359, 360 granicznemi punktami są Raciborowice, Zielonki, Giebułtów, Modlnica, Bolechowice, Biały kościół, Racławice, Przeginia, Luboszowa, Zadroże, Szreniawa, Uniejów Miechów, Sławice, Prędocin, zgrupowane naokoło więcej dziś znanych Skały i Słomnik. Dekanat niegowicki albo czyrzycki, w dolinie rzeki Raby położony. , sięga na wschód Lipnicy, Wiśnicza, Bochni, na północ Chełma, Wieliczki, Kosocic, na zachód zaś Gaj, Mogilany, Sulkowice, Harbutowice, Myślenice. Dekanat Zatorski rozłożył się nad Skawą, częścią Wisły, na zachód od Krakowa ją przekroczył. Znane graniczne punkta w 1326 r. są Mucharz, Barwałd, Zebrzydowice, Kszęcin, Tyniec, Morawica, Rudawa, Zalas, Regulice, Poręba, Palczowice, Przeciszew, Głębowice, Wieprz Wadowice. Dekanat jędrzejowski rzeką Nidą odgranicza się od archidyecezyi gnieźnieńskiej na północ, a od dekanatu Kije na wschód. Na południe Wrociżyr, Lubcza, Sędziszów, Obichów. Na zachód Nagłowice, Rakoszyn nieściśle wytykają granice od dekanatu irządzkiego. Dekanat kazimirski od Wielkiej Kaźmiery tak zwany, gdy M. Kaźmierza należała do dekanatu czarnocińskiego, sięga od Cudzynowic na północy, przez Kościelec, oba Brzeska, Wawrzynczyce, Rachwałowice, Przemyków Koszyce, przekracza Wisłę w dolinę dolnej Raby, gdzie kończy się wedle znanych z 1326 spisów na Mikłuszowicach. Dekanat Jedźrancino albo Zrzęcin, na pograniczu dyecezyi przemyskiej i Węgier, rozciągał się nad górną Wisłoką i jej dopływem lewym Ropą, miał główne punkta Żmigród, Biecz i Jasło. Dekanat tarnowski na zachód graniczy z szczyrzyckim w Jasieniu, Porębie, Uszwie, Łukowie, Czchowie, gdzie przekracza Dunajec, którego doliną idąc, zagarnia na prawo Tuchów i Tarnów, w dół rzeki Wojnicz i Radłów. Dekanat irządzki legł na wierzchowinie Warty, Pilicy i dwu Przemszy, obejmując Kłobuck, Częstochowę, Lelów, Szczekociny od W. na granicy dek. jędrzejowskiego, Żarnowiec od W. na granicy dek. pałecznickiego, Dłużec, Gołaszowy od W. na granicy dekanatu prędocińskiego, gdy na południe rozciąga się dekanat sławkowski, a na zachód dyecezya wrocławska. Dekanat pleszowski między prędocińskim na zachód, pałecznickim na północ, kazimierskim na wschód, stolicę swą Pleszów ma nad Wisłą, obejmował Niegartów, Luborzyce, Proszowice, Zembocin, Czulice, Igołomię, Ruszczę. Dekanat sławkowski dochodzi na północ do dekanatu irządzkiego Koziegłowami, Siewierzem, gdzie obejmował doliny górne Przemszy obu, w miastach Chechło, Siewierz, Olkusz, Płocik i Nowagóra stałą ma granicę wschodnią od dekanatu prędocińskiego. Na południe stykał się z dekanatem oświecimskim, u jego miast Trzebini, Chrzanowa, Woszczyc. Mysłowice, Będzin, Bytoń i Mikułów są w obrębie dekanatu sławkowskiego, który na zachód graniczy z dyecezyą wrocławską. Dekanat sądecki rozłożył się u spływu dwu Dunajców, od czego też jego stolica zwała się niegdy Asanka w II w. po Chr. Sutecz w XIII w. po Chr. a dziś Sącz z tek wziął nazwisko Szaraniewicz Kritische Blick in die Geschichte der Karpathen, Lemberg, 1871, str. 67, n. 1. Na północ miał dekanat szczyrzycki i tarnowski, na wschodzie zrzęciński, na południu góry. Dekanat pałecznicki ze stolicą w Pałecznicy ściśnięty między czarnocińskim i pleszowskim na wschód i południe, na zachód mając zatorski i irządzki, na północ graniczy z jędrzejowskim. Obejmował Mstyczów Włodzisław, dwa Książe, Kalinę, Słaboszów, Racławice, Nasiechowice i Pałecznicę. Dekanat oświęcimski, nad Sołą i górną Wisłą rozłożony, na południe sięga do Żywca nad Sołą, na zachód do Biały nad rz. t. i. , Wisły, Woszczyc; na północ ma dekanat sławkowski. Porębów, Osiek, Witkowice. Kąty, Czaniec kończą dekanat od wschodu. Dekanat korczyński albo bolesławski u zbiegu Wisły, Nidy, Raby i Dunajca obejmuje Korczyn nad Wisłą, Opatowiec, ku wschodowi Bolesław i Sumcin na prawym brzegu Wisły, ku północy Stróźyska, Solec, dekanaty czarnociński, kijski i księżnicki, a od wschodu dembicki de Silvis inaczej. Dekanat czarnociński na zachodnim brzegu dolnej Nidy powyżej korczyńskiego rozłożony, objął Działoszyce, Chrobierz, Dzierzążnę, Stradów, Probołowice, Czarnocin, a to między kijskim Płn. , pałecznickim Z. , kijskim W. , korczyńskim W. Płd. . Dekanat kijski legł na wschód Nidy i dekanatu czarnocińskiego, oraz jędrzejowskiego u Lisowa, Kijów, Sędziejowic, Szańca, Buska, obu Chotlów; na północ graniczył z probostwem kieleckiem. Na wschód u Gnojna, Janiny, Szczaworyża spotykał się z dekanatem księżnickim, a na południe z korczyńskim. Dekanat księżnicki objął Stobnicę, Kurów, Kołuszów, Szydłów, Staszów, Koniemłoty, Połaniec, Księżnice, Biechów. Na wschodzie ma już archidyakonat sandomierski, na południe za Wisłą dekanat dembicki, i suchą granicę z korczyńskim dekanatem. Na Z. dekanat kijski, na Płn. probostwo kieleckie. Dekanat dembicki de Silvis; por. Monum. Biel. III, str. 73, pod r. 1259 eodem tempore venientes de Sylvis Bodzanta Sandomieriensis decanus etc. leży w dolinie Wisłoki na północ zrzęcińskiego; na północ sięga do Gawłuszowic, od Dembic nad Wisłoką, przez Łubszynę i Sędziszów przesuwa się w dolinę Wisłoka, gdzie już na granicy przemyskiej ma Czudec i Dobrzechów. Drugi archidyakonat krakowskiej dyecezyi, zawichojski, rozciągnął

Małopolska