickiej w ziemi lwowskiej. W lustracyi z r. 1662 rkp, Ossol. 2834, str. 102 czytamy, , Ta wieś na łanach 7 zdawna zasiadła. Poddanych przed wojną było 50. Teraz poddanych, którzy na półćwierciach siedzą, 28. Jest tedy ćwierci osiadłych 14. Czynszu dają z ćwierci po gr. 15, czyni zł. 7. Względem powozu, który odprawowali do Sanu, dają z półćwierci każdy z nich po zł. 2, czyni zł. 56. Owsa z ćwierci łanu po dwie półmiarki miary lwowskiej, przychodzi półmiarków 28, po gr. 20, czyni zł. 18 gr, 20; kapłonów 28, po gr. 6, czyni zł. 5 gr. 18. Jajec z ćwierci 15, więc kóp 3, po gr. 10, czyni 1 zł. 5 gr. Robota poddani podciągli Mokrec Mokronos Mokrosęk Mokrosz Mokrosze Mokrotyn