Grozzen Manow, wś, pow. świdnicki, ma kościół par. kat. , szkołę kat. W 1843 r. 64 dm. , 470 mk. 170 ew. ; folw. z owczarnią. 2. M. Klein, 1318 r. Parvum Manow polonkale dictum dok. , w 1843 r. ma 19 dm. , 108 mk. 6 kat. , folw. z cegielnią. 3. M. Wenig, 1321 r. Wening Manow, wś, ma szkołę ew. od 1743 r. , par. ew. Domanze. W 1843 r. 79 dm. , 439 mk. 32 kat. . Mohnya, ob. Hningani Moholz, łuż. Wuhelz, wś, pow. rozborski, do 1815 r. na Saskich Łużycach. W 1843 r. 82 dm. , 438 mk. ew. Par. ew. See. Mohrau I. 1367 r. Moraw, wś, pow. nissański, w dolinie rz. Biele, przy ujściu Mora wicy. Obszar dworski ma 840 mr. ziemi pod ległej zalewom. Stary zamek z datą 1501 r. na chorągiewce wietrznej. Gmina wiejska ma 7 gospod. , 35 ogrodz. , 25 komom. , 1779 mr. Ludność wynosiła w 1861 r. 599 dusz 2 tyl ko ewang. . Dochód obliczony na 4687 tal. Młyn i tartak. Par. kat. Köppernig, szkoła katol. w miejscu od 1829 r. 2. M. Alt i Neu, wś, pow. bystrzycki. M. Alt w 1843 r. 35 dm. , 204 mk. ; folw. , młyn wodny i kol. Duerenberg, par. kat. Schreckendorf. M. Neu 44 dm. , 245 mk. 3 ew. , kol. Mutiusgrund, par, kat. Wilhelmsthal. Br. CL Mohrau Klein, Morawica, czes. Moravice mak, wś, pow. Schönberg w Morawii. Posiada kościół par. kat. , szkołę ludową, st. poczt, i tel. , 1400 mk. Kopalnia żelaza i huty. Mohrdorf Gross niem. , wś z st. poczt. na Pomorzu, pow. Franzburg, odl. 15 kil. na płn. zach. od Stralsundu, 3 kil. od Bałtyku. Niskie wybrzeża, małe oparzyska. W 1877 r. 141 mk. Ludność trudni się rolnictwem i hodowlą bydła. Bo Stralsundu dochodzi poczta posłańcowa. Kś. Fr. Mohrs Ziegelei niem. , cegielnia, pow. wystrucki, st. p. Wystruć. Mohrungen niem. , ob. Morąg, Mohuny, wś włośc, nad rzką Kiemetą, pow. wileński, 3 okr. polic, o 45 w. od Wilna, 4 dm. , 70 mk. , z tego 11 prawosł, 59 katol. Mohylanka, rz. , lewy dopływ Bohu, poczyna się pod wsią Mohylną w pow. hajsyńskim, uchodzi do Bohu w pow. bałckim. Mohylany, wś nad Horyniem, pow. Ostrogski, o 12 w. na płn. zach. od Ostroga, wzięła nazwę od mogił, których tu wiele znajduje się, niektóre porosłe ogromnemi drzewami. Cerkiew paraf. i szkółka ludowa. Należała do ks. Ostrogskich. Anna Aloiza Chodkiewiczowa, żona Karola Chodkiewicza, hetm. w. lit. , a córka Aleksandra ks. Ostrogskiego, w 1622 r. nadała tę wś z wielu innemi kolegium jezuickiemu w ostrogu. Po kasacie jezuitów, gdy dobra ich rozdawano różnym osobom, M. dostały się ks. Maksymilianowi Jabłonowskiemu, senatorowi; syn jego Władysław Jabłonowski w 1875 r. sprzedał tę wieś Antropowej, w której ręku i dotąd zostaje. Ziemia czysty czarnoziem 3ej kl. i bujne łąki, wodą Horynia zraszane. Wieśniacy trudnią się uprawą roli, sieją pszenicę, żyto, owies, jęczmień groch, proso, grykę i soczewicę, a w ogrodach konopie. Hodują konie, bydło rogate, trzodę chlewną, owce, ptactwo domowe i wodne. Znaczny dochód mają z mleka, masła, śmietany i serów, które z korzyścią w Ostrogu spieniężają. Mohylany al. Mogilany, z Wierzblanami, rus. Werbliany, wś, pow. żółkiewski, 12 kil. na płd. wsch. od Żółkwi, 3 kil. na płn. wsch. od sądu powiat; i urz. poczt. 3 w Kulikowie. Na płn. leżą Przedrzymiechy i Nahorce, na wsch, Artasów, na płd. Hrebeńce, Nadycze i Kuli ków, na zach. Przemiwółki, Wody uchodzą do Bugu za pośrednictwem pot. Żołtańce al. Dołhego, zwanego w dalszym biegu Kamionką ob. . Zabudowania wiejskie leżą w płd. stro nie obszaru. W stronie zach. wznosi się jedno wzgórze do 266 m. wys. Własn. więk. należy do probostwa łacińskiego w Kulikowie. Wło ścianie mają 440 mr. roli or. , 66 łąk i ogr. , 16 mr. pastw. W r. 1880 było 389 mk. w gm. 284 w M. a 105 w Wierzblanach, 11 na obszarze dworskim między nimi obrządku rzym. katol. 25 w M. , 31 w Wierzblanach. Par. rz. kat. w Kulikowie, gr. kat. w Nahorcach. W r, 1399 poświadcza Jakób, metropo lita halicki, że Mikołaj z Kulikowa darował wieś M. kościołowi w Kulikowie i nadaje te muż kościołowi dziesięciny z dóbr metropo litalnych ob. Arch. Bernardyńskie we Lwo wie, C. t. 335, str. 225 i t. 379, str. 103. Dawniej znajdowano tu popielnice. Są także ślady mogiły, dziś zaoranej. We wsi jest szkoła filialna. Lu. Dz. Mohylew, Mohilew, zwany także M. gubernialnym al. M. nad Dnieprem, w dok. łacińskich Mohilovia, miasto gubernialne, w prześlicznem położeniu na obu brzegach Dniepru, przy ujściu rzki Dubrowianki, przepływającej miasto w kierunku z płn. zach. ku płd. wsch. i przy szosie kijowskiej, od której oddziela się przechodząca przez miasto odnoga do Bobrujska. Główna część miasta leży na prawym brzegu, na wyniosłej górze, prawie pod 54 szer. płn, i 48 dłg. wsch. , o 729 w. na płd. od Petersburga, 560 w. na płd. wsch. od Moskwy, 438 w. od Kijowa, 455 w. od Wilna a 678 w. od Warszawy. Wraz z przedmieściami ma około 13 w. obwodu. Góra, na której zbudowany jest środek miasta, a na której dawniej znajdował się zamek, nosi nazwę Kościami Kasternia, niby kostnicy Fursow, autor zarysu historycznego w opisie gub. mohylewskiej, wydanym staraniem gubern. Dębowieckiego, mylnie wyprowadza tę nazwę z łacińskiego

Mohiła

Mohnya

Moholz

Mohrau

Mohrdorf

Ziegelei

Mohrungen

Mohuny

Mohylanka

Mohylany

Mohylew