istnieje tu od 1565 r. Par. ewang. od 1864 r. Par. katol. ma 2019 dusz, par. ew. 3130 dusz. Międzyrzeczka, rzka w gub. grodzieńskiej, dopł. Zelwy al. Zelwianki lew. dopł. Niemna. Miądzyrzeczka, wś, pow. owrucki, . w 1867 r. odkryto tu syenit. Międzyrzeczka. rus. Meżyreczka al. Przyszczypówka, Ozdobna, wś nad rz. Taszłykiem, pow. bałcki, w 4 okr. polic, gm. i par. Hołowaniewskie, 80 dm. , 675 mk. , 1260 dz. ziemi włośc, 3198 dz. dwor, cegielnia. Należała do Potockich; dziś HudymLewkowicza Dr. M. Miądzysargi, folw. , pow. oszmiański, 3 okr. polic, o 4 w. od Oszmiany a 5 w. od Dziewieniszek, 27 mk. katol. ; własn. Milewskich. Międzyświeć, wieś, pow. skoczowski, par, Skoczów na Szląsku austr. , rozl. m. 518, ludności 311. Międzywodzie, przys. do Skopania, pow. tarnobrzeski, w miejscu podmokłem, 160 m. npm. , o 37 kil. na płd. zach. od Baranowa, przy drodze do Baranowa z Tarnobrzegu, na prawym brzegu Wisły. Mac. Mięguszowce, mylnie Mięguszowa, niem. Mengsdorf, także Minksdorf, węg. Menguszfalu, w hr. spiskiem Węgry, w pow. tatrzańskim, w dystrykcie wielickim, u południowych stóp Tatr, na płn. od Łuczywny, u połączenia się potoków Weśnika i Kiśnicy, na zach. od Batyzowiec Granicę od Batyzowiec tworzy rz. Poprad. Liczy dm. 48, mk. 443, obszaru 5308 katastr. sążni kw. 1880. Należy do sądu powiat. w Sobocie Spiskiej, urzędu podatk. w Kieżmarku, urzędu poczt. w Łuczywnie. Jest tu katol. kościół filialny pod wez. ś. To masza apostoła, zbudowany z kamienia, cał kiem zaniedbany. Wieża ma u góry w każdej ścianie okno dwoiste nakształt romańskich. Dzwonów 3; na największym napis literami niemieckiemi Lucas. Marcus. Mateus. Johan nes. 1552; na pośrednim In honorem. Dei fudit. me. Georgius Wierd. in Eperies. Anno. Domini. 1655; na najmniejszym Ecclae. Menkusfalven. S. Thomae. 1722. Należy do par. łac. w Batyzowcach. Według szem dyec. spiskiej z r. 1878 było tu dusz rz. kat. 36, ew. 342, żyd. 4, razem 382. Ewangielicy na leżą do gm. ewang. w Batyzowcach, w miej scu zaś mają kościołek ewang. filialny, posta wiony r. 1838 i 1839 staraniem Andrzeja Mariassy ego. Szkoła ewang. Uczących się 55 1880 r. . Br. G. Mięguszowiecka dolina, dolina tatrzańska, w Tatrach Spiskich, po płd. stronie głównego grzbietu Tatr. Jak dolina Kościeliska po stronie polskiej, tak powyższa dolina po stronie węgierskiej należy do najpiękniejszych dolin tatrzańskich. Ztąd też nazwano ją perłą Tatr. Płn. wsch. ścianę doliny tworzy główny grzbiet, ciągnący się od szczytu Czubryny, narożnika dolin M. , Ciemnych Smreczyn i Roztoki, aż po Batyzowiecki szczyt 2436 m. . W grzbiecie tym wznoszą się Mięguszowiecka turnia 2435 m. , Rysy 2508 m. . Wysoka 2555 m. i Ganek 2500 m. . Od zachodu ogranicza dolinę obszerny grzbiet Baszty, od wsch. zaś grzbiet Batyzowiecki ze szczytami Tupą i Kończystą. Od płd. jest wyłom ku Węgrom, gdzie dolina ma swe ujście. Orygi nalność tej doliny tworzą dwa potoki, które ją wzdłuż przerzynają, okrążając jej środek. Dno tej doliny przedstawia potężną wyżynę, z której, na obie strony spadają wody, jedne do potoku Hinczowego, drugie do Popradzkiego. Położenie tej doliny odpowiada dolinie Białki. Grzbiet Mięguszowieckich turni od dziela je od siebie. Składa się cała z tarasów, tworzących odrębne zatoki, jakby nowe doli ny. Właściwem jej przedłużeniem jest wyży na, na której leżą Hinczowe stawy ob, ; dwie inne jej terasy posiadają wyraźne dla siebie odgraniczenia za pomocą ramion kolosalnych. Wielka turnia Kopą Mięguszewiecką 2297 m. zwana, która się wznosi w środku doliny, zamyka jedną stroną kotlinę Zabich stawów, u południowych stóp Rysów rozlanych, drugą stroną kotlinę stawu Zamarzłego i Smoczego, i schodzi po nad staw Popradzki, który znów otacza. Osterwa. Stąd dzielimy dolinę M. na trzy odnogi Hinczową, Żabią i Zmarzłą. Opi sy stawów pod odnośnemi nazwami. Czyt. Walerego Eljasza Przewodnik do Tatr, Kra ków 1881, str. 246 254. Br. G. Miękinia, wś, pow. chrzanowski, leży nad małym bezimiennym potokiem, dopływem Krzeszówki, pod 37 16 wsch. dłg. od F. , a 50 8 30 płn. szer. , w okolicy falistej, pia szczystej, pokrytej sosnowym lasem. Domy zabudowane wzdłuż potoku w ten sposób, że najwyżej położone są 446 m. , najniżej 296 m. npm. wzniesione. Na wsch. od wsi prowadzi droga z Krzeszowic do Nowej Góry, gdzie się znajduje par. rz. kat. W tej wsi znajdują się obfite łomy czarnego i czerwonego marmuru, który używają na ozdoby kościołów krakow skich i pomniki, tudzież porfiru, a nadto ko palnie galmanu hr. Artura Potockiego. Odda lenie od Krzeszowic na płn. zach. wynosi 4 kil. Zaludnienie składa się z 707 mk. rz. kat. , trudniących się obok rolnictwa wyrobami płyt na stoły i drobnych przedmiotów z marmuru. Posiadłości większej nie ma; pos. mn. ma ob szaru 706 mr. roli, 37 łąk i ogr, , 152 past. i 26 mr. lasu. M. graniczy na płn. , z Nową Górą, na płd. wsch. z Krzeszowicami, na zach. z Filipowicami a na wsch. z Czerną. Mac. Miękinka, rzeczka, dopł. Eliaszówki w pow. chrzanowskim. Miąkinów, niem. Minken, 1266 r. Minkowitz, 1360 r. Minkenow, dobra, pow. olawski, odl. 2 Międzyrzecze Międzyrzeczka Międzyświeć Międzywodzie Mięguszowce Mięguszowiecka dolina Miękinia Miękinka