własność Kotowiczów, przeszło 6 1 2 wł. obsza ru. 5. M. , folw. , pow. miński, własność Sikorskich, około 31 włók obszaru. 6. M. , fok, pow. miński, w okr. polic. kojdanowskim, par. kat. kojdanowska, w pobliżu rzki Piereczuty, przy drodze żel. brzeskosmoleńskiej; należy do dom. Niehorełe ob. ; poprzednio własność Abłamowiczów, dziś Czapskich, 3 1 2 wł. obszaru, w glebie dobrej, łąk dostatek. 7. M. , wś nad rzką Piereczutą, dopł. Usy, pow. miński, gm. kojdanowska, przy dr. żel. brzeskosmoleńskiej, w okolicy dóbr Niehorełe; 18 os. pełnonadziałowych, miejsc. bezleśna, grunta i łąki dobre. 8. M. , wś nad rzką Bielicą, prawym dopł. Oły, pow. bobruj ski, w gm. turkowskiej, w pobliżu dr. żel. lipaworomeń skiej, 4 w. od st. Kowale, 29 os. pełnonadziałowych, miejscowość poleska, grunta lekkie, łąki obfite. 9. M. , pow. ihumeński, w okr. polic. berezyńskim, przy drodze ze wsi Łohi do Popław, cerkiew, 38 osad pełnonadziałowych, miejscowość głucha, poleska, pełna dzikiego zwierza, grunta piaszczyste, lud w stanie pierwotnym. 10. M. , folw. , pow. nowogródzki, 4 wł. , od r. 1852 własn. Truskowskich, 11. M. , dobra i wś, pow. rzeczycki, w 1 okr. polic, brahińskim, gm. w miejscu, na płn. zach. od Brahina, o 75 w. od Rzeczycy, pomiędzy mkami Brahinem i Chojnikami; cerkiew, 53 osad pełnonadziałowych, od 1864 r. szkoła gm. Gmina mikulicka składa się z 20 starostw, 36 wsi i ma około 2800 włościan płci męs. Dobra M. , dziedzictwo starej rodziny Rokickich, teraz bardzo opuszczone, razem z majętnością Brahin ob. mają około 40, 000 mr. obszaru. Por. Arch. J. Z. R. , cz. III, t. 2, 152, 156, 157. 12. M. al. Buda, 10 osad w płn. krańcu pow. rzeczyckiego, nad granicą pow. rohaczewskiego, gm. jakimowska, w 4 okr. polic. rzeczyckim, odludne, głuche Polesie. 12. M. , fol. należący do dóbr Czerwony dwór ob. . A. Jel. Mikulicie 1. wś, pow. włodzimierski, gm. M. , w 2 okr. polic. Łokacze, o 15 w. na płd. wsch. od Włodzimierza, o 14 w. od Porycka Ob. Pamiat. kijew. Arch. Kom. , t. IV, oddz. 2, 26, 114. 2. M. , wś nad rz. Ługą, pow. włodzimierski, na płn. zach. od miasta powiat. ; niegdyś własność bisk. włodzimierskiego; ob. Arch. J. Z. R. , cz. I, t. 1, 341, 342, 373; cz. VI, t. 1, 490. J Krz. Mikulicie, wś u źródeł pot. Rokacz, zwanego także Kianką i Mirczą, pow. kijowski, gm. mirocka, o 30 w. od Kijowa, na płd. wsch. od mka Borodzianki a na płd. zach. od Mirocka, ma 767 mk. , 4514 dzies, ziemi, powiększej części lesistej i błotnistej. Do dóbr M. należą wsie Mirockie, Pilipowicze i Huta; mają one 13540 dzies, obszaru. W 1783 r. było 561 mk. łącznie z Mirockiem. Podług podania zsiożona przez włościan Nikona Leszczuka Hłuszkę, po zburzeniu przez hordę starej osady M. , leżącej przy ujściu strumienia Orlanki do potoku Rokacza, w miejscu, gdzie dziś znajduje się uroczysko zwane St. Siedem i są ślady dawnego zamczyska, okopanego głębokim rowem. Podług podania w pobliżu tego uroczyska znajdowała się jeszcze druga wś Międzyrzeczka Meżyreczka, również zburzona przez hordę. W pobliżu wsi M. znajduje się kilka starożytnych mogił. Pierwszą wzmiankę o M. spotykamy w przywileju z XV w. Aleksandra Włodzimierzowicza, ks. kijowskiego, mocą którego nadaje M. wraz z Koleńcami na Teterowie i Hlebówkę na Irpinie Michałowi Juriewiczowi ze Skwiru Połowcowi. W następnym wieku należał do radomyskiego lub poleskiego klucza dóbr metropolitalnych. Po przyłączeniu do Rosyi M. wraz z Mirockiem, Pilipowiczami, Babińcami, Poroskoteniem i in. nadane zostały hr. Karolowi Sackenowi, od 1853 r. własność jego wnuka gen. Karola von der Osten Sacken. W M. znajduje się cerkiew paraf. drewniana, zbudowana w 1782, na miejsce dawniejszej, która spaliła się przed 10 laty. Przy wykupie w 1863 r. włościanie dóbr M. nabyli 2085 dzies. ziemi za 69663 rs. ob. Arch. J. Z. R. , cz. I, t. 4, 248, 643J. Krz. Mikuliczyn z Połonicą czernigowską, Tartarowem i Worochtą, wś, pow. nadworniański. Leży nad Prutem, który ma tu swe źródła; rozległa wieś ciągnie się od połączenia dwóch głównych potoków, stanowiących rz. Prut, ku płd, aż do granicy węgierskiej na 20 z górą kil. , śród wysokich gór rozrzucona ponad niezliczonemi potokami, wpadającymi do powyżej wymienionych dwóch największych. Przez płn. część tej włości przechodzi z płn. ku płd. gościniec rządowy, poczynający się w Delatynie a idący przez Dorę, Jamnę, M. właściwy północną część tej wsi tuż po nad zachodnim ramieniem Prutu; w Tartarowie skręca na zach. i przez Jabłonicę dociera do węgierskiej granicy. Gościniec ten mierzy w całej swej długości od Delatyna do Węgier 6 mil i 1200 sążni austr. Przestrzeń dwor. M. obejmuje gr. or. 1, łąk 42, past. 540, lasu 53044; włośc. gr. or. 407, łąk 5443, pastw. 10807, lasu 3304 mr. Ludn. rzym. kat. 207, par. Delatyn o 21 kil. na płn. , gr. kat. parafia w miejscu; w M. z cerkwią ś. Trójcy 1828, w Tartarowie cerk. ś. Dymitra 265, w Polenicy popowiczowskiej z kaplicą N. P. M. 116, w Worochcie z cerkwią Narodz. N. P. M. 639, w Jamnie z cerkwią ś. Jana Ewang. 597, razem 3445 gr. kat. , dek. nadworniański dyec. lwow. ; sąd powiat. Delatyn, urząd poczt. w miejscu. Szkoła etat. o 1 nauczycielu, kasa pożyczk. z kapit. 2940 zł. austr. Wś ta, leżąc w Karpatach, posiada w swym obrębie kilka znacznych szczytów, mianowicie na za

Mikszewicze

Mikulicie

Mikuliczyn