cze, na płn. Torki i Pozdziacz, na płn. wsch. Buców, na wsch. Szechynie, na płd. Nowosiółki, Byków i Siedliska, na zach, Hurko i Bolestraszyce. Wzdłuż granicy zach. płynie San krętym biegiem od płd. na płn. Wody ze wsch, części obszaru płyną małą strugą od płd. na płn. do Sanu. Jest to t. zw. w dalszym biegu Bacowski kanał. Zabudowania wiejskie leżą w środku obszaru, na zach. od nich, tuż nad Sanem, część wsi Chałupki medyckie. W płd. wsch. stronie wznosi się wzgórze Medyka do 270 m. znak triang. . Przez wś idzie kolej Karola Ludwika i ma tutaj swą stacyą. Równolegle prawie z koleją idzie gościniec Iwowskoprzemyski. Własn. więk. Pawlikowskiego ma roli or. 850, łąk i ogr. 145, past. 30, lasu 57 mr. ; własn. mn. roli or. 2003, łąk i ogr. 331, past. 268, lasu 24 mr. W r. 1880 było 2178 mk. w gm. 193 w Chałupkach, 1985 w M. a 40 na obsz. dwor. między tymi blisko 700 obrz. rz. kat. , przeszło 1000 obrz. gr. kat. . Par. rz. kat. w miejscu, dek. mościski, dyec. przemyska. Do parafii należą Buców, Dziwięczyce, Hureczko, Hurko, Jaksmanice, Popowice, Poździacz, Siedliska, Szechynie i Torki. O założeniu parafii myślał już Władysław Jagiełło, do skutku przyszło dzieło jednakże dopiero za Zygmunta III, który parafią fundował i nadał ją kolegium mansyonarzy przy kościele katedralnym przemyskim r. 1608. Po zniesieniu mansyonarzy otrzymali parafią wikaryusze katedry przemyskiej Kościół tutejszy, starożytny, pod wez. ś. Piotra apost. , odnowił znacznym kosztem dziedzic wsi Gwalbert Pawlikowski. Parafia gr. kat. w miejscu, dek. i dyec. przemyska. Do parafii należą Szechynie. Cerkiew zbudował swym kosztem hr. Wodziński w r. 1800 z drzewa miękkiego. Grunta, ogrody i sianoźęcia, należące do par, medyckiej, zatwierdzone są następującymi przywilejami Przywilejem nadanym wszystkim parochom w państwie medyckim przez króla Zygmunta Augusta w r. 1553 a potwierdzonym przez króla Michała w r. 1672; przywilejem Anny Mogilanki, starościny medyckiej. datowanym w Mościskach r. 1643, a przez króla Michała zatwierdzonym r. 1669; lustracyą królewską z r. 1689; przywilejem Jana III z r. 1694. Przywilej króla Michała z r. 1669, zatwierdzający posiadanie gruntów, nadanych przez książąt ruskich dla cerkwi szechyńskiej, tak opiewa Michał z Bożej łaski Król Polski i t. d. Wszem wobec i każdemu z osobna komu to wiedzieć należy, wiadomo czynimy niniejszym że szczęśliwej koronacyi naszej juramentem stwierdziliśmy osobliwie wolności, nadania i prawa Bożych kościołów i sług ich wiary świętej naszej katolickiej, jako i religii starożytnej greckiej, ku pomnożeniu dalszej chwały Boskiej, nienaruszenie i cale zachowawszy, a skłoniwszy się do pokornej supliki pobożnego Hrehorego Pałtejczyka i brata jego Teodora, produkowane przed nami nadanie gruntów pewnych przez urodzoną niegdyś Annę Mohilankę, czernichowską kasztelankę, drahimską, medycką starościnę, pobożnemu niegdy Teodorowi Pałtyczaku w Mościskach dnia 7 maja 1643 r. , konferowanej przez Najjaśn. Pana Kazimierza, Króla Jm. Polskiego, antecessora naszego, de data we Lwowie 21 paździer. 1662 r. konfirmowane, które i my mniejszym listem konfirmujemy i we wszystkiem w całości zachowujemy i ratyfikujemy Pobożnego Hrehorego, już teraz popa Szechińskiego, i brata jego Teodora, synów niegdyś Teodora, popa Szechińskiego, przy wyraźnych wspomnionych urodzonej Anny Mohilanki konsensie i nadaniu gruntów, Hurki nazwanych, leżących między rolami poddanych medyckich z jednej strony Waśka Krzepiaka, karczmarza medyckiego, z drugiej strony Dmytra Czabana, kmiecia, item roli Czerteż nazwanej i Pod Łęgiem, do tego łąki w Krasnem polu konserwujemy i nienaruszenie zachowujemy, które trzymać i zażywać będą do ostatniego kresu życia swego. Obiecujemy też po nas i najjaśniejszych sukcesorach naszych, królach polskich, iż pobożnego przerzeczonego popa Szechińskiego Hrehorego i małżonkę jego Jagnę z bratem Teodorem od dożywotniego gruntów wyrażonych używania i spokojnej posesyi nie oddalimy, ani oddalić pozwalamy. Nadto by pobożny Hrehory Pałtyczak chwałę Boską codziennie pomnażał, uwalniamy go z łaski naszej od wszelkich niezwykłych stanowi duchownemu ciężarów, furmanek, robocizn, zażynków, obżynków, obkosków, dziesięcin pszczelnych i bydlęcych, podymia, poborów, stacyj żołnierskich i chodzenia do gromad, pozwoliwszy onemu wolne warzenie piwa, gorzałki, na własną swoją potrzebę domową. Prawa jednak nasze królewskie, Rzpltej, Kościoła śgo katolickiego wcale zachowując. Około r. 1643 darowała Anna Mogilanka dla cerkwi medyckiej i szechyńskiej czaszę złotą, dwa krzyże trzyramienne, rznięte z drzewa cedrowego, trzy felony z drogich materyj i dwa antyminsy z góry Athos przywiezione. We wsi jest szkoła etat. lklas. , założona przez gromadę w r. 1873, i urząd poczt. Do uświetnienia Medyki przyczynił się najbardziej Gwalbert Pawlikowski, były c. k. nadworny sekretarz w Wiedniu, mąż rozmiłowany w rzeczach krajowych, miłośnik nauk i sztuk nadobnych znawca. On to założył tu słynną w kraju bibliotekę i nagromadził cenne zbiory rycin, map, medalów, monet i pieczęci polskich. Biblioteka medycka posiada wiele dzieł rzadkich, mnóstwo najdawniejszych druków i osobliwości bibliografi

Medyka