275, 501; t. IV, 41; Grabianka, 132, 207, 216, 270; i z. Samowidziec, 20, 48, 117, 156 274, 278. Mich. Ziel, Dr. M. , X. M. O. Międzybożek, futor, pow. latyczowski, par. Międzybóż. Międzybrody po rusku Meżybrody, wś, pow. stryjski, 26 ML na płd. zach. od Stryja, 10 kil. na płn. wsch. od sądu powiat. i urz. poczt. w Skolem. Na wsch. leży Synowudzko niżne, na płn. i zach. Synowudzko wyżne, na płd. Pobuk. Wzdłuż granicy zach. płynie Opór od płd. na płn. ; wzdłuż granicy płn. i wsch. Styj, zrazu od zach. na wsch. , po tem na płd. i odtąd zaczyna być spławnym. Wr. 1880 było 129 mk. w gm. , 8 na obsz. dwor. obrz. gr. kat. , należących do górskiego rodu Bojków. Par. rzym. kat. w Skolem, gr. katol. w Pobuku. We wsi jest cerkiew pod wezw. św. Mikołaja. Lu. Dz. Międzybrodzie, 1. Lipnickie, wś, pow. bialski. Leży w napływowej nizinie 336 m, npm. na lewym brzegu Soły, u ujścia małego pot. płynącego z Magórki 913 m wznies. . Dolinę otaczają lesiste wzgórza, będące podnóżami Magórki, spadające w pobliżu wsi na 672 m. od płd. a 666 m. npm. od płn. Widok na wsch. po drugiej stronie Soły zasłania Zjar 761 nad poziom morza wzniesiony. Gęsto zaludniona, bo według spisu wr. 1881 licząca 1285 mk, wieś ma przeważnie podmokłe grunta obracane na łąki i pastwiska. Obszar więk. pos. nieuprawia roli zupełnie i ma tylko 610 mr. pastw. i 1389 mr. lasu; pos. mn. ma 530 mr. roli, 301 mr. łąk i 208 mr. pastw. Jest tutaj parafia rzym. kat. dyec. krak. dek. bialskiego, z kościołem murowanym, wzniesionym w r. 1862, i szkoła ludowa jednoklasowa. Dawniej był tu kościół filialny do parafii w Czańcu, zamieniony 1845 r. na kapelanię lokalną a 1850 r. na parafialny. Obejmuje ta parafia Międzybrodzie Kobiernickie z ludnością 2689 rzym. kat. i 45 izrael. Przy kościele jest zakładowy majątek na szpital dla ubogich z kapitałem 105 zł. w. a. Ta wieś graniczy na zach. z Ponikwą, na płd. z Czernichowem. Wchodziła w skład starostwa lipnickiego. 2. M. Kobiernickie, wś, pow. bialski na półn. od M. lipnickiego, leżąca na lewym brzegu Soły, u ujścia do niej Małej i Wielkiej Żarnawki. Obydwa pot. płyną w kierunku płd. wsch. z lesistego grzbietu odgraniczającego tę wieś na zach. od Straconki. Dolina, w której wieś jest zabudowaną, ma 313 m. bezwzględnej wysokości, grzbiet zaś górski na zach. sterczy w szczytach Groniczki do 824 m. , na Lasach do 670 m. npm. Granicę od wsi Wielkie Kozy, t. j. płn, tworzą wyniosłości sięgające od zach. ku wsch. 839, 741, 830 i Bujakowa góra 749 m. npm. Na zach. ku rzece zniżają się góry osiągając, w szczycie Zasolnicy 662 m. ; Krzaki zaś oddzielające M. Kobiernickie od lipnickiego, zwane Nowym światem, dochodzą w najwyższym miejscu do 666 m. bezwzględnej wysk. Z 975 mieszk. rz. kat. przebywa 34 na obszarze więk. pos. St. Torakowicza, składającego się z 330 mr. roli i pastwisk i 1155 mr. lasu. Pos. mn. ma 364 roli, 139 łąk, 92 past. i 2 mr. lasu. W obydwóch wsiach liczby mk. podane w spisie Vollstaend. Ortzverzeichniss i Szem. duch. z r. 1880 nie zgadzają się zupełnie, w pierw, bowiem podano liczbę rz. kat. na 1438, w drug. na 1251. 3. M. Żywieckie, wś, pow. żywiecki, przy ujściu pot. Isepnicy do Soły, po praw. brzegu tej rzeki. Wieś rozsiadła się w obszernej napływowej nizinie 394 m. npm. , okolonej z obu stron łagodnymi zalesionymi stokami Kiczery 831 m. npm. , Zjaru 761 m. i Magórki. Potok płynie w kierunku płd. zach. z podnóża W. Czysownika 853 m. wys. mającego. Nad pot. rozpościera się wysoka terasa dyluwialna, najprawdopodobniej pochodzenia lodowego, z wielkimi bryłami kwarcowego piaskowca, mającego znacznązbitość i twardość. Ten piaskowiec trudno wietrzeje i dla tego nie tworzy rumowisk właściwych typowym jamneńskim piaskowcom, znajduje się zaś w ławicach do dwóch m. grubych, na których leżą cienkie warstwy czarnych albo ciemno szarych stołupków piaszczystych Szajnocha Studya geol. . Kosmos, 1884, str. 62. Przez wieś prowadzi droga z Kęt do Żywca. Ta wieś należy do parafii w pobliskim Żywcu i ma 877 mk. rz. kat. Pos. więk. Areks. Albrechta ma obszaru 61 mr. past. i 570 mr. lasu, pos. mn. 415 roli, 170 łąk i 466 mr. past. Granice pociągnięte szczytami gór, t. j. Kiczery, Zjaru i W. Czysownika, oddzielają na płn. M. od Porąbki, linia poprowadzona lasami od W. Czysownika do szczytu Jaworzyny 864 m. npm. na wsch. od Kocierza, na płd. zaś styka się ta wieś z Oczko wem. Za czasów rzpltej należało M. żywieckie do państwa żywieckiego, Kobiernickie do starostwa Zatorskiego a lipnickie do starostwa lipnickiego. 4. M. , wś, pow. sanocki, po rusku Meżybrod, leży w nizinie Sanu 304 m. npm. , który oblewa ją od zach. , płn. i wsch. znajdując zapory w lesistej górze Bani 576 m. npm. wzniesionej, która wstrzymuje jego bieg płn. i zmusza do obrania kierunku najprzód wsch. a następnie płd. , poczem góry pokryte lasem, otaczające M. od płd. , sięgające do 440 m. bezwzględnej wysokości, zmieniają bieg rzeki znowu na wsch. W tej niewielkiej osadzie, liczącej 313 mk podług spisu ludności z r. I881, znajduje się cerkiew parafialna drewniana dyec. przemyskiej, dek. sanockiago. Szematyzm duch, ruski z r. 1881 podaje liczbę mk. podług wyznania na 360 gr. kat. , 6 izrael. i 11 rz. kat. Pos. więk. ma 732 mr. lasu bu

Międzyboż

Międzybożek

Międzybrody

Międzybrodzie