ceł, żupnikowi drohobyckiemu, wykupić z rąk Slabossia wsie Kiernice, Małkowice, Czerlany i Kąty ib. 88. D. 15 kwiet. r. 1492 nadaje Kazimierz Jagiellończyk Dersławowi Wilczkowi z Lubienia brzegi i groblę we wsiach Czerlany, Czuczenosy i Małkowice z prawem rybołówstwa i obowiązkiem utrzymania grobli ib. 137. Dnia 30 maja r. 1529 Zygmunt I, rozstrzygając spór między Stanisławem z Pilczy a Janem Wilczkiem z Lubienia, stolnikiem lwowskim, o wsie królewskie Malkowice, Krynicę, Czerlany i Czuczenosy, nadaje je jako dzierżawę Wilczkowi i jego potomkom Archiw. Bernard. we Lwowie C. t. 14, str. 261. I. 17 paźdz. r. 1533 poleca Zygmunt I Ottonowi z Chodcza i Pawłowi Tarle sprawę Jana Wilczka o zrzeczenie się sołtystwa w Małkowicach i Czerlanach na rzecz króla ib. C. t. 14, str. 253. Lustracya z r. 1570 rkp. Ossol. 2834, str. 248 podaje następujące szczegóły W tej wsi jest ludzi, różno osadzonych na łanach 11, 22. Z każdego czynszu dają po gr. 18, owsa po jedne kłodzie, kapłonów po 2. Gromada z obszaru robi; płaci ogółem zł. 6. Zagrodnik, który nowo osiadł na piasecznym, daje czynszu na rok z pustych ról z ćwierci zł. 3 gr. 15. Pop ruski z cerkwi i roli płaci zł. 2. Z karczmy czynszu corocznego na rok przychodzi zł. 10 gr. 4. Suma prowentu zł. 40 gr. 15. W lustracyi z r. 1662 ib. str. 232 czytamy Ta wieś zdawna zasiadła na łanach 9. Poddanych przed wojną było 23. Teraz poddanych, którzy na ćwierciach siedzą, jest 8. Czynszu z ćwierci dają po 5 gr. , fecit 1 zł. 10 gr. Owsa z ćwierci łanu dawać winni po półłanków 2, więc półłanków 16 po gr. 15 fecit zł. 8. Gęsi z dwóch ćwierci przychodzi 4 po gr. 10, fecit 1 zł. gr. 10. Kurę z ćwierci jednę, przychodzi kur 8 po gr. 3, fecit 24 gr. Robić powinni z ćwierci po 2. dni w tydzień od południa. Drugich zagrodnictw, którzy na zagrodach siedzą, jest 7, dają po gr. 4, fecit gr. 28. Wybrańców w tej wsi było juxta lustrationem A. 1627 na półłanach 2. Tych teraz nie masz. Hajduczyzny gromada daje zł. 2. Pop z cerkwi zł. 2. Karczma tu była, do której rola należała; dawano z niej na rok zł. 24; teraz jej nie masz i piwa nie szynkują. Suma prowentu z tej wsi zł. 17 gr. 22. Podanie mówi, że w czasie napadów tatarkich zniszczono tę wieś całkowicie. Uszedł tylko jeden mieszkaniec nazwiskiem Mucha i schronił się w zaroślach. Gdy tenże po oddaleniu się nieprzyjaciół wyszedł z ukrycia, znalazł tylko jednę chatę niezniszczoną, a w niej zastał niewiastę tatarską, z którą się połączył. Ród jego istnieje do dzisiaj; a całą budową swoją przypomina typ mongolski. Według lustracyi z r. 1765 wynosiła prowizya tej wsi 1895 zł. , z czego kwarta 473 zł. 22 1 2 gr. Przy licytacyi z r. 1826 nabył wieś tę wraz z Artasowem, Brünnsdorfem i Vorderbergiem Karol Muller de Neckersfeld za 26, 740 zł. m. k. Na wsch. kończynie wsi, na moczarach między stawem Lubieńskim a Małkowicami, był niegdyś zamek, przez Humienieckich wzniesiony dla obrony przeciw napadom tatarskim, obwiedziony głębokim rowem, istniejącym dotąd, napełnionym wodą z Wereszycy. W czasie napadu około r. 1629 spuścili Tatarzy wodę, zamek zajęli i zniszczyli. Dziś pozostały tylko fundamenta jako ślad zamku. Na granicy wsi płn. wsch. wznosi się 12 stóp wysoki, z ciosowego kamienia wykonany nagrobek hr. Kalinowskiego, zmarłego tutaj na cholerę w r. 1832. Krótki opis M. podało ruskie Słowo, Lwów, 1875, 57. 2. M. , wś w pow. przemyskim, 10 kil. na płn. wsch. od sądu powiat. w Przemyślu, tuż na płn. od urzędu poczt. , st. kolej. i telegr. w Żurawicy. Na wsch. leżą Walawa i Wyszatyce, na płd. Żurawica, na płd. zach. Duńkowiczki, na zach. Orzechowce i Hnatkowice, na płn. zach. Drohojów, na płn. Sośnica w pow. jarosławskim. Wody z całego obszaru płyną małemi strugami na wschód do Sanu. Zabudowania wiejskie leżą w środku obszaru 213 m. . Część wsi zwie się Chałupkami. Własn. więk. Jadwigi ks. Sapieżyny ma roli or. 463, łąk i ogr. 31, past. 69 mr. ; własn. mn. roli or. 679, łąk i ogr. 84, past. 170 mr. Gleba wyborna. W r, 1880 było 798 mk. w gm. , 35 na obsz. dwor. 32 obrz. rzym. katol. . Par. rzym. katol. w Żurawicy, gr. kat. w miejscu, dek. przemyski. Do parafii należą Duńkowiczki. We wsi jest cerkiew i szkoła etat. lkl. Dawniej należała ta wieś do biskupstwa przemyskiego gr. W r. 1596 nadał ją Zygmunt III Dunikowskiemu, wbrew protestom biskupa Kopystyńskiego, w zamian za wieś Rudniki. W ten sposób przeszła wieś w ręce świeckie, z których już nie wyszła. Czacki o litewskich i polskich prawach t. I, str. 2935. Volumina legum t. II, str. 1221 i 1606; t. VI, str. 645. 3. M. al. Małchowice, po rus. Małkowyczi, wś w pow. przemyskim, 10 kil. na płn. wsch. od Przemyśla, 5 kil. na płn, wsch. od sądu pow. , urzędu poczt. , st. kolej. i telegr. w Niżankowicach. Na płn. leżą Hermanowice, na wsch. Wielunice, na płd. Niżankowice i Zabłotce, na zach. Kupiatycze. Wody z całego obszaru uprowadza mała struga na płn. do Wiaru. Przez wieś idzie gościniec z Przemyśla do Chyrowa i kolej galicyjskowęgierska. Własn. więk. funduszu religijnego ma roli or. 250, łąk i ogr. 3, past. 9 mr. ; własn. mn. roli or. 212, łąk i ogr. 18, past. 18 mr. W r. 1880 było 228 mk. w gm. , 10 na obsz. dwor. 24 obrz. rz. kat. , reszta gr. kat. . Par. rz. kat. w Niżankowicach, gr. kat. w Hermanowicach. We wsi jest cerkiew.

Małkowice