i opatrywał. Także w szkole i w szpitalu aby dozorcą był i we wszystkiem. Jest tu kościół drewniany, konsekrowany w r. 1774 pod wezw. ś. Mikołaja, a restaurowany w r. 1879. We wsi jest szkoła ludowa jednoklasowa i kasa pożyczk. gm. z kapit. 150 zł. M. istniał jako gród już w czasie zajęcia Rusi halickiej przez Kazimierza W. ob. Szaraniewicz, ,, Rys wewnętrznych stosunków Galicyi wschodniej w 2 połowie XVI w. , str. 10, 21i111. W r. 1470 poświadczają Ihnat z Kutyszcz, sędzia, i Mikołaj Sieniawski, podsędek, ziemscy haliccy, że Elżbieta ze Żmigroda, córka Teodoryka z Jazłowca, ssty kamienieckiego, zamężna Masłowska, sprzedała Janowi Kole z Dalej owa, podkomorzemu halickiemu, dwie części działu swego na Martynowie i przynależytościach, a trzecią część mu darowała ob. AGZ. IV 188 i dodatek do Gaz. lwow. 1852 str. 160. Gdy w roku 1624 Tatarzy pod wodzą Kantymira na Ruś wpadli i pod Medyką kosz swój założyli, zapuszczali się ztamtąd aż pod Kazimierz nad Wisłą, i mnóstwo jeńców obojej płci i rozmaitego wieku zabrali i majątki złupili. Pędząc lud zabrany doszli do Martynowa. Tutaj dopadł ich hetman Stanisław Koniecpolski z wojskiem kwarcianem i zmusił do ucieczki. Że zaś w tłumach pędzonych niewolników wielu dla wieku i osłabienia nie było w stanie wydołać szybkim konnym tatarskim pochodom, przeto wyciąwszy w pień starych i wycieńczonych, a dzieci na polach żywe zostawiwszy, z resztą silnych brańców w dalszą puścili się drogę. Koniecpolski kazał dzieci zabrać na kilkadziesiąt wozów i odesłał do Lwowa. Urząd radziecki nie mając gdzie umieścić tych dziecię wystawił je na rynku, ażeby każdy, kto chce, mógł je brać za swoje lub do usługi. Czytaj Porażenie Tatarów pid Martynowem w 1624 roci. Istoryczne opowidanie. Napysaw Iwan EmLewickij. Lwów, 1882 r. , 2. M. stary wś w pow. rohatyńskim, 25 kil. na płd. Roha tyna, 9 kil. na połud. zach. od sądu powiat. i urzędu poczt. w Bursztynie. Na płn. zach. płn. leży Martynów nowy, na wsch. Damianów i Rozdwiany, na płd. Moszkowce i Siwka wojniłowska. Wzdłuż granicy południowej płynie Dniestr krętym biegiem od zach. na wsch. W płd. stronie obszaru leżą zabudowania wiejskie. W stronie płn. las Gregiowa. Płn. część wsi przerzyna kolej Iwowskoczer niowiecka. Przez obszar zach. idzie gościniec wiodący z Bursztyna do Wojniłowa. Własn. więk. ma r. o. 249, łąk i ogr. 132, pastw. 121, lasu 296, wł. mn. roli orn. 376, ł. i o. 284, past. 16 mr. W r. 1880 było 542 mk w gm. 36 na obsz. dwor. 100 obrz. rzym. kat. , 329 obrz. gr. kat. . Parafie rzym. i gr. kat. w M. nowym. We wsi jest cerkiew pod wezw. św. Michała i kasa pożyczk. gm. z kapitałem 66 zł. w. a. Lu. Dz. Martynowa dolina, w pow, zaleszczyckim ob. Latacz. Martynowce 1. wś, pow. proskurowski, gm. CzarnyOstrów. 2. M. al. Martynówka, wś, pow. lityński, dusz męz. 135, ziemi włościań. 319 dzies. , należy do Czeremzina, ob. Meżyrów. 3. M. , ob. Bucniowce. Martynowicze, wś, pow. miński, okr. po lic. kojdanowski, w okolicy wsi Nowosady i Tołkaczewszczyzna, w miejscowości mocno. wzgórzystej, malowniczej, małoleśnej, ma osad 7. A. Jel. Martynowicze, wś, pow. radomyski, na le wym brzegu rz. Uszy, o 15 w. od miasta Chabnego, w nizinie śród lasów. Posiada cer kiew par. drewnianą, z dawna istniejącą, szko łę początkową, 780 mk. M. z przyległymi wioskami Steczanka, Pawłowice, Łubianka, Warowicze i Maksymowicze, należała w koń cu XVIII w. do Jana Steckiego, star. owruckiego. Wnukowi jego, Stanisławowi skonfi skowano te dobra w 1832 r. Do 1877 r. zo stawały w administracyi rządu, a, następnie rozdano ziemię włościanom za tak zwany obrok. W okolicy M. założono kolonie dla żydów w r. 1851, lecz jakkolwiek liczba osa dników doszła do 236 dusz w dwóch kolo niach, jednak zajmują się oni więcej handlem niż rolnictwem. Br. Ch. Martynówka, wś, nad rz. Popówką, pow. Nowogrod wołyński, gm. rajkowska, paraf. Ostropol, włościan dusz 242, dm. 80, ziemi włośc. 656 dzies, ziemi obywatelskiej 763 dz. Własn. Kuprenków. L. E, Martynówka 1 wś, nad rz. b. n. wpadającą do Rosawy, w pobliżu Pilawy, pow. kaniowski. Odl. 17 w. od Maniowa, a 15 w. od Tahańczy. stac. dr. żel. Posiada cerkiew par. drewnianą, zbudowaną w 1854 r. przez dziedzica Daryusza Poniatowskiego na miejsce dawnej z 1773 r. Wieś na 1509 mk. , w tem 1483 prawosł. i 26 kat. W 1863 r. na mocy umowy wykupnej, włościanie nabyli 500 dzies. ziemi za 34, 064 rs. Obszar dworski jest obecnie własnością hr. Buturlina. Istnieją następne zakłady fabryczne a Cukrownia, założona 1850 r. , znajduje się obecnie w dzierżawie Akcyjnego towarzystwa Buturlińskich fabr. cukru. W 1881 r. posiadała 2 prasy hydrauliczne, 5 kotłów parowych o silo 450 koni, przerobiła 83868 berkowców buraków, z których otrzymano 61000 pudów mączki cukrowej, b Gorzelnia parowa w roku 1880 wyprodukowała 76365 wiad. spirytusu, zatrudnia 12 robotników. c Browar, własność mieszczanki Koreckiej, założony w r. 1864. Roczna produkcya na sumę 2000 rs. d Kościopalnia założona w r. 1874 własność Koha Martynowa dolina Martynowa dolina Martynowce Martynowicze Martynówka