od Mior, o 28 od m. Drui a 45 w. od Dzisny. Na terytoryum folw. znajdują się jeziora Hofcy i Nalińka. Hoduje się 45 koni, 150 sztuk bydła, 80 owiec, 35 cieląt i źrebiąt. c M. 3cie, dziedzictwo Puciatów, z których Jacek około 1600 r. miał 3 synów Teodora, Iwana i Jana, dalej własność Tobiasza Puciaty. Miał on z Zofii Grużewskiej 2ch synów Jerzego i Władysława, zeszłych bezpotomnie, i córkę Maryannę Engelbrachtowę Klottówę, stolnikowę bracławską, która przekazała M. w dom Klottów; dziś własność Ignacego Klotta; 109 dusz rew. , 283 dz, ziemi; folw. ma 1 dm. i 8 mk. kat. d M. 4te, własność Reuttów, 27 dusz, 94 dz. obszaru; folw. 1 dm. i 7 mk. kat. . M. gmina, należy do 1go okr. pokojowego do spraw włośc. w Dziśnrie oraz do 3go cyrkułu powołanych do służby wojskowej z pow. dzisieńskiego w m. Miorach, gdzie znajduje się zarząd gm. Składa się z 13 okr. wiejskich i liczy 54 wsie, 194 dm. i 3219 włościan obojej płci. Okręgi wiejskie Kamienpol Wisława Światopełka Mirskiego; Staniulewo tegoż Mirskiego; M. Ludwika Mirskiego; M. Hipolita Doboszyńskiego; M. Ignacego Klotta; Kociołowo sukcesorów Hieronima Mirskiego; Horanie, dawniej Puciatów, dziś Mirskich; Bogudzienki Konstantego Wołosowskiego, nabyte od Lisowskich; Tumiłów Henryka Łopacińskie go, wprzód Wołosowskich; Nowy Dwór Rut kowskiego; Zaborze sukcesorów Bernarda Mirskiego, wprzód Sapiehów; Okułowo Adeli Zajkowskiej; Szczołno Stanisława Doręgowskiego. Okręgi wiejskie M. 1sze, 2gie i 3cie obejmują w swym obrębie wsie Pieczonki, Maciuki, Miśniki, Podjelce, Plejki, Rakowe, Tomki i zaśc. Ryżowszczyzna, Ostrów, Za rzeczny, Czerewiki i Kiłbowszczyzna w spi sie urzęd. Kieszbowszczyzna. J. Krz. Miotek, os. hutnicza do Zielonej, pow. lubliniecki. Miotki, folw. , pow, sokołowski, gm. Repki, par. Wyrozęby. Mipaki, wś, pow. nowogródzki, w 2 okr. pol, horodyszczańskim, na pół drogi z miaste czek Horodyszcza i Poruczyna do Raju, 14 osad, miejscowość wzgórzysta, mało leśna, grunta dobre. A. Jel. Mir, starożytne mko i dobra nad rz. Miranką, prawym dopł. Uszy, niegdyś w wojewódzdztwie a teraz w powiecie nowogródzkim, przy gośc. poczt. nieświeskonowogródzkim, o 45 w. od Nowogródka, o 16 w. od st. dr. żel. mosk. brzeskiej Horodziej a 105 w, od Mińska, w miejscowości wzgórzystej, bezleśnej w glebie urodzajnej. Miasto nędznie zabudowane z drzewa, brudne, ma około 700 dm. drewnianych, kilka murowanych i przeszło 4000 mk. płci oboj. Zarząd gminy i zarz. 4go okr. polic; szkółka wiejska, szpital wiejski, st. p. na b. trakcie NieświeżLida, o 28 1 2 w. od Nieświeża, i apteka. Pierwotne dzieje M. giną w pomroce przeszłości. Nazwa zdaje się oznaczać gromadę, wiec, radę, gminę, ale nie pokój, jak się domyślają inni, gdyż pokój w gwarze ludu tutejszego zwie się zamirennie, mirem zaś lud mianuje zawsze decydujące o sprawach publicznych zebranie ludowe jak Mir skaże, jak Mir asudzić, tak i budzie, mówi chłop tutejszy, t. j. jak gromada, gmina powie, osądzi, tak ma być. Mylną jest prawdopodobnie opowieść podana przez Tyszkiewicza o założeniu M. przez Krzyżaków, kiedy w czasach już historycznych znajdujemy M. we władaniu w. ks. litewskich. Pierwszą wzmiankę o M. spotykamy pod 1395 r. , w którym Krzyżacy, podtrzymując roszczenia Swidrygiełły przeciwko Witoldowi, najechali spuściznę Gedymina i oparłszy się aż o strony nowogródzkie, splądrowali M. do szczętu. W 1434 r. w. ks. litewski Zygmunt Kiejstutowicz, rozdając ulubieńcom i zasłużonym, alodyalne swe dobra, darowuje M. z przyległościami, na wieczne czasy, Siemce czyli Siemionowi Giedygołdowiczowi, późniejszemu kasztelanowi wileńskiemu. Dokument ten przytoczył Syrokomla z oryginału nieświeskiego ob. Wędrówki, str. 41. Siemko umierając bezdzietnie, zapisał M. swej przybranej a prawdopodobnie naturalnej córce Annie Butrymównie, ta zaś z kolei testamentem z 1476 r. przekazuje go dożywociem swej ciotce, żonie Siemka, Młochnie, a po jej zgonie na własność krewnemu swemu Jerzemu Illiniczowi. Ten Illinicz, późniejszy marszałek litewski i starosta brzeski, wzbogacony zapisem Butrymówny, dochodzi do znaczenia i zaniepokojony jakoby dwukrotnym napadem Tatarów perekopskich na strony nadniemeńskie i M. , jak niemniej potęgą wrogiego sobie i natenczas wszechwładnego w Litwie Michała Glińskiego, pod koniec XV i na początku XVI w. wznosi w M. wspaniały obronny zamek w stylu gotyckim, o 5ciu basztach. Mylnie więc przypisują budowę tej warowni w. ks. lit. Mendogowi lub późniejszemu właścicielowi ks. Mikołajowi Krzysztofowi Radziwiłłowi, bo ten tylko ozdobił i wzmocnił mury zamczyska mirskiego. Jerzy Illinicz umierając w 1520 r, zostawił dobra mirskie, znacznie pomnożone przez nabycie okolicznych włości czterem synom, z których Szczęsny Feliks przeżywszy braci, był w ostatku dziedzicem całej ojcowizny. Ożeniony z Zofią Radziwiłłówną, córką Jana Brodatego, kasztelana trockiego, zostawił jedynego syna Jerzego, którym po śmierci rodziców około 1541 r. zaopiekował się wuj jego Mikołaj Radziwiłł Czarny, brat królowej Barbary i oddał na dwór cesarza Ferdynanda II. Tam młody Illinicztak

Miodowata

Miotek

Miotki

Mipaki