rze wołów lub jednym koniu. Przeważnie ekonomia zasiewa pszenicę, żyto, owies, jęczmień i hreczkę, przytem groch i rzepak, oraz sadzi kartofle. Włościanie sieją przeważnie pszenicę, żyto, owies i jęczmień, a z warzyw ogrodowych buraki, kartofle, kukurydzę, kapustę, ogórki, cebulę i mak. Przeciętny wysiew zboża na morg bywa pszenicy 26 garncy, żyta 26 garncy, jęczmienia 26 garncy, owsa 40 garncy, hreczki 20 garncy, grochu 20 garncy, rzepaku 3 garnce; kartofli sadzą 11 12 korcy. Średni urodzaj z morga bywa pszenicy 5 korcy, żyta 5 kor. , jęczmienia 3 kor. , owsa 8 kor. hreczki S kor. , grochu 5 kor. , rzepaku 3 kor. , kartofli 50 kor. Przy średnim urodzaju ekonomia zyskuje pszenicy 1050 kor. , żyta 250 kor. , jęczmienia 260 kor. , owsa 1035 kor. , hreczki 220 kor. , grochu 80 kor. , rzepaku 30 kor. , i kartofli 590 kor. Włościanie zyskują pszenicy 1350 kor. , żyta 1484 kor. , jęczmienia 700 kor. , owsa 1420 kor. , hreczki 400 kor. , grochu 100 kor. , kartofli 2000 kor. Dla domowego użytku z przemysłowych roślin, włościanie wysiewają do 100 kor. siemienia konopnego. Lnu wcale nie sieją. Ekonomia na własny użytek wysiewa do 40 garncy lnu i do 8 korcy konopi. Średni zbiór z morga bywa siemienia lnianego 5 kor. , a konopnego 8 korcy. W ciągu roku ekonomia zbiera 1500 pudów siana, a włościanie do 4100 pudów. Ekonomia po większej części produkta swoje spławia Dniestrem na galarach do Odesy i używa do tego wolnych ludzi i włościan, którym płaci za czas sześciomiesięczny po 20 rs. i wszelkie koszta podróży za nich opłaca. Jeżeli produkta sprzedają się na miejscu, to kupcowi wolno jest najmować miejscowych włościan dla transportów. Transporty do 100 wiorst odbywają się pańszczyzną, zaliczając za takowe włościanom po jednym dniu za każde 20 w. tam i z powrotem. Włościanie zbywają swoje produkta na miejscu, przyjeżdżającym kupcom, lub na targach w Kamieńcu i sąsiednich miasteczkach Szatawie, Dunajowcach i Kitajgrodzie. Przeciętna cena jest korzec pszenicy 1 rs. 20 kop. , żyta 70 kop. , jęczmienia 60 kop. , owsa 60 kop. , hreczki 60 kop. , kartofli 55 kop. , rzepaku 3 rs. , śliwek węgierskich suszonych 1 rs. 80 kop. , gruszek suszonych 2 rs. 40 kop. , jabłek suszonych 1 rs. 80 kop. ; pud miodu 2 rs. 25 kop. ; pud siemienia konopnego 1 rs. 50 kop. , pud słomy 1 kop. , pud siana 6 kop. ; sztuka płótna do 4 rs. ; 1000 cegieł 6 rs. Na wypadek nieurodzaju włościanie są zabezpieczeni zachowanym zbożem, którego w zapasowym magazynie znajduje się ozimego 600 korcy i jarego 300 kor. Zapasy te są zebrane z corocznych wkładów od każdej duszy męskiej rewizyjnej po 4 garn. ozimego zboża i po 2 gar. jarego. Państwowy podatek włościanie płacą sami za siebie, tak za obecnych jako też i za brakujących do spisu rewizyjnego, jako to zmarłych, wziętych do wojska i za zbiegłych. Cała suma podatkowa przypadająca z włościan pobiera się od nich w stosunku używanej przez każdego ziemi. Włościanie są przeważnie średniej zamożności; posiadają bydła roboczego 474 sztuk, nieroboczego dużych 298, małych 939; pszczół 446 pni. Oprócz rolnictwa, włościanie zajmują się hodowlą bydła rogatego, owiec i trzody, dalej uprawą sadów i ogrodów, wyrobem grubego sukna i płótna, a niektórzy kowalstwem, tkactwem i szewstwem, wyrabiają koła, proste telegi, wozy, sanie i różne naczynia bednarskie. Drzewo na wyroby kupują w miejscowym lesie. Za roboty dzienne otrzymują robotnik z parą wołów 10 kop. , mężczyzna majster 10 kop. , robotnik 7 1 2 kop. , kobieta 5 kop. Dla gospodarskich robót, wykonywanych pańszczyzną, oznaczone są prace, które robotnik lub robotnica powinni wykonać w ciągu dnia a z pomocą roboczego remanentu 1 pługiem o 6u wołach wyorać trzecią część morga; 2 radłem siedmiorakiem o sześciu wołach zaradlić dwie trzecie morga; 3 radłem pojedynczem o parze wołów zaradlić jeden raz jeden morg; 4 zabronować jeden morg dwa razy; 5 nasienie dla zasiania 15u mr. wywieść w pole, lecz nie dalej jak o 3 w. 6 przywieść na tok z odległości 1 3 w. 6 9 kóp zboża ozimego lub 9 14 kóp jarzyny; 7 przewieść trzy wozy siana, licząc na wóz po 25 pudów, na odległość 3 w. ; 8 przewieść 25 pudów wagi o w. 20; 9 przewieść trzecią część sążnia drew opałowych na odległość 3 w. ; b bez roboczego remanentu 10 zasiać 4 mr. zboża; 11 nażąć i zebrać 1 1 2 kopy zboża ozimego; 12 skosić morg zboża lub siana; 13 związać 3 kopy skoszonego zboża; 14 omłócić z przewianiem i oddzieleniem słomy 1 kopę ozimego lub 1 1 2 kopy jarego zboża; 15 ułożyć w stertę zboże zebrane z 4 mr. ; 16 przesuszyć i ułożyć w kopice siano z jednego morga; 17 złożyć w stertę siano zebrane z dwóch morgów; 18 nakryć słomą lub okłotami 4 sążnie sterty, mającej szerokości 2 sążnie; 19 nakopać 3 korce kartofli; 20 narąbać pół sążnia grubego drzewa; 21 nałamać wapiennego, lub używanego na budowle kamienia 16tą część stosa, który ma na długość i szerokość po 6 arszynów a na wysokość 1 1 4 arsz. ; 22 wykopać 4 sążnie rowu, którego głębokość i szerokość równa się 1 1 4 arsz. W 1848 r. w M. zamieszkał Mikołaj Makowiecki, syn Narcyza. Wystawił on wielką oranżeryę, stary i opuszczony sad przerobił na piękny park angielski, a sam dom powiększył i wykończył, przemieniając w piękny pałacyk, wzniesiony z kamienia ciosanego, z wysmukłą

Michałówka