ziom bardzo nierówny, debrami bocznemi wielokrotnie poszarpany. Świerz przepływa zach. część wsi od płn. na płd. i przyjmuje w obrębie wsi kilka małych dopływów, z których najznaczniejszy nastaje we wsch. stronie, a płynąc środkiem obszaru na zach. , wpada od lew. brz. do Świerza. W dolinie tego potoku i w dolinie Świerza leżą zabudowania wiejskie. Przeważna część obszaru lesista. Na płn. wsch. leży las Bukowy szczyt 424 m. a w nim wznosi się na granicy Korzelic wzgórze Mogiła, 429 m. wys. , znak triang. Na stokach jaru, po prawym brzegu Świerza, przewaliły się znaczne zwały gliny dyluwialnej, której brak zboczu lewemu. To też od wsch. strony odsłoniły się miejscami bardzo wyraźnie warstwy piasków i piaskowców miocenicznych, a samym dopiero spodem, przy dnie potoku, występuje kreda senońska. W dołujących tu sypkich piaskach białych, w samej wsi jeszcze, znachodzą się pięknie zachowane skamieliny, przemawiające za drugiem piętrem śródlądowem trzeciorzędnego utworu Terebratula haliciensis np. , Argiope squamata Eichw. , Pecten Niedźwiedzkii Hibl i t. d. Po nad tymi piaskami rozwinął się bardzo zwięzły piaskowiec gruboziarnisty, złożony w znacznej części z samych okruchów mięczakowych, serpulowych i litotamniowych. Piaskowiec ten służy, podobnie jak z pobliskiego Tucznego, do robienia wybornych kamieni młyńskich, Samą górą ułożyły się warstwy luźnie spojonych i łatwo wytraczających się buł litotamniowych. Na wsch. od Mełny ku Firlejowi wrzyna się w te utwory głęboka debra, której zbocza porasta las, złożony przeważnie z buku i grabu, z wmieszaną dębiną i brzozą. Na płn. zboczu lesistem tej debry, a na płd. od strumyka, wpadającego poniżej we wsi samej do Świerza, odsłaniają się łomy kamienia młyńskiego, po części zarzucone, z których dziś w jednem tylko miejscu prowadzi się odbudowa i gdzie też trafiono na liczne kopalne szczątki dyluwialnych ssawców, jak np. niedźwiedzia jaskiniowego, hyeny jaskiniowej i t. p. Tuż pod tymi warstwami, w poziomie górnym miałkich piasków, potworzyły się naturalne pieczary, ale prawie do stropu zamulone żółtawym, nieco gliną przemieszanym piaskiem. Czaszki niedźwiedzia, hyeny, tudzież inne dobrze zachowane kości tych zwierząt, odkryte w M. w r. 1879, znajdują się w muzeum im. Dzieduszyckich, a pieczary tameczne badał prof. Łomnicki i ogłosił kilka słów w tej sprawie w Kosmosie z r. 1881 p. t, Zapiski do dyluwialnej fauny ssawców w Galicyi wsch. , str. 560. Własn. więk. ma roli orn. 58, łąk i ogr. 12, pastw. 22, lasu 2452 mr. ; własn. mniej. roli orn. 181, łąk i ogr. 94, pastw. 53, lasu 19 mr. W r. 1880 było 298 mk. w gminie, 25 na obsz. dwors. 9 obrz. rzym. katol. reszta gr. kat. . Par. rzym. kat. w Podkamieniu, gr. kat. w Wyspie. We wsi jest cerkiew pod wezw. św. Michała, kasa pożyczk. gm. z kapit. 1011 zł. w. a. i młyn. Lu. Dz. Mełna, szczyt w pasmie Gołogór ob. t. II, 677. Mełniczenko al. Młynówka, część Gruszki, pow. tłumacki. Mełno al. Melno, al. Mellno dok. Malden, Alden, Meldno dobra ryc. ze st. p. , telegr. i kolei żel. z Grudziądza do Jabłonowa prowadzącej, pow. grudziądzki. Leżą nad jez. Meinem, od którego mają swą nazwę; paraf. kat. i ew. Radzyn; szkoła ewang. w miejscu; do niej uczęszczają i katol. dzieci; M. tworzy osobny okr. urz. stanu cywil, który r. 1880 liczył 2052 dusz. W 1882 r. urodziło się tu 106 dzieci, umarło 64 osób, zawarto 20 małżeństw. W 1868 r. M. miało 34 bud. , między tymi 13 dm. , 291 mk. , 172 kat. , 119 ew. Obszaru mają te dobra 843, 50 ha, roli orn. i ogr. 551, 35, łąk 71, 49, pastw. 2510, nieuż. 14, 59, wody 180, 97 ha. Czysty dochód z gruntu obliczają na 17002 mrk. W miejscu jest gorzelnia. Właśc. niemiec. W przywileju wsi Okonina z r. 1325 spotykamy Piotra Hildegarda i Kunzego, jako właścicieli z Mełna. Według rejestrów czynszowych komturstwa radzyńskiego z r. 1415 posiadał Clauco Klawko z synami swoimi Hanuszem i Bartołtom większą część dóbr jako lemani, a Mikołaj Schreiber mniejszą; pierwszy płacił do zamku 3 grzywny czynszu, drugi 1 grzywnę i 6 skojców; obaj byli nadto zobowiązani brać udział w wyprawach Krzyżaków w ziemi chełmińskiej z lekką zbroją na koniu. W 1411 r. urządził sobie zakon na jednej części dóbr, która straciła pana, folwark z niem. Aldenhof zwany, na którym według rejestrów archiwum królewieckiego z r. 14l1 stało 66 koni i 11 źrebiąt, a w 1434 r. 30 koni roboczych i odpowiednia liczba bydła i świń. Gdy r. 1410 król po bitwie pod Grunwaldom nie zdołał zdobyć Malborga, ciągnął przez Kwidzyn i Sztum do Radzy, gdzie zamek jeszcze był w ręku Krzyżaków. Nad jez. mełdzyńskiem rozłożył się obozem i bawił tu 3 tygodnie. Zamek dostał się w ręce Polaków. Wtedy to stracił Mikołaj z Melna, jak podają księgi szkód krzyżackie z 1414 r. , 200 grzywien na swoim majątku. Ów Mikołaj Niclas Schreiber pochodził ze szlachty niemieckiej, która dopiero po bitwie pod Dąbrownem zaczęła osiedlać się częściej w Prusiech. W tym roku zaś mieszkali w M. prócz niego jeszcze Stango, przodek rodu Meldzyńskich, oraz Pietrasz i Konrad. Ale otoczenie polskie taki na tę niemiecką familią Schreiberów wywarło wpływ, że potomek owego Niklasa w aktach sądowyeh nie

Mełno

Mełna

Mełniczenko

Mełno