wem dotyka królestwa, stanowiąc na długości 3 wiorst granicę i pod Proszanką Baranką wpada z lew. brzegu do Mańki. J. Bl. Markówka, kol. włośc, pow. łaski, gm. Wymysłów. Leży na prawo od drogi z Łasku do Lutomierska. Ma 28 dm. , 309 mk. , 804 mr. 330 ornej. Markówka, potok w pow. łańcuckim, przyjmuje we wsi Markowej z praw. brz. Hussowski pot. ob. . Markówka, folw. i browar do Tworkowy, pow. brzeski, nad potok. b. n. spływającym z lew. brz. do Dunajca, przy drodze z Lipnicy do Zakluczyna. Graniczy na zach. i płd. z Tworkową, na wsch. z Jurkowem, na płn. z Lewniową. Mac. Markówka al. Markiwka, wzgórze, na północ od wsi Malechowa, w pow. żydaczowskim, pod 41 47 wsch. dłg. g. F. , a 49 29 9 płn. sz. g. Od płdn. wsch. i płd. powstające potoki opływają Malechów i w Brzozdowcach uchodzą do pot. Wiśni, dopływu Dniestru. Wznies. 349 m. npm. Miejsce znaku triang. Br. G. Markówka po rusku Markiwka, wś w pow. kołomyj skim, 15 kil. na płd. zach. od Koło myi, 3 kil. na płd. zach. od sądu powiat i urzędu poczt. w Peczeniżynie. Na zach. i płn. leży Mołodiatyn al. Młodiatyn, na płn. wsch. i wsch. Peczeniżyn, na płd. wsch. i płd. Rungury, na płd. zach. Słoboda Rungurska. Wo dy z całego obszaru płyną na płn. wsch. i wpadają do Łuczki, dopływu Prutu, płynącej w pobliżu granicy wsch. , wprost, albo za pośrednictwemi jej dopływ Demianówki, jak np. pot. Punczewa, nastający w stronie płd. zach. , na płn. stoku góry Waratyki 779 m. , znak triang. . Ścieśniony wąwóz tego potoku ota cza ciemny las bukowy. Im wyżej, tem gęstsze wyrastają na dnie burzany, a pokrzy wy sięgają idącemu aż do twarzy. Bujność roślinności dochodzi tu ku schyłkowi lata do największych rozmiarów. Zabudowania wiej skie leżą we wsch. stronie obszaru, 446 do 453 m. wzniesionej. Własn. wiek. rządowa ma łąk i ogr. 20, pastw. 190, lasu 728 mr. ; własn. mniej. roli orn. 321, łąk i ogr. 696, pastw. 225 mr. W r. 1880 było 491 mk. w gminie 2 obrz. rzym. kat. , reszta gr. kat. . Par. rzym. kat. w Kołomyi, gr. kat. w Mołodiatynie. We wsi jest cerkiew i kasa pożyczk. gminna z kapit. 211 zł. Za czasów polskich należała wieś do dóbr koronnych peczeniżyńskich w ziemi halickiej. Lu. Dz. Markówka, karczma i młyn na obszarze dwor. Toutry, w pow. kocmańskim. Br. O. Markówka al. Szumiłówka, rz. , lewy dopływ Dniestru, zaczyna się w płn. wsch. części, pow. jampolskiego, około mka Markówki wchodzi do olhopolskiego pow. , znowu wraca do jampolskiego, gdzie we wsi Wielka Kośni Słownik geograficzny. Tom VI. Zeszyt 62. ca wpada do Dniestru. W początkach swoich nazywa się Szumiłówka. Do niej wpada z pra wej strony Jałaniec al. Izwar, zaczyna się pod wsią Ihnatówką w jampolskim pow. i przyj muje z lewej rzeczkę Szachtanie. Do M. z le wego brzegu wpada rz. Olszanka wypływa jąca z pól wsi Olszanki w pow. jampolskim. Długość ogólna dochodzi 7 mil. Dr. M. Markówka 1. al. Jangrod, Januszgrod, mko w pow. jampolskim, odl. 50 w. od Jampola, a 8 w. od Wapniarki st. kol. żel. odeskiej, ma ziemi dworskiej 879 dz. , lasu 445 dz. , ziemi włośc. 872 dz. Ludność 928 dusz prawosł. i 233 żyd. Cerkiew paraf. drewniana; katol. kościół paraf. był dawniej w mku Komargrodzie; po zabraniu go w 1874 r. na cerkiew, par. przeniesiona do mka Tomaszpola o w. 25. W samym środku mka wytryskają z pod skał wapiennych obfite źródła i tworzą rzeczkę Markówka lub Szumiłówka zwaną, której wody tak są obfite i taki spad posiadają, że w odległości kilkuset sążni od źródła wprawiają w ruch trzy młyny; na przestrzeni zaś przebiegu rzeczki Markówki do Dniestru jest jeszcze kilka młynów. Markówka rozłożona na głębokim jarze z pokładem wapiennym, ma grunta czarnoziemne i kopalnie kamienia, z którego bardzo dobre wapno się wypala. Zarząd gminny w Komargrodzie, zarząd polic. w Tomaszpolu. Wś M. w dawnem woj. bracławskiem położona, zostawała oddawna w posiadaniu ks. Czetwertyńskich. W r. 1760 właścicielem jej był ks. Janusz Czetwertyński, który uzyskał od króla Augusta III przywilej nadający wsi M. prawo miejskie i zmieniający jej nazwę na Januszgrod. Przywilej ten z własnoręcznym królewskim podpisem, opatrzony wielką kanclerską pieczęcią pod datą d. 24 października 1760 r. jest w posiadaniu obecnego dziedzica M. R. 1775 owoczesny właściciel Januszgrodu ks. Antoni Czetwertyński otrzymał od króla Stanisława Augusta Przywilej na jarmarków 12 do miasteczka Januszgroda nazwanego, w województwie bracławskiem, w powiecie Winnickim leżącego, urodzonego Antoniego, Jana Nepomucena Xiecia Światopełk Czetwertyńskiego, Chorążego Zwinogrodzkiego dziedzicznego dany. Dan w Warszawie d. 16 miesiąca Czerwca Roku Pańskiego 1775. Mko Januszgrod al. Jangrod w początkach istnienia swego, mając nadane prawo magdeburskie i rozmaite od właścicieli dogodności, zaczęło się znacznie wznosić i zaludniać. Ks. Janusz Czetwertyński wystawił obszerny murowany ratusz z licznemi kramami, którego dość okazałe szczątki służą za mieszkanie kilku rodzinom żydowskim. Lecz już od początku teraźniejszego stólecia, zaczęło się mko kłonić ku upadkowi, żydzi emigrowali do sąsiednich miasteczek Czeczelnika, Olhopola i

Markówka