wywołany toć niezliczone jego skarby bo gactwa i dobra zostały skonfiskowano na Zadnieprzu, a przy Mazepińcach nawet jego je dyny i ulubiony synowiec Andrzej Wojna rowski nie ostał się, bo i on umarł na wygna niu w Jakutsku. Mazepińce też jako już niczyje, pochłonęło ststwo białocerkiewskie. R. 1765 liczono w tej wiosce 22 chałup lustracya. W dzisiejszych Mazepińcach kilka zabytków zachowało się po Mazepach. W pewnym od stępie ode wsi, na polu, po dziś istnieje tak zwany horodok Mazepy w którym, jako w miejscu warownem z pewnością mieścił się dwór, czyli miejsce pobytu dziedziców; nieco dalej, jest uroczysko noszące nazwę piwnicy Mazepy, a nieopodal za rzeką, naprzeciwko wsi, śród stepu sterczy kurhan Mazepy, Oprócz tego, jest tak zwany szlak Mazepin który prowadzi z Mazepiniec do wsi Połohów i dalej. Edward Rulikowski. Mazepińce 1. w dok. Mazipiłka, wś nad rz. Ikopot, pow. starokonstantynowski. Roku 1753 ks. ks. Ostrogski darował Kazimierzowi Ilińskiemu. Ob. Archiw. J. Z. Rusi cz. VI, j t. I 290. 2. M. , wś, pow. lityński, u źródeł rz. Salnicy, o 60 w. od Lityna, na pograniczu Wołynia, gm. Kaczanówka, par. Ułanów, 52 dm. , 200 mk. , 317 dz. ziemi włośc. 1133 dz. z Ignatówkąj dwors. , corkiew drewniana, gorzelnia. M. należały do ststwa salnickiego, następnie do hr. Morko w, dziś do Szopurowej. Mazew, wś i fol, , pow. łęczycki, gm. i par. Mazew, odl. 18 w. od Kutna, 14 w. od Łęczycy, a 10 w. od Krośniewic. Posiada kościół paraf. mur. , szkołę począt. , urząd gm. , 72 dm. , 730 mk. w tej liczbie U ew. i 8 żyd. . Ogólny obszar wynosi 1464 mr. , z tego do wsi należy 814 mr. a do folw. 442 mr. , nowo uwłaszczeni mają 40 mr. a do wiatraka należy 2 mr. , probostwo z cmentarzem i kościołem 8 mr. , szkoła 2 mr. , past. wspólne 138 mr. i pod drogami, rowami i t. p. 13 mr. Wś ta pierwotnie zwana Mazowo, Mazów, należała do dóbr arcybisk. gnieźn. i stanowiła osadę bartników mazurskich. W XIV w. arcybiskup Jarosław Skotnicki wcielił ją do uposażenia kustodyi łęczyckiej. Wtedy już istniał tu kościół fundowany i uposażony przez arcybisk. gnieźn. Jagiełło wracając z wyprawy krzyżackiej pod Grunwaldem, obozował tu z wojskiem, co przyczyniło kustoszowi ówczesnemu Kiełczonowi z Bzowa wielkie szkody w inwentarzu i zapasach zboża. Nagradzając to król nadał wsi w 1416 r. przywilej miejski i przeniósł z prawa polskiego na magdeburskie Cod. dipl. Pol. VI 382. Z przywileju tego nie skorzystano i M. pozostał wsią. Według opisu w Lib. Ben. Łaskiego t. II, 463 M. w 1520 r. jest wsią; przy kościele siedzi proboszcz Andrzej rodem z Mazowa, prezentowany przez Zygmunta z Kamieńca kustosza łęczyckiego. We wsi jest szkoła i dwie karczmy a także wójtostwo. Dziesięcinę kmiecie płacą kustoszowi łęczyckiemu; proboszcz zaś ma skromne uposażenie dwa łany roli, łąkę i po 20 gr. z każdej karczmy, tudzież dziesięcinę z sołtystwa i łanów kmiecych we wsi Romartowie. W 1718 r. arcyb. Szembek probostwo w M. oddał na uposażenie seminaryum w Gnieźnie, zostającego pod zarządem missyonarzy, którym powierzył pieczę nad parafią. W 1741 r. wystawili misyonarze nowy kościół drewniany. W 1797 r. rząd pruski zabrał grunta probostwa około 2 1 2 włók i wyznaczył za to 120 zł. kompetencyi rocznej. Ponieważ to nie wystarczało, przeto M. nie miało proboszcza aż do 1816 r. w którym misyonarze zrzekli się probostwa. Skutkiem zniesienia parafii w Sławoszewie w 1812 r. przyłączono do M. 15 wsi. Po spaleniu się kościoła w 1821 r. wzniesiono obecny mur. w 1830 r. kosztem parafian; w 1877 r. został zrestaurowany. Fol. M. przez lat 30 od 1846 r. zostawał w dzierżawie Wacł. Aleks. Maciejowskiego, który historyą tej wsi skreślił w osobnej monografii Bibl. Warsz. 1857 r. . Obecnie jest donacyą generała Frydryksa. M. par. dek. łęczycki. M. gmina należy do sądu gm. okr. I w Grabowie ma 13, 413 mr. obszaru i 3957 mk. 1866 r. . W skład gm. wchodzi 23 wsi włośc, 26 folw. i 3 kolonie. Br. Ch. Mazewo 1. i Mazewko, wś, pow. pułtuski, gm. Gołębie, par. Nasielsk, leży przy linii dr. żel. nadwiśl. , o 4 w. od Nasielska ku Gąsocinowi. W 1827 r. było tu 13 dm. , 75 mk. 2. M. , wś, pow. szczuczyński, gm. Szczuczyn, par. Niedźwiadna, odl. 4 w. od Szczuczyna, a 14 od Grajewa. W 1827 r. część rząd. miała 4 dm. , 24 mk. , a część pryw. 8 dm. , 51 mk. M. należało do dóbr Czarnówek. Mazgajówki, mała os. , pow. kolbuszowski, graniczy na wsch. z lasem Paryny, na płn. z Nartom Nowym, na zach. z Wolą Raniszowską, na płd. z Zielonem. Mac. Maziarka, Maziarki al, Maziarnia, są to osady założone po lasach do pędzenia smoły. Nazwa ta występuje na obszarze dawnej Rusi. Maziarka 1. os. włośc. , pow. opatowski, gm. Ruda Kościelna, par. Ćmielów. odl. 19 w. od Opatowa, 1 dm. , 3 mk. , 15 mr. 2. M. Krasienińska, osada, pow. lubartowski, gm. Samoklęski. Maziarka, wś, pow. Ostrogski, o 10 w. na płd. od Ostroga, należy do klucza wilejskiego, dziedzictwa ks. Jabłonowskich, położona w lesie; nazwę ma stąd, że w okolicznych sosnowych lasach, był piec w którym pędzono smołę, a robotnicy przy tym piecu pobudowali domki i w nich osiedli około 1838 r. Ma tylko 6 dm. Mieszkańcy trudnią się pędzeniem smoły.

Mazepińce

Mazepińce

Mazew

Mazewo

Mazgajówki

Maziarka