ewang. Radzyn; w miejscu jest i szkoła kat. , do której jest i Bągart przyłączony 47 kat. dzieci r. 1866, 46 bud. , między tymi 19 dm. , 306 mk. r. 1868; 295 kat. , U ew. ; podatek od gruntu 668 tal, od bud. 10. Obszaru mają te dobra 857. 83 ha i to roli or. i ogr. 729 68, łąk 95 47, past. 13 08, nieuż. 19 06, wody 0 54; czysty dochód z gruntów wynosi 20, 944 mrk. Właśc. Antonina Działowska. Poprzednim właścicielem M. był Zygmunt Działowski f 1878. M. zaliczyć trzeba do starych osad. Wykopano tu cmentarzysko, które leżało w zach. stronic tej miejscowości, o 1 kil. za wysiółkiem zwanym Piekło, na wzgórzu występującem po prawej stronie od drogi do Wieldządza. W r. 1874 natrafiono tu pługiem i zburzono grób skrzynkowy. Z przedmiotów w nim się znajdujących ocalała jedna tylko pokrywa od urny, która się znajduje w Muz. Tow. nauk. w Toruniu B. No 303; Skc. IV b, No 43. Także o 1 1 1 2 kil. w płn. wsch. stronie M. , na lewo od drogi do Zielnowa, na wzgórzu wznoszącem się nad głęboką kotliną, natrafiono r. 1877 na grób skrzynkowy, który już zrujnowany badał Godfryd Ossowski; znalazł jednak w nim same pogniecione popielnice, znajdujące się obecnie w Muz. Tow. nauk. w Toruniu; wiadomość o wypadku tych badań podaną została na posiedzeniu tegoż Towarz, d. 20 maja 1877 r. ob. Objaśn. do mapy archeol. Prus zach. przez Ossowskiego, str. 71. R. 1335 Henko de Lugendorf, t. j, Hojko Hugo z Mgowa otrzymał od bisk. chełmińskiego dobra Truszczyny w ziemi lubawskiej, gdzie familia jego w początku XVI w. wymarła ob. Kętrz. O ludn. pol. , str. 122. Na początku XV w. mieszkały w M. trzy rodziny Stangonowie, Świnkowie i Dytryk z Mgowa. B. 1409 zachodzi Hannus von Logendorf, zwykle Janussius von Logendorf szlachcie polski, tylko ze zniemczoną przez Krzyżaków nazwą. Familia MaulenMgowskich, pochodzi od Prusaka Kleca Ciecz, który r. 1288 otrzymał bona Dumele, t. j. Klecewo Kętrz. tamże, str. 192. W 1423 r. nadaje w. mistrz Paweł v. Russdorf Hannusowi von Logendorf za dobre usługi jez. Wieldządz Wielsonds pod Rogoźnem, do tego połowę czynszu, który jego poddani z Rybieńca do Starogrodu płacili za to, że mieli prawo rąbania drzewa w lesie. Dan w Malborku ob. Schultz Kreis Kulm, I, str. 200 i II, 100. R. 1435 wymieniają akta Janusza z M. , Johannes de Megow; był on sędzią ziemskim chełmińskim, z rodu Stangonów, i zięciem Janusza Kościeleckiego, woj. gniewkowskiego i ssty dobrzyńskiego, Paweł z M. , bisk. warmiński, był jego synem; bratem zaś bisk. Pawła był Jan, który broniąc wolności ojczystej ziemi r. 1456 poległ przy zdobyciu Radzyna przez Krzyżaków. Synowie jego Szymon i Andrzej zeszli z tego świata bezpotomnie. Z có rek jego wyszła Anna za mąż za Mikołaja Milewskiego a po jego śmierci za Jaranta Frąckiego, późniejszego kasztelana chełmiń. , który z nią w posagu otrzymał mgowskie dobra i t. d. ob. Kętrz. O ludn. pol. , str. 128 i 136. Najsłynniejszym członkiem tej rodziny był Dytryk von Logendorf czyli z Mgowa, żarli wy zwolennik zakonu krzyżackiego i obrotny statysta. Bratem przyrodnim jego był Ga bryel z Rusocina, który r. 1410 na czele Po laków maszerował na Gdańsk, podczas gdy Dytryk bronił miasta ob. l. o. str. 129. Wizytacya Strzesza z r. 1667 donosi, że wówczas dobra te posiadał Czarnkowski, który probo szczowi w Nowej wsi płacił mesznego 3 korce żyta i tyleż owsa, kmiecie zaś 18 korcy ex ceptio agris desertis. W M. jest kaplica p. t. św. Barbary. Kś. Fr. Mhar al. Mgar, wś w pow. łubieńskim gub. połtawskiej, nad rz. Sułą, na płn. wsch. od m. pow. , słynny monaster męski łubieński albo mharski p. wez. Zbawiciela Spasa. W monasterze tymi ihumenami byli pomiędzy innymi; Wiktor Zaborowski i Melchisedech ZnaczkoJaworski, ten sam, który 1768, jako ihumen monasteru motreneńskiego pod Medwedówką, rozdmuchał płomień hajdamaczyzny. Ob. Pamiat. Kijew. Arch. Kom. , t, II, cz. 1, 168; Arch. J. Z. R. , cz. I, t. 3, 280, 864; Latopis Wieliczki, t. I, 191, 339; t. II, 461; t. III, 99, 102. J. Krz. Mi. .. , por. My. .. . Miachkochody, ob. Miahkochody. Miąchowicze, fol. , pow. wilejski, o 49 w. od Wilejki, 3 okr. adm. , gm. gabska, 3 dm. , 23 mk. Była tu kaplica kat. murowana. Należy do częściowych właścicieli. Miaciewicze al. Mieciewicze, wieś i dobra nad rz. Słuczą, pow. słucki, gmina Pohoska, okr. polic. lszy starobiński; leży na praw. brz, Słuczy; wś ma osad pełnoudziałowych 46. Dobra, pierwotnie dziedzictwo książąt słuckich Olelkowiczów, przez wiano ostatniej Olelkowiczówny Zoffi, przeszły w 1617 r. do Radzi wiłłów; stanowiły następnie część tak zwa nych dóbr neuburgskich ob. Neuburgskie dobra i trzymane w zastawi przez Leszczyń skich, z kolei różnych przeszły do Krupskich w pierwszej połowie b. stulecia; obecny dzie dzic Bonifacy Krupski. Obszar 120 włók, grunta piękne, łąk wielka obfitość. Jest tu kaplica katol, par. Starczyce. A. Jel Macieży, dwie małe wsie t. n. , pow. miński; 1 o 3 w. na płn. wsch. od mczka Wołmy, ma osad 2; 2 dalej o 1 milę na wschód, w okolicy wsi Sakowicze, nad rzeczułką, ma os. 3; miejscowość obu wzgórkowata. A. Jel. Miaćkiany, wś włośc nad jez. Styrnie,

Mężeniono-Węgłowice

Mhar

Miachkochody

Miąchowicze

Miaciewicze

Macieży

Miaćkiany