ny dochód 17, 000 rs. Poddanych w majątkach kleru zakonnego było 8, 866, kapitały wynosiły 193, 120 rs. , roczny dochód 61, 544 rs. Wiernych liczyło się 231, 869. Pierwszym biskupem mińskim został Jakób Dederko, kanonik wileński, infułat ołycki, wyświęcony w Połocku przez Benisławskiego, koadyutora metropolity, w asystencyi biskupa Łopacińskiego i Butrymowicza, sufragana unickiego. Nowa dyecezya w. 1800 r. liczyła klasztorów 57, kościołów162, wyznawców 199, 597. Dederko nadzwyczajnie czynny w sprawach duchownych, porządkował gorliwie swą owczarnię; urządził kapitułę, konsystorz, wyrestaurował świetnie katedrę biskupią w pojezuickim kościele P. Maryi założył w 1805 r. w Mińsku towarzystwo dobroczynności i własnym kosztem wzniósł mury na zakład przy ulicy Felicyańskiej. Mianował sobie w 1805 r. koadyutora z prawem następstwa w osobie prałata Bonawentury Borzymowskiego, ale nie dopuścił do tego wrogi mu metropolita Siestrzencewicz i przysłał do Mińska na sufragana Maselet a, rodem Francuza. Po śmierci Borzymowskiego Dederko przybrał sobie za koadyutora ks. Mateusza Lipskiego. W 1812 r. Dederko uniesiony wypadkami przyjął czynny w nich udział przez publiczne ogłoszenie w katedrze w d. 19 lipca konfederacyi mińskiej ob. w ówczesnej Gazecie Mińskiej, Nr. 2. Za powyższy akces wpadł później w niełaskę u cesarza Aleksandra I i w 1816 r. usunięty od dyecezyi zamieszkał w Ołyce, gdzie zmarł 24 grudnia 1829 r. W czasie nieobecności Dederki na stolicy biskupiej administrowali dyecezyą od 1816 do 1824 r. prałat miński Stefan Poźniak; od r. 1824 do 1827 prałat Jozef Kamiński, a po nim do śmierci Dederki, za delegacyą tegoż, Mateusz Lipski, biskup aurepolitański. Po zgonie Dederki ubiegał się w 1829 r. o biskupstwo mińskie znany Stanisław Szantyr, prałat i proboszcz fary słuckiej, ale metropolita Siestrzencewicz, nieprzychylny Szantyrowi, zatrzymał Lipskiego na stolicy mińskiej, prekonizacya jednak nastąpiła w parę lat później, 25 lutego 1831 r. Lipski rządził w dobie reformy klasztornej, bo z 35 klasztorów M. dyec. w 1832 r. odrazu zamknięto 23. Za jego biskupstwa w 1835 r. było w dyecezyi duchowieństwa płci męzkiej 405 i zakonnic 95. Lipski umarł w Mińsku 21 listopada 1839 r. , pochowany w kościele zamiejskim na Kalwaryi. Po nim otrzymał nominacyą od rządu prałat miński Paweł Rawa, człowiek bardzo pospolity, ale mu stolica apostolska potwierdzenia nie udzieliła, pozostał więc nominatem do 1853 r. , w którym zamianowano aktualnego pasterza Adama Wojtkiewicza, rektora mińsko mohilewskiego. Ton obejmując dyecezya 22 lutego ogłosił piękny list pasterski, wraz z bullami stolicy apostolskiej. W chwili instalacyi Wojtkiewicza M. dyec. składała się z 12 dekanatów, 80 parafij, 21 filii na prawach parafii, 140 kaplic, 6 klasztorów męzkich i tyluż żeńskich; liczyła do 180, 000 wiernych, 190 osób stanu duchownego, 85 alumnów w seminaryum mińskiem i 15 alumnów w akademii duchownej. Parafie dzieliły się na pięć klas. Proboszcz parafii kl. 1ej pobierał 600 rubli rocznie, 2giej 500 rubli, 3ciej 400 rubli, 4tej 275 rubli i 5tej 230 rubli. Subsydya od rządu na pensye dla proboszczów wynosiły rocznie 21, 785 rubli, średnio na każdą parafią po 272 rubli. Mianowicie otrzymywało; 16 parafii w powiecie mińskim 4, 645 rs. , 13 par. w pow. borysowskim 3, 520 rs. , 7 par. w pow. ihumeńskim 1, 705 rs. , 4 par. w pow. bobrujskim 1, 190 rs. , 10 par. w pow. słuckim 3, 270 rs. , 3 par. w pow. rzeczyckim 1, 010 rs. , 6 par. w pow. pińskim 965 rs. , 4 par. w pow. mozyrskim 780 rs. , 17 par. w pow. nowogródzkim 4, 610 rs. Biskup otrzymywał 4, 480 rs. ; na utrzymanie katedry i probostwo katedralne 4, 720 rs. ; wizytor pobierał 400 rs. ; na konsystorz asygnowano 2, 500 rs. , na utrzymanie seminaryum 8, 595 rs. Cały budżet świeckiego duchowieństwa w dyecezyi wynosił 42, 480 rs. Zakonne duchowieństwo otrzymywało subsydya tylko w 10 klasztorach, mianowicie bernardyni w Mińsku 3, 185 rs. , bernardyni w Nieświeżu 3, 185 rs. , dominikanie w Nieświeżu 2, 220 rs. , benedyktyni w Nieświeżu 2, 220 rs. , benedyktyni w Horodyszczu pod Pińskiem 3, 185 rs. ., cystersi w Kimbarówce pod Mozyrzem 1, 540 rs. , benedyktynki w Mińsku 2, 765 rs. , dominikanki w Nowogródku 2, 765 rs. , cysterki w Kimbarówce 2, 155 rs. , benedyktynki w Nieświeżu 1, 455 rs. , razem 24, 675 rs. Ogólna suma roczna subsydyów w dyecezyi 67, 155 rs. , oprócz tego dla każdej plebanii zabezpieczono pewną ilość ziemi, nazwanej ugodje, wyrażonej w wizytach, a biskup posiadał młyn na Swisłoczy z fermą za miastem i place w mieście. W 1857 r. osób stanu duchownego płci męzkiej było już 266, a zakonnic 66. Nowicyaty zakonne dozwolono tylko w Mińsku u bernardynów i w Horodyszczu u benedyktynów, inne zawieszono. Do 1863 r. M. dyec. składała się z 11 dekanatów, mianowicie, oprócz dziś istniejących dziesięciu, był jeszcze dekanat stwołowicki; parafij liczyło się 81. Słabe rządy Wojtkiewicza nieodpowiedziały oczekiwaniom; niemoralność starszych duchownych wpływając przez czas długi na alumnów, przygotowała kościołowi tych ludzi, którzy w przyszłości, zjednawszy sobie smutną sławę, postawili kościół w Mińszczyźnie nad przepaścią. Po wypadkach 1863 r.

Mińsk