dzy NowemMiastem a Przybyszewem w pobliżu Pilicy. Posiada kościół par. drewniany, szkołę początkową. W 1827 r. miała 29 dm. , 261 mk. M. gniazdo Michałowskich h. Trzaska, posiadały kościół par. już w początkach XV w. Według Lib. Ben. Łaskiego t. II, 309, 10 w skład par. M. wchodziły wsie Brzostowice, Komarów, Koski, Ługowice, Michałowice, Pomyczów, Porzecze, Ślepa Wola, Stamierowice, Świdno, Stryków, Tomczyce, Według akt kościelnych Acta Visit. M. były w 1609 r. własnością And. Swidzińskiego, Mateusza Jezierskiego i Jana Michałowskiego, miały kościół paraf. drewniany W W, ŚŚ. Obecny wzniósł w 1752 r. dziedzic M. Świdziński. M. par. dek. grójecki 1675 dusz. 3. M. , wś, pow. skierniewicki, gm. Kowiesy, par. Chojnata, odl. 22 w. od Skierniewic, a 15 w. od Radziwiłłowa, st. dr. żel. w. wied. W 1827 r. 18 dm. , 116 mk. Jest tu cmentarzysko przedhistoryczne. Folw. M. lit. A. rozl. mr, 181 grunta orne i ogr. mr. 178, pastw. mr. 1, nieuż, i place mr. 2, bud. mur. 1, z drzewa 6; płodozmian 4polowy. 4. M. , wś nad rz. Bzurą, pow. łęczycki, gm. i par. Tum, odl. od Łęczycy w. 5 1 2 dm. 5, mk. 62. Ob. Łaski, Lib. ben. t. II, 430. 5. M. , wś i folw. , pow. pińczowski, gm Czarnocin, par. Stradów, odl. 20 w. od Pińczowa, posiada młyn wodny. W 1827 r. 15 dm. , 99 mk. Długosz podaje dwa opisy M. , w pierwszym dziedzicem jest Piotr Grabiński h. Strzemię, w drugim Korzeński tegoż herbu; w pierwszym dziesięcina idzie do Dzierząźni, w drugim do Stradowa. Było tu wtedy 6 łanów kmiecych, zagrodnicy i folw. ob. Dług. II, 66 i 417. Folw. i wś M. rozl. mr. 329 gr. orne i ogr. mr. 262, łąk mr. 19, pastw. mr. , lasu mr. 30, nieuż. i place mr. 17, bud, mur. 2, z drzewa 14; płodozmian 11polowy. Wś M. os. 28, z gr. mr. 49. 6. M. , wś nad rz. Dłubnią, pow. miechowski, gm. Michałowice, par. Więcławice. Leży na granicy królestwa, o 8 kil. od Krakowa, przy szosie warsz. krakowskiej, w dolinie rz. Dłubni, wpadającej do Wisły pod Mogiłą. Rzeczka ta powyżej wsi Sieciechowice nazywa się Glanówką od wsi Glanowa, skąd bierze początek. Jest tu urząd gminny, szkółka wiejska, stacya pocztowa i telegraficzna, komora celna, przy której bywają targi zbożowe 2 razy na tydzień, młyn wodny. Dymów 106, ludności 924, gruntów włościańskich mr. 1285, dwors. 715. W 1827 r. było tu 67 dm. , 430 mk. Położenie M. pagórkowate, ziemia lekka do uprawy, glinkowata, urodzajna, spoczywa na t. z. opoce wapiennej, zawierającej liczne skamieniałości, np. jerzyki różnej formy, muszle, amonity, korale i t. p. Włościanie zamożni, trudnią się wyłącznie rolnictwem i furmankami. Komora celna przeniesiona tu z Wilczko1 wic w 1838 r. , od r. 1882 zamieniona z I, na komorę III klasy. Wartość towarów wywiezionych w 1881 r. 646893 rs. kredyt. ; w r. 1883 rs. 927994, w tem za rok 1881 jaj sztuk 7392000 za rs. 123200. Zboża w ziarnie czet. 31646 za rs. 464490, pierza pud. 1151 za rs. 35600, ptastwa domowego sztuk 15756 za rs. 15551. W r. 1883 wywieziono jaj sztuk 26312800 za rs. 429454, zboża w ziarnie czet. 26170 za 287228, pierza pud, 2876 za rs. 85100, ptastwa gęsi sztuk 13378 za rs. 13236 i t, d. Przywieziono towarów w 1881 r. za rs. 758370, cło od nich przyniosło 193534 rubli metalicznych, główniejszemi przywozowemi towarami była sól pud, 107052, której przywóz wzrósł w 1883 r. do 122263 pudów. Maszyny rolnicze w 1881 r. pud. 4026 za rs. 24589; w r. 1883 przywóz ich zmniejszył się do pud. 2576 za rs. 14309. W XV w. M. były własnością klasztoru Bożogrobców w Miechowie. Było tu 24 łany kmiece, dwie karczmy jedna 6, druga 8 marek płaciła, siedmiu zagrodników, dwa młyny na Dłubni i folw. klasztorny. Dziesięcinę w ilości 30 marek, należącą do prebendy Czechowskiej w Krakowie, dzierżawił sam klasztor Długosz, III, 426. Michałowice należały dawniej do probostwa miechowskiego. Uchwałą sejmową z r. 1768 przeznaczone zostały na powiększenie dochodów akademii krakowskiej. Na mocy przywileju Stanisława Augusta z dnia 2 maja 1788 r. M. przeszły w wieczyste posiadanie ks. Hugona Kołłątaja, referend. wiel. ks, litew. , za opłatą rocznego czynszu na rzecz tejże akademii. Konfederacya targowicka, pod pozorem niepłacenia czynszu, odebrała Kołłątajowi M. i inne edukacyjne dobra i uchwałą z d. 16 czerwca 1793 r. nadała takowe Karolowi Głębockiemu. W kilka dni potem, Głębocki zbył te prawa swoje do M. Józefowi Ankwiczowi, do innych zaś dóbr po Kołłątaju, Antoniemu Raczyńskiemu. Po uchyleniu przez sejm grodzieński w d. 15 wrześ. 1793 r. aktów konfederacyi targowickiej i wyznaczeniu komisyi do zbadania zrządzonych przez nią krzywd obywatelom, plenipotent Kołłątaja, naciśnięty przez jego wierzycieli, udowodnił kwitami akademii krakowskiej regularne opłacanie czynszu, a tem samem nieprawne pozbawienie Kołłątaja jego własności, odzyskał on też M. , lecz tylko chwilowo, gdyż po uwięzieniu go w r. 1794, rząd austryacki nałożył sekwestr na jego dobra. Przeciwnicy ponownie usiłowali pozbawić go tytułów własności; nareszcie po wielu kolejach, z mocy dekretu król. sask. , księcia warszawskiego, z d. 24 paźdz. 1810r. , M. powrócono zostały Kołłątajowi. Po jego śmierci przeszły drogą spadku do brata jego Jana, następnie do hr. Maryi z Kołłątajów Krasickiej, która, spłaciwszy

Michałów