sądu powiat. w Podhajcach, 6 kil na płn. od urzędu poczt. w Zawałowie. Na płd. leżą Zawadówka i Toustobaby, na zach. Panowice na płn. Seredne i Zaturzyn, na wsch. Szwejków, na płd. wsch. Huta Nowa w pow. buczackim, środkiem wsi płynie Złota Lipa, od płn, wsch. z Zaturzyna na płd. do Zawadówki i przyjmuje w obrębie wsi mniejsze strugi z obu boków. W dolinie Lipy 245 m. na płn, leżą zabudowania wiejskie 270 m. . W stronie zach. wznosi się w części lesistej, na granicy płd. Holeszów do 380 m. W stronie wsch. , przeważnie lesistej, na płn. Chmielna góra do 348 m. , na płd. wsch. Czarnylas z Seredną górą, Ptasią górą i szczytem 387 m. wys. na granicy płd. Własn. wiek. arcybiskupstwa łaciń. lwów. ma roli or. 159, łąk i ogr. 66, past. 8, lasu 1614 mr. ; własn. mn. roli or. 473, łąk i ogr. 319, past. 197 mr. W r. 1880 było 980 mk. w gm. , 18 na obsz. dwor. 252 obrz. rz. kat. , 624 gr. kat. Par. rzym. kat. w miejscu, dek. konkolnicki, archidyec, lwowska. Fundatorami parafii byli Wacław Sierakowski, arcybis. lwowski, i Walenty Cwynarski, proboszcz konkolnicki, w r. 1777. Kościół drewniany pod wez. ś. Jana Nepomucena konsekrowany. Rok konsekracyi niewiadomy. Do par. należą Zaturzyn i Zawadówka. Par. gr. kat. w miejscu, dek. podhajecki, archid. lwow. . Do par. należą Zaturzyn i Huta. We wsi jest cerkiew i szkoła ludowa. W M. kwitnie głównie uprawa tytoniu. Lu. Dz. Markowa, mały zaśc, pow. słucki, przy szosie brzeskiej, pomiędzy Ladną i Hulewi czami, os. 5. A. Jel. Markowa góra, część Woroniaków, pow. złoczowski. MarkowaWola al. Markowola, wś włośc. , pow. kozienicki, gm. Sarnów, par. Regów, odl. 25 w. od Kozienic, ma 20 dm. , 160 mk. , 432 mr. W 1827 r. 17 dm. , 145 mk. mr Markowa Wolica, część wsi Sokólczy, w pow. skwirskim. Markowce, wś, pow. augustowski, gm. Hołynka, par. Teolin, odl. 50 w. od Augustowa, ma 29 dm. , 317 mk. W 1827 r. było tu 26, 161 mk. M. wchodzą w skład majoratu Łabno ob. . Markowce 1. wś, pow. sanocki, 10, 9 kil. od Sanoka, należy do parafii rzym. kat. w Dudyńcach a gr. kat. w Pełkini, liczy 152 mk. , z których 26 przebywa stale na obszarze wiek. pos. Pod względem religii jest 44 obrządku rzym. kat. , 108 gr. kat. , ma kajflicę M. B. i mały staw obok folwarku. Pos. wiek. Hier. Romera wynosi 219 mr. roli, 48 łąk, 51 mr. pastw. i 6 mr. lasu; mniej. 60 mr. roli i 12 mr. łąk. Ta mała osada leży na wysoko 388 m. npm. położonej równinie na lewym brzegu Sanoczka, dopływu Sanu także z lew. brzegu i graniczy na południe z Prusieniem i Pobielnem, na wschód z Pławcami, na północ z Sanoczkiem wsią, a na zachód z Dudyńcami. 2. M. al. Markowicej po rusku Markiwci, wś w pow. tłumackim, 16 Ml. na płd. zach. od Tłumacza, 9 kil. na płd. płd. zach. od sądu powiat. i urzędu poczt. w Tyśmienicy. Na płn. wsch. leży Chomiakówka, na wsch. Czarnołoźce i Słobódka, na płd. Ladzkie, na zach. Bratkowce, na płn. zach. Tyśmienica. Środkiem obszaru płynie Strymba, dopływ Werony, od płd. z Ladzkiego na płn. , a potem na płn. wsch. do Chomiakówki, i dzieli się w obrębie wsi na kilka ramion. Wzdłuż granicy płn. zach. płynie Uniawa, dopływ Strymby, od płd. zach. na płn. wsch. , a wzdłuż granicy wsch. Rokitna, dopływ Woróny, od płd. na płn. W środku obszaru leżą zabudowania wiejskie w dolinie Strymby. Na lew. brzegu Strymby las Uniawa, na praw. brzegu Nedwedyszcze. Zach, część obszaru przebiega kolej Iwowskoczerniowiecka a M. leżą w połowie drogi ze Stanisławowa do Ottynii. Własn. wiek. ma roli orn. 279, łąk i ogr. 158, pastw. 192, lasu 636 mr. ; własn, mniej, roli orn. 552, łąk i ogr. 1165, pastw. 273, lasu 33 mr. W r. 1880 było 860 mk. w gminie, 165 na obsz. dwor. 836 obrz. gr. kat. , 60 obrz. rzym. kat. . W tej liczbie 118 polaków, 11 żydów, reszta rusini. Par. rzym. kat. w Tyśmienicy, gr. kat. w miejscu, dek. tyśmieniecki, archidyec. lwowska. Do parafii należy Odaja. We wsi jest cerkiew pod wezw. ś. Dymitra, szk. fil. i kasa pożyczk, gminna z kapit. 817 zł. Dawniej należała wieś do klasztoru oo. dominikanów w Tyśmienicy z nadania Mikołaja Potockiego, kaszt. krak. , w r. 1643 Rkp. Siarczyńskiego w Bibl. Ossol. 1828, dziś jest własnością Konstantego Ładomirskiego. Mac. i Lu. Dz. Markowce, po węg. Mark, wś w hr. ziemneńskiem Zemplin Węg. , uprawa roli. Kościół paraf. gr. kat. , 460 mk. Markowce 1. wś nad Bohem, pow. latyczowski, gm. Susłowce, par. Latyczów, odl. 10 w. od Latyczowa. Ma 46 dm. , 284 mk. , 298 dzies. ziemi włośc. , 1100 dzies. dwors. , gorzelnię, która w 1881 r. wyprodukowała 6960 wiader spirytusu, cerkiew ś. Michała z 32 dz. ziemi. Należała do sstwa latyczowskiego. R. 1770 posesorami M. byli Leon i Ludwika Rulikowscy; opłacali 295 zł. 29 gr. kwarty. Dziś własność Lüdersów. 2. M. , wś, pow. berdyczowski, par. Machnówka, odl. 4 w. na południe od Machnówki. W 1868 r. 40 dm. , i 430 mk. w tej liczbie 70 katol. . Cztery piąte części wsi i 596 dzies. ziemi należały do Lucyana Mazarakiego, a piąta część z 120 dzies. do Dobrowolskiego. 3. M. , wś nad rz. Bożkiem, pow. starokonstantynowski, par. KulczynyKrasiłów. W XVIII w. prze

Markowa

Marko