płn. od Hanuszowiec i Gibela, na zach. od Hafki, I w okolicy górskiej i uroczej. Na zach. granicy wznoszą czubki magórzańskie Harden niżni 751 m. , Harden wyżni i Frankowa hora 873 m. . Między tą granicą a rz. Kowniną są wyniosłości Rawuszka 724 m. i Suchy Łaz; w wschodniej zaś połaci obszaru mamy Keznar 768 m. Od płd. ku północy doliną Pod Obłazkiem zwaną, płynie rz. Kownina, która od zachodu zasila się na obszarze M. wodami potoku Kolconowa, a od wsch. Gibelskiego potoku. Wzniesienie wsi 556 m. npm. Liczy dm. 167, mk. 917; obszar M. wynosi 3042. katastr. sążni kwadr. r. 1880. Posiada sta rodawny kościół paraf. p. w. św. Piotra i Paw ła apostołów. Rok erekcyi niewiadomy. Me tryki pochodzą z 1646 r. Według szem. dyec. spiskiej z 1878 r. było tu dusz rz. kat. 768, nieun. 125, żydów 57, razem 940; do obszaru M. należy młyn Do Łopaty z 8 mk. , i karcz ma Sucha z 5 mk. żyd. ; razem wszystkich mk. na obszarze M. 953. Do parafii należy wieś Gibel. Ogółem liczy parafia dusz rzym. kat. 976, nieun. 150, żyd. 66, razem 1192. St. p. Stara wieś. Należy do sądu pow. i urzędu podatk. w Kieżmarku. Br. G. Matyaszowce wyżnie. węg. FelsöMatya sóc, i M. niżnie, węg. AlsóM. , także Mataszowce, dwie osady słowackie, tworzące jednę gmi nę, w hr. liptowskiem Węgry, w pow. mikulaskim, w dystrykcie środkowo liptowskim, u płd. stóp Tatr orawskoliptowskich, na wschód od Kwaczan, na płd. od Benuszowiec, na zach. od Małego Bobrowca. Zachodnią granicę tworzy potok Suchy, dopływ Kwaczanki. Wś ma dm. 59, mk. 172, obszaru zaś 993 katastr. sążni kwadr. 1880. W M. niżnich jest kościół parafialny rz. kat. p. w. św. Władysława króla. Pierwotnie była tu kapelania, którą 1809 przemieniono na parafią. Od tego roku poczynają się metryki. Według szem. dyec. spiskiej z r. 1878 było dusz rzym. kat. 193, ewan. 14, nieun. 45, żydów 10, ra zem 262. Ogółem zaś w obu M. było według tego duchownego szematyzmu 1878 r. duszrz. kat. 318, ewang. 22, nieun, 45, żydów 18, razem 403. Liczba ta nie zgadza się z liczbą mk. podaną powyżej, a wyciągniętą z urzędo wego źródła OrtsLexicon der Laender der ungar. Krone. 1882. M. należą do sądu pow. i urzędu podatk. w Sielnicy. Br. G. Matyaszówka, wś i os. pow. bialski, gm. Międzyleś, par. Zabłoć. Wś ma 54 dm. , 384 mk. , 920 mr. Os. 1 dm. , 5 mk. , 110 mr. Wchodziła w skład dóbr kodeńskich. Matyaszówka, wś, pow. kijowski, nad rz. Krasną, o 6 wiorst od Hermanówki, ziemi 1910 dzies. pszennej, mk. 400, chat 50. Należała dawniej do stwa Białocerkiewskiego, lecz już przy końcu zeszłego wieku stanowiła Słownik geograficzny. Tom VI Zeszyt 63. prywatną własność Kazimierza Milewskiego. Dziś własność jenerała Głazenap. Matyaszyszki, pow. władysławowski, gm. Zyple, par. Łuksze. Odl. 33 w. od Władysławowa, ma 9 dm. , 73 mk. Matyca, potoczek, powstaje ze zlewu kilku źródlanych strug, spływających z lasu Balińcami zwanego, rozpościerającego się po zach. stronie gm. Hołoska, przy granicy z gm. , Kondratowem, w pow. Turka; potok płynie w kie runku płd. wsch. do wsi Hołoska, gdzie się łączy z potokiem Rybnikiem. Br. G. Matyewicze, węg. Matycze, wś w hr. uźhorodzkiem, 222 mk. Matygi, folw. , pow. nowoaleksaudryjski, gm. i par. Gołąb. Należy do majoratu Dęblin, al. Iwanowskie sioło, nadanego ks. Paszkiewiczowi. Matyjki, ob. Matwiejki. Matyjojce, niem. Mattendorf wś serbska na dolnych Łużycach, pow. chociebuski. A. J. P. Matyjowce al. Matyowce, Matiowce, po rus. Matijwci wś, pow. kołomyjski, O kil. na płd. wsch. od sądu powiat. , urzędu poczt. , stacyi kolej. i telegr. w Kołomyi. Na płn. leżą Kornicz i Zahajpol, a wsch. Załucze, na płd. Tracz część Załucza, na zach. Trościanka i Pererów. Płn. część obszaru przepływa Prut od zach. na wsch. , dzieląc się na 3 ramiona. Na płn. od niego płynie dopływ Prutu, Olchowiec zwany w górnym biegu Cieniawą, od płn. zach. z Pererowa, na płd. wsch. do Załucza. Na płd. od Prutu płynie Berezówka ob. od płd. zach. , z Trościanki, na płn. wsch. do Za łucza. Wody z płd. kończyny zabiera potok Kirczynów. Zabudowania wiejskie leżą na praw. i na lew. brzegu Prutu. Płn. część wsi przerzyna kolej żelazna i gościniec wiodące z Kołomyi do Śniatyna. Własn. więk. ma roli or. 364, łąk i ogr. 83, past 85, lasu 234 mr. ; wł. mn. roli or. 563, łąk i ogr. 381, past. 156 mr. W r. 1880 było 664 mk. w gm. , 30 na obsz. dwor. 42 reszta gr. kat. Par. rzym. kat. w Kołomyi, gr. kat. dla jednej części wsi w Pererowie, dla drugiej za Prutem położonej. w Załuczu. We wsi jest cerkiew i kasa po życzk. gm. z kapitałem 508 zł. w. a. Za cza sów polskich należała wieś do dóbr koronnych do ststwa kołomyjskiego w ziemi halickiej. W lustracyi z r. 1764 rkp. w Bibl. Ossol. 1892, str. 53 czytamy W M. poddanych ad praesens in 48. Intraty rocznej zł. 1285 gr. 18 den. 12. Do tej sumy wchodzi rata arendy karczemnej, na rok 330 zł. wynoszą ca. Po zaborze Glalicyi oddano wieś spadko biercom Antoniego hr. Bilskiego, Jako czę ściowy ekwiwalent za Utorop. Lu. Dz. Matyjówka, ob. Górce, t. II, 700. Matyjówka, pot. podgórski, nastaje w zach. stronie obszaru gm. Dźwiniacza, w pow. boho12

Matyaszowce wyżnie

Matyaszówka