przez należące jeszcze do wójtostwa mirachowskiego wsie Łączyn, Borucin, Żuromin, Stężycę. Na południe szła przez Niesiołowice, Ostrowite, Zdunowice, Silczno, Nakło i Jelonowo nad granicą pomorską. Z wójtów mirachowskich znany jest tylko jeden Heidenreich von Plettenberg 1393 r. ob. Voigt Namenscodex, str. 94. Na folwarku tutejszym w 1384 r. było 26 koni roboczych, 32 sztuk bydła rogatego, 121 świń, 5 źrebców jednorocznych i 22 klaczy. W M. odbywały się też za czasów krzyżackich roki Sądowe, o których ciekawe szczegóły zawierają odkryte niedawno temu w gdańskiej bibliotece miejskiej tablice sądowe woskiempowleczone. Ogłoszono je w 1884 r. w Zeitsch. des Westpr. Gesch. Ver. , zesz. XI. Na te sądy zjeżdżał wtedy komtur gdański. R. 1407 wymieniają owe tablice jakiegoś Czelke, karczmarza z M. , jako ręczyciela. R. 1414 zanosi Dirske, wdowa po Maczke, skargę o zabicie męża. R. 1414 podany Lancze z M. ; r. 1401 Marcin, sołtys; W 1399 r. zobowiązuje się Paweł Schroeter proboszczowi żukowskiemu nie wyrządzić żadnej krzywdy. W 1398 r. wnosi Paweł Josibowich z M. skargę o zabicie przyjaciela swego. W M. było także miejsce zbiorowe dla zobowiązanych do służby wojskowej, którzy razem czynili 38 służb. Wsi na prawie polskiem osadzonych i należących do wójtostwa tutejszego było 15, mianowicie Garcz, Głuszyno, Gowidlino, W. i M. Kamienica, Łapalice, Łysniewo, Miechucin, Mirachowo, Nakło, Prokowo, Silczno, Sierakowice, Stężyca i Żakowo. Na niemieckiem prawie były osadzone Załakowo. Sianowo, Staniszewo, Golczewo, Jamy, Parchowo i Żukówko. Lata 1400 1405 były tak niepomyślne dla wójtostwa, że zakon zobowiązanych do służby wojskowej zwolnił od tego ciężaru. Co się tyczy czynszu i innych ciężarów, to Łapalice, Łyśniewo i Nakło płacą 12 skojców scot od radła haken; Silczno 12 skojców i 3 korce owsa; Stężyce 13 skojców; Gowidlino i M. Kamienica 14 sk. ; W. Kamienica, Mirachowo i Prokowo 18 sk. ; Garcz i Głuszyno 1 grzywnę, Michucin 1 grzywnę i 4 korce owsa; prócz tego dostarczały wszystkie te wsie po 2 kury od radła, za co mogły płacić i 2 szelągi. Później ucierpiała okolica tutejsza wiele od Husytów, tak że w niektórych wsiach, jak w Jamach, Załakowie, Prokowie i Sierakowicach wielka część włók leżała odłogiem. R. 1450 składa wójtostwo M. hołd w. mistrz. Ludwikowi v. Erlichshausen w Lęborku. Za czasów krzyżackich płaciły dań następujące na polskiem prawie osadzone dobra Bacz 4 grzywny, Borucin 1 grz. , tak samo Brodnica, . Chośnica, Cieszenie, Grabowo, Grzebieniec, Kistowo, Koziczkowo było wolne; dalej Łączyn 1 grz. , tak samo Niesiołowice, Oppursikow niem. , pod Sierakowicami, Paczewo, Pałubice, Podjazy, Przewóz, Zawory, Zdunowice i Żuromin str. 56. Podczas 13letniej wojny 1454 1466 ustanowili Krzyżacy, którzy się na swojo zamki schronili, jako zawiadowcę jakiegoś Jenechen, który lud bardzo ciemiężył. Dla tego oddał zakon wójtostwo M. już w marcu 1454 r. radnemu Arntowi v. Telchten, który pilnował zamku w Bytowie str. 106. R. 1454 d. 12 grud. dał Kazimierz Jagiellończyk komturstwo gdańskie, a więc i wójtostwo M. , Gdańszczanom w zastaw, by wypłacić żołd żołnierzowi zaciężnemu str. 111. Odtąd stała ta okolica pod władzą radnego miasta Ratshauptmann Otto Brambeke str. 112. Ale pomimo tej silnej protekcyi ciągnące tędy oddziały wojskowe wiele mieszkańcom dokuczały, tak, iż nieraz opuściwszy pług z mieczem w ręku bronić musieli swego mienia, o ozem Hirsch w rzeczonem czasopiśmie ciekawe zestawił szczegóły str. 113 118. Po drugim pokoju toruńskiem 1466 należało M. do województwa pomorskiego. R. 1496 d. 28 stycz. sprzedaje Hektor Machewitz i żona jogo Anna przeorowi Antoniemu i całemu zakonowi w Kartuzach 24 grzywien ze wsi swej Borkveld pod Gdańskiem, które co rok na M. B. Gromniczną mają pobierać, za 300 grzywien, ale ze zastrzeżeniem wykupna, co potwierdzają rycerz Hans Wolkow i jego kuzyn Jurgen Jerzy Machewitz. Dan w Kartuzach. R. 1568 urządzono tu sąd ziemiański, ale sędziowie sprawowali swój urząd w Kościerzynie; tutejszo sstwo istniało także już w XVI w. Starostami M. byli 1 Mikołaj Szczawiński um. 18 kwiet. 1569 r. ; pochowany w Kartuzach. 2 Łukasz Konopacki. 3 Jakób Szczawiński 1576 r. 4 Jakób Szczepański, szambelan Zygmunta III, f 630 r. 5 Zygmunt Ferdynand Szczepański, syn Jakóba. 6 W 1560 r. Hadryan v. der Linde, nadburmistrz gdański dawniej, który wykrył osławione fałszerstwa dokumentów, któremi się trudnił Janikowski. 7 Reinhold Krokowski 1667 r. 8 Ferdynand Gabryel Szczepański, zarazem ssta grudziądzki, um. 22 mar. 1690 r. 9 Jan Jerzy Przebędowski, um. 1729 r. 10 Franciszek Bieliński, marszałek koronny, 1749 r. 11 Piotr Przebędowski, wojew. malborski, um. 1758 r. 12 Ignacy Przebędowski ob. Borek Echo sepulchralis, str. 247 249. Lustracya z r. 1565 donosi, że dzierżawa tutejsza, którą trzymał Mikołaj Szczawiński, liczyła wsi osiadłych 22 z 321 wł. ; osiadłych było 226, pustych 46, sołeckich 45 1 2, kościelnych 9 1 2; karczem na szynku 15, ogrodników 14, jeziór małych i wielkich 40, z których atoli mało było pożytku przez niedobre dojrzenie i zaniedbałe gospodarstwo, Młynów na miarze młyńskiej

Mir (Nowy)