Hreczana, Szaraweczka, Maćkowce, Malaszowce, Wolica 14 starostw, 1868 osad, 10892 mk. włościan a 11294 wszystkich; ziemi włośc. 10912 dz. , w tem ornej 8975; ziemi prywatnej 6078, w tem 4277 ornej. St. poczt. w miej scu. M. leżą w pięknem położeniu, mają pię kny ogród i dwór a należą oddawna do Mako wieckich. Dr. M. Maliniczek, nazwa dolnego biegu rzeczki Jelnówki al. Jelny. Ob. Jelnówka, t. III, str. 560. Br. G. Malinie 1. wś włośc. , pow. janowski, gm. Chrzanów, par. r. 1. Goraj, o 14 w. od Jano wa, nad rz. Ładą, niegdyś część dóbr ordynacy i zamojskiej; 36 dm. , 276 mk. , w tem 202 r. 1. , 497 mr. ziemi, gleba gliniasta, urodzajna. Mylnie zwane Malinne, a r. 1827 podane p. n. Malinice; miało wtedy 30 dm. , 177 mk. 2. M. , os. leśna, pow. piotrkowski, w dobrach Osiny. 3. M. , por. Malenie. Br. Ch. Malinie, wś, pow. mielecki, na praw. brz. Wisłoki i przy gościńcu z Mielca 8. 2 kil. do Baranowa, leży w równinie 176 m. npm. Ze wsi wychodzi droga gminna na zach. do Chrząstowa. Ludność rzym. katol. w liczbie 411 jest przyłączoną do parafii w Chorzelowie. Więk. pos. uprawia 592 mr. , utrzymując na swym obszarze stale 62 osób; 46 mr. zajmują łąki, 199 mr. podmokłe niziny tworzą pastwiska a 56 mr. zajmuje las. Pos. mniej. ma 195 mr. roli, 37 mr. łąk i 11 mr. pastw. M. gra niczy na wschód z Grachowem i Trześnią, na północ z kolonią niemiecką Tuszowem, na za chód z Chrząstowem a na południe z Chorzelowem. Mac. Malinie 1. dom. , pow. pleszewski, 4246 mr. rozl. , 4 miejsc a M. , dom. ; folwarki b Piekarzew, c Baranówek, d Lasew; 17 dm. , 437 mk. ; 101 ew. , 335 kat. , 1 żyd, 223 analf. Poczta w Pleszewie o 1 kil. , st. kol. żel. i tel. w Pleszewie o 3 kil. , par. w Chorzowie Ła ski, Lib. ben. II, 46. 2. M. czyli Maliny, folw. , pow. śremski, 3 dm. , 58 mk. ; należy do gm. i dom. Nowiec. M. St. Malinie, młyn wodny do wsi Gwoździan, pow, lubliniecki. Maliniec, ob. Maleniec, Maliniec, jez. do Lubichowa należące, pow. starogardzki. Wizytacya Madalińskiego z r. 1686 donosi, że podówczas należało do probostwa lubichowskiego; proboszczowi przysługiwało w niem wolne rybołóstwo latem i zimą. Malinik, folw. i leśniczówka koło Nowosiółki skałackiej, pow. skałacki. Malinin, Malynyno tak Łaski, Lib. ben. II, 476, zowie wś w par. Grochowo, dziś pow. kutnowski. Malinin al. Malenin, niem. Mahlin dok. Malelyn, Malenino, Malin, wś, pow. gdański, st. p. i kol. żel. Pszczółki; leży tuż nad granicą pow. starogardzkiego i obejmuje 2396. 86 mr. Boku 1867 było tu 612 mk. , 507 kat. , 100 ew. i 5 żyd. ; 16 gbur. i 4 chałupników, dm. mieszkał. było 47; par. katol. Miłobądz o ćwierć mili odl. , paraf. ewang. Rębielcz; szkołę w miejscu rdwiedza 93 dzieci r. 1867; odl. od miasta pow. Gdańska wynosi 3 3 4 mili. M. należy do starszych osad, o którą już od r. 1285 toczyły się spory, już to między Świętopełkiem a Samborem książętami pomorskimi, już to między zakonem johanitów w Lubiszewie a cystersów w Pelplinie Ob. Perlbach Pomm. Urk. Buch, str. 8 i 138. Ze starych dokumentów zasługują na wzmiankę następujące 19 czerwca 1248 r. daje książę pomorski Świętopełk wś M. villam Malenino, którą brat jego Sambor nieprawnie był odebrał johanitom, tymże napowrót fratres hospitalis beati Johannis in quietam restituimus possessionem jam secundo. Perlbach, str. 88. B. 1258 posiada tę wieś rycerz Jan z Wyssenburga, niemiec, dworzanin Sambora II, który w okolicy Tczewa osiedlił kilka rodzin niemieckich, sam lubiąc się otaczać szlachtą i mieszczanami tego pochodzenia Ob. Kujot O majątkach bisk. na Pomorzu, str. 43. Jan z Wyssenburga darował jednak r. 1258 M. cystersom, którzy podówczas mieszkali jeszcze w Pogutkach. Księga zmarłych, liber mortuorum, wspomina go 8 września następującemi słowy Johannes dictus de Wittenburg, quondam miles devotus et nostrae ecclesiae conversus, qui contulit nobis duas villas, Malelin scilicet et Godeszow, et in multis aliis profuit nobis. Ks. Sambor potwierdza tę darowiznę 10 lipca 1258 r. i 24 marca 1276 r. Ale r. 1287 wszczął się o M. między cystersami i johanitami spór, który arcyb. gnieźnieński Jakób, znajdujący się wówczas celem konsekracyi kościoła w Tucholi, za zleceniem książęcia Mestwina rozstrzygnął na korzyść cystersów pronunciamus praefatos fratres de Novo Doberan t. j. Pelplin ipsam hereditatem Malelin debere jure hereditario perpetuo possidere. Ob, Perlbach, str. 380. Zdaje się jednakowoż, że cystersi nie czuli się jakoś pewni w posiadaniu tej wsi, dla tego się jej chętnie pozbyli, odstępując ją wraz z Godziszewem, Gemlicami i Scowem Sceno biskupowi kujawskiemu Gerwardowi. Za to ustąpił biskup z wszystkich wsi zakonnych dziesięciny cystersom. Jako uznanie praw biskupich miał konwent rocznie dawać trzy grzywny toruńskiej monety 100 marek 80 fen. . Opat wspomniony i klasztor jego, tak mówi dokument, będą posiadali prawem wieczystem dziesięciny z dóbr w okręgu pelplińskim w tegoczesnych granicach. .. tak z pól, które własną pracą i nakładem obrabiają, jak z tych, które prawem niemieckiem albo wieczystą dzierża

Maliniczek

Maliniec

Malinik

Malinin