d. 13 lipca 1542 r. nadał biskup 10 mr. roli tamże, II, 368, przypisek. Według lustracyi z r. 1656 było w M. 60 włók, 16 gburów, 2 sołtysów, 1 wolny z jedną służbą, 1 karczma; posiadacze włók czynszowych dawali 1 łaszt i 21 korcy owsa, 90 kur, 9 gęsi, 1 funt wosku i 215 flor. 7 gr. i 9 fen. czynszu ob. Zeitschr. fur d. Gesch. Ermlands, 1880, str. 260. Mokisz al. Mokisze, wś i folw. , pow. rzeczycki, gm. chojnicka, w 2 okr. polic. jurewickim; wś ma 27 osad. Na płn. ku Chojnikom miejscowość nieco wyższa i ludniej sza, na płd. zaś od M. lesiste, odludne niziny; grunta piaszczyste. Ob. Arch. J. Z. R. , cz. I, t. 4, 378; cz. III, t. 2, 153. A. Jel Moklaki, wś, pow. nowogradwołyński, gm. Emilczyn, 128 dusz włośc, 1192 dz. ziemi włośc. Należy do dóbr Emilczyn ob. , wła sność Uwarowych. L. R. Moklaki, folw. na obszarze dworskim Białej, pow. czortkowski. Moklakowska osada, pow. nowogradwołyński, gm. Emilczyn, 146 dusz włośc, 840 dz. ziemi włośc, 26 chat czynszowych. Nale ży do dóbr Emilczyn ob. , własność Uwa rowych. L. R. Moklik, góra, wznosi się w płn. zach. stronie wsi Rosolina, w pow. liskim, nad granicą Paniszczowa; od zach. opływa ją potok Paniszówka, od wsch. zaś i płd. Czarna, która zabiera Paniszówkę. Wzniesienie 576 m. npm. szt. gen. . Miejsce znaku triang. Br, G. Mokliska, os. w pow. tucholskim, wymie nia ją Kętrz. Nazwy miejscowe pol. , str. 128, w urzędowych spisach nie ma jej; zape wnie dziś nie istnieje. Kś. Fr. Mokliszcze, 15 osad nad rz. Turyą, na odludnem Polesiu, pow. rzeczycki, w okr. polic jurewickim, przy drodze z folw. Michałowa do wsi Muczyżyr. A. Jel. Mokluczka 1. al. Mokłaczka, przys, i le śniczówka gm, Błażowej, w pow. rzeszowskim, na prawym brzegu potoku t. n. 2. M. al. Mokłaczka, potok, nastaje u źródła leśnego na granicy gmin Błażowej i Piątkowej, w pow. rzeszowskim; płynie na płn. zach. przez obszar Błażowej, po pod jej przysiołek Mokluczkę, między wzgórzystą dolinką, i w płn. części tej wsi zlewa swe wody do Ryjaku z prawego brzegu. Długość 4 kil. Pędzi młyn w Mokluczce. Br, G. Mokniuny, folw. nad jez. t. n. , pow. trocki, w 4 okr. pol. , gm. Merecz, okr. wiejski Rzeczany, o 70 w. od Trok, 55 mk. , w tej liczbie 1 prawosł. , 51 katol, i 3 ewang. Do dóbr M. , mających 3496 dz. rozległości, należą wsie Lidziakinie 17 dusz, Sawelańce 37 dusz, Rajcieniki 47 dusz i Wejhmuny 45 dusz. Mokniuńskie starostwo niegrodowe, było położone w wojew. i pow. trockim. Podług spisów I podskarbińskich z r. 1766 składało się z dóbr Mokniuny i z 2ch wójtostw Szmorlany i Szadzuny, które posiadał Karol Żółtowski, a następnie Boryczewski, opłacając z nich kwarty złp. 566 gr. 22, a hyberny złp. 193. J. Krz, Mokobody, Mąkobody, Monkobody i Mąkowody, os. miejska od 1867 r. , przedtem mko, nad rz. Liwcem, pow. siedlecki, gm. Skupie, par. Mokobody. Leży przy trakcie bitym z Siedlec do Węgrowa, w odl. 17 w. w stronie płn. zach. od Siedlec, 8 w. od st. Kotuń, dr. żel. warsz. teresp. , a 98 w. od Warszawy. Posiada kościół kat. paraf. murowany i kaplicę drewnianą, szkołę począt. ogólną, urząd gminny, dwa młyny wodne. W 1827 r. było tu 128 dm. i 948 mk. ; w 1861 r. 115 dm. drewn. , 1202 mk. 394 żyd. ; w 1878 r. było 118 dm. , 1365 mk. ; w 1884 r. 1482 mk. 486 żyd. ; do mieszczan należy 3260 mr. ziemi. Osada starożytna, niegdyś wieś królewska, którą trzymał w dzierżawie Mokobodzki, ziemianin drohicki, a potem Michał Goliginowicz. W r. 1487 Kazimierz Jagiellończyk darował ją wraz z innemi dobrami Janowi Litaworowi Chreptowiczowi, podskarbiemu litewskiemu, który na mocy przywileju króla Aleksandra w r. 1496 wyniósł na miasto, rządzące się prawem chełmińskiem, nadał 2 jarmarki i rozmaite swobody. Zygmunt I na prośbę tegoż Chreptowicza potwierdził poprzednie nadania, przytem pozwolił zamienić dawne nazwisko na Nowe Miasto, któro jednak nie utrzymało się. Gdy po śmierci Jadwigi z Chreptowiczów, małżonki Jerzego Ościkowicza, wojewodzica trockiego, wszczął się spor o równy podział spadku, składającego się z mczka Mokobody z przyległemi wsiami, wyznaczono w r. 1540 komisyą dla dopełnienia działu. Otrzymawszy M. córka zmarłej Zofia, żona Jana Kmity Wojciechowieża Sokołowicza, sprzedała je Łukaszowi Brzeskiemu z Brzozy, co też król zatwierdził w r. 1542. W późniejszych czasach należało to miasteczko do Ossolińskich, z których Aleksander Ossoliński, ssta drohicki, otrzymał od króla Stanisława Augusta przywilej w r. 1774 na zaprowadzenie 8 jarmarków. Dla dogodności zaś obywateli, po lewej stronie Bugu mieszkających, ustanowiona tu została w r. 1764 jedna z 3ch kadencyi sądów ziemskich, dwie niedziele trwająca. W 1776 r. było tu 129 dm. Ossoliński nabywszy M. , nie tylko nie chciał uznać praw służących z dawna miastu, ale z czasem przywłaszczył sobie wiele gruntów i pastwisk należących do mieszczan, którzy wytoczyli o to proces, trwający pod następnemi dziedzicami, hr. Janem Jezierskim i Janem Chrzanowskim, od 1839 r. Kościół paraf. drewn. założony został w r. 1513 pod wez. ś. Jadwigi przez Litawora Chreptowicza, właściciela M. Po spaleniu od pioruna, w r. 1792

Mojuszewska huta

Mokisz

Moklaki

Moklaki

Moklakowska osada

Moklik

Mokliska

Mokliszcze

Mokluczka

Mokniuny

Mokobody