szczuczyński, par. Wąsosz. Leży tuż pod ki, dobra Pacuny, o 14 w. od Malat, 8 dusz kowska, par. Garwolin. Leży przy drodze żel. nadwiśl. , o 3 w. od Pilawy ku Sobolewo wi. Ma 49 dm. , 360 mk. , 1446 mr. ; w 1827 r. była ta wś rząd. , 44 dm. , 302 mk. M. nale żało dawniej do sstwa garwolińskiego. Obe cnie stanowi majorat nadany 1842 r. pułk. Staniukiewiczowi. Br. Ch. Miętne, przys. na płd. od Grębowa, pow. tarnobrzeski, na płn. od Wydrza. Miętówka, rzka, dopływ rz. Tykwa al. Połonki lew. dopł. Styru. Miętusia dolina, dolina tatrzańska w Ta trach nowotarskich, uchodząca od wschodu do doliny Kościeliskiej ob. , po półn. stronie głównego grzbietu Tatr. Do Czerwonego Wierchu Małołąckiego 2101 m. szt. gen. , wznoszącego się w głównym grzbiecie, przy piera od płn. szorstki garb, z którym w dalszym północnym biegu łączy się pasmo lesiste Siwarowe i Przysłop, czyli Turnie Miętusiańskie, tworzące wschodni bok doliny Miętusiej i oddzielające ją od doliny Małej Łąki. U za chodnich stóp Przysłopu, przełęczy między Siwarowem a Hrubym Reglem ob. dolina M. zwraca się na zachód ku dol. Kościeliskiej. Tu od płn. wznoszą się nad nią Hruby Regiel ob. , Jaworzyńskie turnie, między nimi Ja worzynka ob. i Kończysta. Zachodni zaś bok doliny tworzy potężna przypora górska, wychodząca z głównego grzbietu, od szczytu Ciemniaka czyli Czerwonego Wierchu Upłaziańskiego; w niej Twardy Upłaz, następnie skalisty Satern i lesiste Gładkie upłaziańskie. Przypora ta szeroko się rozłożyła między dol. Miętusią a Kościeliską. W górnej swej czę ści rozdziela się ta dolina na dwie dzikie do linki, Mułową i Litworową, rozdzielone po tężną odnogą górską, wybiegającą od przełęczy wznoszącej się między Krzesanicą a Małołączniakiem. Wspomniana przełęcz łączy dolinkę Litworową od płn. z dol. Rozpadliną od płd. , z dziko poszarpanych skał złożoną, a leżącą już na górnej granicy kosodrzewu. Dol. Li tworowa tworzy wschodnie, Mułowa zaś zachodnie ramię M. doliny. Nazwę swą nosi dolina od Miętusów, najdawniejszych posiada czy dolnej części doliny Kościeliskiej i byłych sołtysów w Miętustwie, części wsi Cichego, pow. nowotarski. Ob. Czerwone Wierchy, Hruhy Regiel, Jaworzynka, Kończysta, Kościeliska dolina. Br, G. Miętusia Kira, Niźnia i Wyźnia łąka w Tatrach nowotarskich, w dolinie Kościeliskiej, tuż niedaleko wejścia doń, dokoła otacza ją las; po niej rozrzucone są szopy na siano; po nad lasem od wsch. wyziera ostra turnia Kończysta 1311 m. , pod którą leży Miętusia hala. Ob. Kościeliska dolina, t. IV, 449. Br. G. Miętusowo, folw. nad rz. Wissą, pow Szczuczynem. Posiada młyn wodny i pokłady torfu. Folw. M. rozl. mr. 160 gr. or. i ogr. mr. 102, łąk mr. 37, pastw. mr. 8, lasu mr. 4, nieuż. i place mr. 9; bud. murow. 1, z drzewa 11. Miętustwo, północna część wsi Cichego, w pow. nowotarskim, dawne sołtystwo. Do wiadomości tyczących się gm. Cichego, podanych w t. I, str. 673, dodajemy następujące. W 1777 r. było w gm. Cichego dm. 257, mk. 1375; w r. 1799 dm. 309, mk. 1809; w r. 1824 dm. 340, mk. 1866. Według lustracyi z r. 1636 było siodlarzy i zarębników 16, nowaków 7, razem upłacali czynszu rocznego złp. 168 gr. 18, komornicy złp. 6, sołtys na młynie o jednem kole złp. 11, razem złp. 186 gr. 18. Lustracya z r. 1660 podaje W tej wsi znajduje się zagrodników 17, na nierównych zagrodach zasiedli, płacą rocznego czynszu złp. 354 gr. 18; kwartalnego razem złp. 48; spy owsianej korcy 7, w kwocie złp. 2 gr. 24; oprawy łokci 31, w kwocie złp. 2 gr. 17 den. 2. Robią rocznie dni 6 bydłem, tyleż pieszo. Sołtys Wawrzyniec i Michał Miętusowie. Ich ojciec, Tomasz Miętus, lokował wieś de cruda radice od rzeki Rogoźnika, koło góry Ostrysz od źródeł Rogoźnika aż do połączenia się jego z Cichą i Bystrą według przywileju Zygmunta III z 26 lipca 1595 r. Sołtys otrzymał dwa łany, młyn i karczmę, folusz, palenie wódki, ośmiu zagrodników w obrębie wsi osadzić się mających, wolność łowienia ryb w Bystrej i Cichej, wolną paszę na górach Dolinka i Brześko Przysko, tudzież w Czerwonym potoku, wpadającym do potoku Surowego. Osadnicy mają robić 6 dni za zapłatą. Według lustracyi z r. 1765 było tu osiadłości 35, młynów 6. Płacono rozmaitego podatku złp. 2544 gr. 26. Sołtystwo było w posiadaniu Andrzeja i Jana Miętusów za przywilejem zatwierdzającym Augusta III z 30 wrześ. 1746. Dawali do dworu corocznie czynszu i kwartałowego złp. 123. Br. G. Migacz, pust. , pow. sieradzki, gm. Gruszczyce, par. Wójków, odl. od Sieradza w. 22. Migajewo, st. dr. żel. odeskopodwołoczy skiej, między Wesołym Kutem o 14 w. a Rozdzielną o 15 w. Migalany, ob. Mihalany, Miganica, węg. Medencze, wś, hr. beregskie Węg. , kościół paraf. gr. katol. , 556 mk. Migany 1. wś, pow. trocki, w 2 okr. polic, gm. Kronie, okr. wiejski Taliszki, 38 dusz rew. 2. M. , wś, pow. trocki, w 3 okr. polic, gm, Jezno, okr. wiejski Koszany, o 57 w. od Trok, 11 dm. , 120 mk. 115 kat. , 5 żydów; własność m. Kowna. J. Krz. Migdaliszki 1. zaśc, pow. wileński, w 3 okr. polic, gm. Malaty, okr. wiejski Bijucisz

Miękińskie

Miętne

Miętówka

Miętusia dolina

Miętusia Kira

Miętusowo

Miętustwo

Migajewo

Migalany

Miganica

Migany