Więk. pos. niema; pos. mniej. ma obszaru 110 mr. roli, 29 mr. łąk, 160 mr. pastw. i 16 mr. lasu. Mieszkańcy trudnią się obok uprawy roli sukiennictwem i mają nad potokiem folusz. M. graniczy na płn. z Bystrą, na zach. z czę ściami Wilkowic i Łodygowic zwanemi Borem, a na płd. z Buczkowicami. Od zach. ciągną się rozległe lasy na górach aż po granicę Szlą ską. 2. M. Szlachecka al. Buchcice, pow. tar nowski, par. Tuchów. Leży w okolicy podgórskiej, 325 m. npm. , nad małym dopływem z lew. brzegu Biały Dunajcowej, w glebie żytniej. Ma 500 mk. , z których 476 rzym. kat. Na obszarze więk. pos. przebywa stale 33 osób. Jest tutaj kasa pożyczk. gminna z kapit. 255 zł. w. a. Oddalenie od mczka wynosi 0, 6 kil. Pos. więk. ma obszaru 240 mr. roli, 125 mr. łąk, 24 mr. pastw. i 38 mr. lasu; pos. mniej. 445 mr. roli, 51 mr. łąk, 85 mr pastw. i 41 mr. lasn. M. Szlachecka graniczy na płd. z Łowczowem, na wsch. z Grabkiem, na zach. z Łowczówkiem i Rychwałdem. 3. M. Opa cka, wś, pow. tarnowski, par. Tuchów, ma 365 mieszk. , z których 312 rzym. kat. a 53 izrael. Leży na płd. od poprzedniej, 331 m. npm. , w okolicy pagórkowatej lesistej, jest przecięta dwoma dopływami Biały i ma na około nie wielkie liściaste lasy. Dawniej należała do opactwa benedyktynów w Tyńcu, którzy w Tuchowie posiadali duży dworzec, zwany do dzisiaj opactwem, i wsie Meszna, Lubaszowa, Brzozowa i Brzostek. Po wyniesieniu ostatnie go opata tuchowskiego Floryana Amansa Ja nowskiego w 1786 r. na stolicę biskupią w Tar nowie, zostały te wsie przyłączone do fundu szu religijnego a następnie, bądź częściowo, bądź w całości, sprzedane. Z tego powodu ma tu więk. pos. tylko 21 mr. roli; pos. mniej. 394 mr. roli, 25 mr. pastw. , 37 mr. łąk i ogr. i 158 mr. lasu. Kasa pożyczk. gminna rozporządza kapitałem 143 zł. w. a. Siarczyński w Dykcyonarzu geogr. Galicyi Rkp. Bibl. Ossol. 1825 powiada, że w tej wsi był klasztorek bernardynów z pięknym kościołem, który te raz, t. j. w 1820, mają Jezuici, ale to jest po myłka, gdyż tam niema kościoła i może do tej wsi zaliczył dzisiejszą komandoryę w Tucho wie. M. Opacka graniczy na płdn. z Siedli skami a na zach. z Lichwinem. Mac. Meszne. był to dochód kościelny, przeznaczony na odprawianie mszy, stąd przeznaczone w tym celu folwarki lub obszary gruntów, nadawane kościołom, otrzymywały często nazwy Meszna, Meszno, Meszno, Mszanna. Meszne, przys. do Górnego, pow. kolbuszowski, na zach. od tej wsi, koło boru sosnowego Krasne, ma glebę piaszczystą, graniczy na płn. z Zagajami, na płd. z Zaborzem. Mac. Mesznik, rzeczka w sieradzkiem, powstająca ze stawów i błót wsi Gęsiny, płynie przez dobra Kliczkowskie i Charłupskie, oddziela wś Smardzew od Wólki Dzierlińskiej, rozlewa znaczne stawy i znika w łęgu dzierlińskim. Meszno 1. wś włośc, pow. lubartowski, gm. Chudowola, par. Michów. Posiada szkołę początkową. W 1827 r. 17 dm. , 145 mk. , obecnie 21 os. i 872 mr. Wchodziła w skład dóbr Łukawica. 2. M. , wś i os. , pow. lubartowski, gm. Samoklęski. Meszno, os. , pow. szubiński, 2 dm. , 12 mk. ; należy do gm. i wsi Kornelio. Meszódzura, kasz. , ob. Mysza dziura. Meszupis, rz. , dopływ Minii z prawej strony, uchodzi między Bobrungą a Sałantą. Meszyny, kol. al. pustkowie, pow. ostrzeszowski, należy do gm. i wsi Rojowa. Meta, zaśc. pryw. , pow. dzisieński, o 78 w. od Dzisny, 2 okr. adm. , 2 dm. , 18 mk. starowierców. Metanówka 1. wś, pow. hajsyński, gm. Sobolówka, par. Ładyżyn; 127 dm. , 1204 mk. , 1571 dzies. ziemi włośc, 62 cerkiewnej. Cerkiew 1615 parafian. Należy do hr. Aleksandry Potockiej, która posiada około 21000 dzies. ziemi używalnej. 2. M. , folw. dóbr Teplik, pow. hajsyński, 540 dzies. rozl. Dr. M. Metce w dok. Mica, wś, pow. zasławski na płd. od Sulżyna ob. Archiw. J. Z. R. , cz. VI, t. 1, 290. Metele, jezioro w pow. sejneńskim, o dwie wiorsty na wschód od jeziora Duś ob. . Ma około 6 w. długości w kierunku od płd. ku płn. i 1 do 3 w. szerok. Obszar jeziora wynosi około 10 wiorst kwadr. , a według innych danych do 1500 mr. Głębokość 30 do 70 stóp. Brzegi od zach. i płn. bezleśne, niskie, od płd. zach. płd. i płn. wsch. lesiste. Na brzegach lożą wsio Bućkuny, Metelc, Poniatowce. Do jeziora wpada strumień prowadzący wody z bagien Pieszczanki, a wypływa strumień idący do sąsiedniego jeziora, mającego około 10 mr. obszaru. Dno piasczyste i iłowate. Metele, wś i folw. , pow. sejneński, gm. i par. Metele. Leży na przesmyku między dwoma jeziorami Duś i Metele; odl. 36 w. od Sejn. Posiada kościół par. murowany, szkołę początkową, urząd gminny, młyn wodny, cegielnię. Ma 83 dm. , 740 mk. W 1827 r. wś M. miała 52 dm. , 391 mk. , folw. 2 dm. , 17 mk. M. są dawną osadą litewską, która posiadała gród obronny, później z tego powodu uważane były za mczko Echard je zowie miastem. Kościół tutejszy wzniósł ks, Sapieha w 1822 r. Grunt w okolicy M. jest piaszczysty i mało urodzajny, więc i mieszkańcy żyją nie tyle z roli, ile zarabiają łowiąc ryby w jeziorach i robiąc sieci dla rybaków żydów, których tu jest ze 100 dusz. U Metelanów przechowało się podanie, że w okolicach M. polski wódz Wiśniowiecki stoczył bitwę ze Szwedami. Polacy przegrali tę bitwę, zostawiając obóz nie Meszne Meszne Mesznik Meszno Meszódzura Meszupis Meszyny Metanówka Metce Metele