Minsterbech dok. , ob. Wystruć. Minszenide Żos, wś kośc. 0, i M. de Sus w dok. Monczeny, Munczeny, wś, paw. orgiejewski gub. bessarabskiej, w pobliżu Dniestru, na płn. od m. powiat. ; ob. Arch. J. Z. R. ., cz. VI, t. 2, 509. Minszeningken niem. ,, pow. kłajpedzki, st. p. Aglonen; na specyalnej mapie Reymanna niema tej osady. Ma 433 morgów obszaru i 35 mk. w 1856 r. Mintawa, rz. , ob. Zgłowiączka, Mintegeithen dok. , ob. Metgethen. Minten, niem. wś i folw. , pow, frydlądzki, st. p, i urz. stanu cywilu. Gallingen. Mintowszyszki, wś, pow. święciański, w 2 okr. pol. , gm. Kukuciszki, okr. wiejski Puczkaryszki, o 2 w. od gminy, 33 dusz rew. Minturyszki, zaśc, rząd. , pow. wileński, w 2 okr. pol. , gm. i okr. miejski Mejszagoła, o 4 w, od gminy; o 25 wiorst od Wilna, 1 dm. , 11 mk. katol. Mintwiese, niem. , folw. do dóbr ryc. Loecknick, pow. gierdawski, st. p. Nordenbork 9 km. odl. Cały ten majątek zawiera 201 ha roli om. i ogr. , 84, 70 łąk, 29, 20 pastw. , 50 boru, 10, 80 nieużyt. , 0, 40 wody, razem 376, 10 ha; czysty dochód z gruntu 2492 mrk. Właśc. Juliusz V. Zaborowski. Zaszlachty pol. mie szkali tu dawniej Kurowscy ob. Kętrz. O lu dności pol. , 583. Ki. Fr. Minty, szczyt w Karpatach bukowińskich, na południowej granicy gm. Płoski prywatnej, w pow. wyżnickim, zarazem na granicy pow. wyżnickiego i radowieckiego, pod 42 47 18 wsch. dłg. g. F. , a 47 52 8 płn. sz. g. Po krywają je lasy szpilkowe, wśród których le żą łąki z zabudowaniami halnymi. Na połudn. stoczystości wypływa potok Ropoczel, dopływ Suczawy; z półn. zaś stoczystości spływają wody do górnej Putylli. Wzniesie nie 1326 m. Na połd. zach. od M. rozlega się grzbiet górski Stywiory. Br. G. Minupie, piękna i zamożna wieś, pow. szawelski, w 1 okr. pol. , gm. Chwałojnie, par. Użwenty, przy trakcie bitym z Użwent do Łuknik, 72 dusz, 300 dzies. ziemi uwłaszcz. Należała do dóbr Użwenty ks. Druckich Lubeckich. MinuthenPeter al. Ridszen, niem. , wś, na Litwie prusk, , pow. szyłokarczemski, st. Wieszen, tamże urz. stanu cywilu. W 1856 r. 126 mk Minutowa wieś, al. Minutowo, niem. Minuthsorf, wś. , pow. inowrocławski, na trakcie z Inowrocławia do Bydgoszczy; 48 dm. , 371 mk. , 336 ew. , 26 kat. , 9 żydów, 125 analf. Poczta w Wielkiej Nowej wsi o 3 kil. , gość. na miejscu; st. kol. żel. i tel. w Złotnikach o 7 kil. M. St. Miny, os. i pustkowie, pow. włoszczowski, gm. Secemin, par. Czamca. W spisie wsi z 1827 r. podane są Jezioro i Miny, 4 dm, 25 mk; ob. Czarnca. Minyocz węg. , ob. Minowec. Miodara, zaśc. pow. borysowski, na pół drogi pomiędzy Sołodzieniewiczami i mkiem Hajną, w okr. pol. łohojskim, ma 1 osadę; miejscowość falista, dość leśna. Al. Jel. Miodne al. Miedna, os. leś. , pow. kozienicki, gm. Suskowola, par. Sucha. Os. rząd. , należąca do majoratu Suskowola. Miodobory al. Miodoborskie góry, przez lud w Galicyi zwane Toutry, gałęź gór karpackich, łącząca się z odłamkami Karpat w okolicach Oleska i Podhorza w Galicyi, przechodzi do gub. podolskiej między m. Satanowem i wsią Olchowcem, podniosłszy się najwyżej pod wsią Uwsiem, ciągnie się pod Iwachucwoami, Lanckoroniem. Białą, Nihinem ku Przewrociu. Wierzchołki tych malowniczych wzgórz w wielu miejscach złożone są z obnażonych skał i pokryte lasami. Od Przewrocia gałęź ta ciągnie się dalej oddzielnemi wzgórzami przez Humińce do Supruńkowicz, skąd bystro zniża sie jedną gałęzią ku Dniestrowi przez wieś Kulczyjowo i ginie pod wsią Suboczą pow uszycki, drugą zaś ciągnie się nad Dniestrem przez pow. uszycki i mohylowski, a także zachodnią część jampolskiego. Dla tego to rzeki wpadające do Dniestru potworzyły sobie bardzo głębokie i spadziste jary, są nadzwyczaj bystre i brzegi ich przy ujściu dochodzą miejscami od 80 do 110 sążni. Najwyższa wysokość M. gór, według Eichwalda, dochodzi do 90 sążni Uwsie, Supruńkowce; pod wsią Karaczkowce dosięga nawet do 163. 4 sążni. W okolicy wsi Uwsia są ślady działalności wulkanicznej. M. na obszarze wschodniej Galicyi zwane tam Toutry, poczynają się śród wyżyny zbaraskie i ciągną na długości 10 mil 75, 85 klm. przez okolice Skałatu, Grzymałowa i Toustego, ponad jarem rzeczki Gniłej ku Zbruczowi do granicy Galicyi. Liczne dolinki, zamknięte pomiędzy odstrzelonemi odnóżami tego pasma wzgórz, miejscami lesiste, miejscami nagie grzbiety, zawalone złomami głazów, lub sterczące ponad lasy ostre szczyty fikał, czynią okolice miodoborskie najpiękniejszemi na całem Podolu, zwłaszcza pomiędzy Krasnem a Kręciłowem. M. góry zasłaniają Kamieniec i miejscowości około niego leżące od północy, co rażąco wpływa na klimat w tych miejscowościach, dla tego też wiosna tu wcześniejsza, na polach dojrzewa kukurydza, winograd, rodzą się wszędzie melony, kawony i tytuń turecki. M. wspomina Wieliczko w swej Kronice pod nazwą Niedobor Nedobor, t. II, 412. Ob. Giżyckiego Fr. Ks. Podróż w górach miodoborskich. Krzemieniec 1809 r. ; Teisserge Wawrzyniec Der Po

Mińsk

Minsterbech

Minszeni

Żos

Minszeningken

Mintawa

Mintegeithen

Minten

Mintowszyszki

Minturyszki

Mintwiese

Minupie

Minuthen

Peter

Minutowa

Miny

Minyocz

Miodara

Miodne

Miodobory