razem. W XV w. zamienił klasztor ŚtoKrzy ski, tę wieś na Jeżów z klasztorem wąchockim, który odtąd stał się właścicielem. Był tu wtedy folwark klasztorny, którego zarządca był zarazem plebanem, młyn i łany kmiece. Kościół ówczesny był z drzewa Dług. II, 532. Obecny kościół wystawił z drzewa w 1630 r. ks. Andrzej Gładysz, przeor wącho cki. M. par. dek. radomski 2716 dusz. 5. M. i M. Dziadowo, wś, pow. jędrzejowski, gm. i par. Złotniki. W 1827 r. wś poduchowna, 18 dm. , 139 mk. , ob. Długosz, t. III, 372. Przeszedłszy na własność rządu należała do ekonomii Jędrzejów. 6. M. , wś i folw. , pow. janowski, gm. Kosin, par. Borów, o 35 w. od Janowa, o 20 w. od Kraśnika. Wś ma 32 dm. , 218 mk. , 348 mr. ziemi, gleba licha, piaszczysta. W 1827 r. było tu 40 dm. , 295 mk. W XV w. wś ta była własnością kla sztoru franciszkanów w Krakowie i stanowiła część dóbr klasztornych Borów. Z jednego dawnego łanu szła dziesięcina dla scholastyka sandomierskiego, toż z dawnego łanu sołtysie go. Z nowych łanów sołtys miał ich cztery płacił proboszczowi w Borowie. Kmiecie na nowo wykarczowanych łanach w liczbie 12 płacili dzies. biskup krakow. Karczmy dwie, młyn i zagrodnicy czterej płacą scholastykowi sandomirskiemu Dług. I, 332. W 1880 r. przez rząd sprzedana, i folw. M. , oddzielnie od dóbr Borów nabył na licytacyi za 25000 rs. Albert Wallerstein. Ogólna rozl. folw. 600 mr. , dm. 3, bud. 7. Obok roli piaszczystej posiada dobre łąki nad Wisłą stanowiące wraz z zaroślami oddzielną attyn. Dębiny, 90 mr. przestrzeni. Br. Ch. E. P. Mnisiek, dok. Mnyschek, wś nieznana obecnie, istniała w początku XVI w. w. par. Mogilno, w pow. gnieźnieńskim ob. Lib. Ben. Łask. I, 189. Mniszek 1. niem. Einsiedel, węg. SzepesRermete, łac. Domus Heremitae, mczko górnicze, w hr. spiskiem Węgry, w pow. górniczym, w dolinie rz. Hnilca, przy ujściu Smolnika do Holnica, w okolicy górskiej, wśród Rudaw spiskich, na zach. od Helcmanowiec, na wsch. od Szwedlara, na płn. od Smolnika; od miasta Gielnicy na płd. zach. 15 kil. odległe. Wzniesienie mczka 419 m. npm. Wzdłuż płn. granicy wznoszą się szczyty Karaban 1100 m. , Dachsenhubel 1063 m. , Adlerbrunnen 1049 m. , Bafcenkopf 1022 m. . Płn. obszar zraszają liczne potoki, spływające z płd. stoków tych gór, jak Dürrenseifen, Roestengrund, Kaliohseifen, wszystkie dopływy Hnilca. Powstało w XIII w. Niejaki Heckul z Gielnicy, otrzymaj w r. 1284 od Władysława IV, opuszczony las, dawniej zamieszkały przez pustelników i zwany Einsiedel Domus Heremitae, do wykarczowania i osadzenia. Z osady tej powstało z czasem górnicze miasto tejże nazwy. Jako miasto villa wspominane w dokumentach pod r. 1368. W r. 1338 Karol I, Robert, tak miastu Gielnicy, jak nowopowstałemu m. górn. Smolnikowi nadał jako wspólną własność włości Szwedlas górny, średni i dolny i M. wraz z prawem wolnego wyboru co rok sędziego, ut montana nostra. .. , non destruantur. W r. 1375 w osnowie przywileju Ludwika I, zatwierdzającego posiadłości Gielnicy ob. , między innymi włościami widzimy także M. W r. 1432 M. ma już wła snych przełożonych górniczych bergmeister. W r. 1556 w skutek gwałtów i niepokojów możnych panów ob. Gielnica górnictwo tak w M. , jak w sąsiednim Szwedlarze zupełnie podupadło. W r. 1696 Gielnica i M. znajdują się w rękach Franciszka Csaky ego. W tym czasie M. i Szwedlar zostały podniesione do rzędu miasteczek górniczych. Dzisiaj posiada M. 8 kopalni, które w r. 1876 dostarczyły rudy miedzianej z dwóch gór 905 klg. , rudy żelaznej z 1 góry 352602 klg. Kopalnie te leżą w płd. wsch. stronie obszaru M. na płn. stoku góry Hutnej Holi 1096 m. . Zowią się one Scheibengruben, SchieberEisen Gruben, Eidechsengruben, Neufeldgruben, Stirkenberger Eisengruben, Schieferstollen. O stosunkach geol. czytaj L. Zejsznera, Opis skał plutonicznych i przeobrażonych wraz z ich pokładami metalicznymi w Tatrach i pasmach przyległych. W Rocz. tow. nauk. krak. , t. XX 1851, str. 460 463. Według obliczenia z r, 1880 było dm. 361, mk 1981, narodowości słow. i niem. ; obszar obejmuje 6853 kwadr. sążni katastr. W miejscu kościół parafialny łac. i ewang. Kościół ewang. założony r. 1636, metryki pochodzą z r. 1682. Należy doń wieś Helcmanowice. St. poczt. w miejscu. Własność rodziny Csaky ch. 2. M. , wś słow. , w hr. spiskiem Węgry, w pow. popradzkim, w dystrykcie lubowelskim, nad Popradem, na lewym jego brzegu, przy ujściu Granastowa ob. do Popradu, nad granicą Śpiża z Galioyą, w okolicy górzystej. Na zach. granicy wznosi się Gomulaczka góra 823 m. , Dychawka 750 m. , a na płd. Soliwka 829 m. . Nad Popradem legły przysiołki M. , Kacze Kacse Międzybrodzie, Krendzelówka i Zawodzie. Posiada według obliczenia z r. 1880 obszaru 1853 kwadr. sążni katastr. , dm. 83, mieszk. 449. W miejscu wznosi się piękny kościołek parafialny pod wezw. św. Krzyża, erygowany r. 1787. Metryki poczynają się tymże rokiem. Do parafii tej należą wsi Granastów, Krempcut, Pilhów i Sulin. W samej wsi M. według szem, dyec. spiskiej z r. 1878 było dusz rzym. kat. 53, gr. kat. 6, nieun. 9, żydów 5, razem 73; w Kaczem rzym. kat. 185, gr. kat. 3, niem. 19, żyd. 12, razem 219; w Między

Mnina

Mnisiek

Mniszek