ciekawszym budynkiem w M. jest kaplica ś. Huberta, zbudowana w stylu odrodzenia z kopułą i wejściami ze wszystkich stron, przypominająca w miniaturze bazylikę św. Piotra w Rzymie. W r. 1847 groziła zupełnym upadkiem, nawet posadzka była miejscami powyrywaną, otwierając widok do piwnic, w których widać było ułomki trumien. W o wym czasie zachowały się jeszcze na sklepieniach malowidła alfresco, przedstawiające Trójcę Św. , z których Stęczyński, malarz, dopatrywał się pracy niepospolitego artysty. W ołtarzu znajduje się dotychczas obraz ś. Huberta, patrona myśliwych z łacińskim napisem S. Huberte Venantium Patrone, Protege Bob Qui Te Colunt. Nad każdym wchodem do kaplicy sterczą rogi jelenie. Założycielem tej kaplicy miał być ojciec Jerzego Lubomirskiego, ożenionego z córką Mikołaja Ligięzy, kaszt. sandomier. , wielki lubownik polowania w XVII w. W następnych latach została kaplica ś. Huberta, z zachowaniem dawnego stylu, zrestaurowaną. Należy do par. rz. kat. w Śtaromieściu. Rysunek i opis znajduje się w Stęczyńskiego Okolicach Galicyi, str. 12. M. graniczy na płd. z Staromieściem, na zach. z Przybyszowem i st. kolei aro. Karola Ludwika Rudnem Wielkiem, na płn. z Zaczerniem a na wsch. z Trzebowniskiem. Mao, Miłocin, niem. Liebenswerde, dawniejsza czasowa nazwa mka Kęty w pow. bielskim na Szląsku ob. t. IV, 7. Miłodroż, wś, pow. płocki, gm. Brwilno, par. Proboszczewice, odl. o 16 w. od Płocka, ma 10 dm. , 55 mk. Folw. i wś M. rozl. mr. 320 gr. or. i ogr. mr. 287, łąk mr. 10, past. mr. 1, nieuż. i place mr. 22; bud. murow. 3, z drzewa 3; płodozmian 8polowy. Wś M, os. 14, z gr. mr. 42. A. Pal. Miłogaj, folw. , pow. nieszawski, gm. Czamanin, par. Mąkoszyn. Miłogóry al. Miłagóra, zaśc. szl. , pow. wileński, 2 okr. polic, gm. i okr. wiejski Mejszagoła, o 2 w. od Mejszagoły a 27 w. od Wilna, 1 dm. , 9 mk. kat. Miłogoszcz 1. niem. Mehlgast, wś, pow. wałecki, st. p. Ruszona, okr. urz. etanu cywil. Tuczno, tamże kościół par. ew. i kat. , szkoła w miejscu; obszaru ma 1152 77. W 1867 r. 62 bud. , 21 dm. , 255 mk. , 212 katol. , 43 ewang. 2. M. , niem. Mehlgast, dobra, pow. wałecki, st. p. Ruszona, 2 kil. odl; obejmują 536 20 ha roli or. i ogr. , 23 łąk, 255 30 past. , 127 70 boru, 2 55 nieuż. , 51 wody, razem 995 75 ha; czysty dochód z gruntu 3, 152 mrk. Właści cielem jest Louis Hotopf. Kś. Fr. Miłograda, dwa folw. nad Dnieprem, pow. rzeczycki, w 4 okr. pol. rzeczyckim, przy gościńcu pocztowym z mka Horwala do Rzeczycy, wraz z folw. Garłówką; własność kupca Filonczyka, jeden ma około 32 wł. , drugi 63 1 2 włóki; miejscowość wyborna, gleba dobra. Miłokisza, wś, pow. bałcki, ob. Mołokisz, Miłomłyn al. Liwski młyn i Miłomłynek, niem. Liebemühl dok. 1335 Liebemohle i Milemlin mto w t. z. Starych Prusach, w pow. ostródzkim, nad jez. Eiling i rzką Liwną Liebefluss, 12 kil. na płn. zach. od Ostrodu, nad bitym traktem z Ostrodu do Elbląga prowadzącym. Okolica M. górzysta i lasami pokryta, gleba po części piaszczysta, po części gliniasta, z pokładami torfu. W 1856 r. liczono 1800 mk. , 175 dm. ; 1878 r. było tu 2102 mk. ; w 1880 r. zaś 2254 mk. , po większej części ewang. ; trudnią się rolnictwem, uprawiają najwięcej żyto, które kanałem elbląskomazurskim idzie do Elbląga. Jest tu tartak parowy; handel drzewa z Ostrodem, Elblągiem i Królewcem bardzo ożywiony. Warsztat okrętowy i kilka cegielni, między temi jedna parowa; cegłę odstawiają do Królewca, Elbląga, Ostrody i Pr. Iławy. Jest tu i nadleśnictwo. Tutejszy okr. urz. stanu cywil, miał 1880 r. 2234 dusz. W 1882 r. urodz, się 101 dz. , umarło 76 osób, zawarto 8 małżeństw. Jarmarków odbywa się co rok 8. M. spotykamy po raz pierwszy w dok. z r. 1315 ob. Töppen Hist. comp. Geogr. , str. 193. Proboszcza w M. wymieniają już r. 1323, zwał się Ludwik. Za czasów krzyżackich należał M. do komturstwa kiszporskiego. Najstarszy znany przywilej tego miasta pochodzi z r. 1355. W nim nadaje komtur kiszporski Hartung T. Sonnenborn, sołtysowi Tyle z Herzogenwalde miasto M. Lybenmüle z 20 włókami na prawie chełmiń. Granice dy selbyn czwenczig huben sullen lygen jensyt der stąt vnd sullen sich anheben by dem wege czu der rechten haut vnd sullen gehen alzo nedirwert bys da dy Karbayn in dy lybe vełlet, vnd alzo wedir vf bys an das Pyluken vliz. Nadajemy im także wolne pastwisko po za owemi 20 wł. Sołtys będzie pobierał trzeci fenig od kar sądowych w mieście i na folw. Drugie 2 fenigi będą nam płacili. Mieszkańcy winni na M. B. Gromn. dawać co rok od włóki 6 fen. , tymczasem będą 13 lat wolni. Dochód z jatek piekarskich, szewckich i rzeźnickich, jako i z łaźni, ma do połowy wpływać do naszej kasy; jedna ćwierć zaś przypada sołtysowi, druga miastu. W sprawach sądowych mają się mieszkańcy udawać do Kiszporka. Sołtysowi i jego spadkobiercom pozwalamy piwo warzyć i sprzedawać. Dan r. 1335 w dzień ś. Sylwestra pap. ob. Voigt Cod. dipl. Pruss. , II, str. 205 206. Odpis tego przywileju z r. 1438 przechowuje się w archiwum tutejszem na ratuszu. Z wójtów miłomłyńskich znani są następni 1 Gotze v. Götz, 1334 37; 2 Rucker, 1338; 3 Ulryk Beme Böhm, 1341 45; 4 Ruprecht v. Werberg, 1347; 5 Wilh. Schott, 1471; 6 Ka Miłobędzin Miłocin Miłodroż Miłogaj Miłogóry Miłogoszcz 1 Miłograda Miłokisza Miłomłyn