al. Międzygórze, po rus. Meźyhory. W stro nie płd. najwyższe wzniesienie 378 m. , w stronie płn. 384 m. Własn. wiek. Włodzimierza hr. Dzieduszyckiego ma roli or. 335, łąk i ogr. 106 past. 443, lasu 431 mr. ; własn. mn. roli or. 1280, łąk i ogr. 183, past. 23, lasu 4 mr. W r. 1880 było 1047 mk. w gm. , 41 na obsz. dwor. obrz. rz. kat. 43, gr. kat. 942 w Markopolu a 73 w Międzygórach. Par. rz. kat. w Pieniakach, gr. kat. w miejscu, dek. załoziecki, archidyec. lwowska. Cerkwic są dwie jedna w Markopolu pod wez. Narodzenia N. Maryi P. , druga w Międzygórach, za sta wem, na górze pod Gajami, pod wez. Wnie bowstąpienia Chrystusa. Ta ostatnia jest bar dzo uboga stara i spruchniała, a w niej mieści się cudowny obraz M. B. W cerkiewce tej nie ma ani ikonostasu, ani wrot carskich. Koło tej cerkiewki była niegdyś wioska Retwiany, zniszczona przez Tatarów. Nazwa miasteczka pochodzi według podania stąd, że któraś woje wodzina polska powiła tu syna i dała mu imię Marka. Na cześć syna nazwała ona osadę, wś podówczas, Markopolem i wyrobiła dla niej przywilej na miasteczko. Dawniej należało mko do dóbr Sobieskich. Było też wówczas większe niż dzisiaj. W r. 1717 uległo zniszcze niu przez pożar. Na uwagę zasługują tu wały położone w środku wsi, w kształcie czworobo ku z kopcami po rogach, ślad dawnego zam czyska; między ludem zachowała się wieść o częstych napadach Tatarów, którzy miasto i zamek zburzyli. Na południu leży mała osa da Międzygórze, należące do Markopola, którą zamieszkuje 81 mk. W M. jest szkoła etat. 1kl. Czyt. Wremennyk instytuta staropigijskoho Lwów 1871, str. 125. Lu. Dz. Markoschin niem. , ob. Markocin. MarkosJanosi węg. , Jamiszewo, wś w hr. bereskiem, 499 mk. Markotice ross. , ob. Marchocice, Markotów, niem. Margadorf i Marksdorf, 1261 Marquardi, wś, pow. kluczborski. Marków, góra, wznosząca się na zach. granicy gm. Klimca z gm. Karlsdorfem, w pow. stryjskim, między pot; Klimczanką od wsch. a Stryjem od zach. Wzniesienie 833 m. npm. Marków, pot. górski, wypływa w obrębie gm. Zawoi, w pow. myślenickim, na płn. stoku działu Babiej Góry 1725 m. , z lasu pokrywającego stok płn. szczytu Brany 1517 m. , płynie na płn. parowem leśnym, a w końcu pomiędzy zabudowaniami zawojskiemi, koło leśniczówki uchodzi do Skawicy z praw. brz. Zabiera kilka strug spływających z lasu Urwiska. Między M. a Skawicą szczyt zwany Mokry Kozub, 832 m. wys. Niedaleko źródła tego potoku leży stawek Morskiem Okiem zwany 1156 m. . Dług. biegu 5 kil. Br. G. Marków, mko pryw. w pow. wilejskim, nad Hordzieją, odl. 35 w. od Wilejki, 82 w. od Wilna. Posiada kaplicę katolicką należącą do b. par. w Bieuicy, 562 mk. 286 żyd. . Markowskie sstwo niegrodowe mieściło się w wojew. wileńskiem, pow. oszmiańskim, dziś w wilejskim, wedle metryk lit. a mianowicie przywileju króla Aleksandra z r. 1513 składało się z mka M. , z dzierżawy krewskiej, dóbr Niezadowszczyzny i dworu putyłowskiego. W XVIII w. posiadał je Jan Szczytt kaszt, inflan. a później syn jego Justynian pisarz lit. , nareszcie brat jego przyrodni Tadeusz Kociełł, który zeń opłacał kwarty złp. 3161 gr. 10. Na sejmie z r. 1773 stany rzpltej nadały toż sstwo w emfiteutyczne posiadanie Ignacego Kurzenieokiego sędziego pow. pińskiego, łącznie z sstwem wilejskiem. Na tymże sejmie przez oddzielną konstytucyą wyznaczono komissyą z 7 urzędników lit. do ostatecznego oznaczenia rozciągłości tych dóbr. Marków las, kol. , pow. sieradzki, gm. i par. Kliczków Mały, odl. od Sieradza w. 13 3 4 dm. 6. Ob. Kliczków Wielki. Markowa al. Markówka, rz. , nastaje na zach. końcu wsi Markowy, w pow, łańcuckim; po dąża pomiędzy domostwami tejże w kierunku wsch. , następnie przerzyna wś Gać i Białoboki, płynie granicą gm. Ostrowa i Mikulic od płd. a gm. Wolicy i Urzejowic od płn. , w końcu zrasza płd. obszar Urzejowic i na granicy Urzejowic z Źurowiczkami długiemi uchodzi z lew. brz. do Mleczki, dopływu Wi słoku. W górnym swym biegu zabiera od pra wego brzegu potoki Hussowski i Glinik. Dłu gość biegu 17 kil. Br. G. Markowa, wzgórze bezleśne, polne, na gra nicy gmin Mazanki i Stróżówki, w pow. gor lickim, pod 38 47 30 wsch. g. F. , a 49 40 52 płn. sz. g. ; od strony płd. wypływa potok bezimienny, płynący na płd. wsch. przez Stró żówkę i poniżej Gorlic zlewający swe wody do Ropy, od zach. zaś i płn. płynie również bezimienny pot. do Wolskiej Wody, a z nią do Moszczańki, dopływu Ropy. Wznies. 427 m. npm. Miejsce znaku triang. Br. G. Markowa 1. wś duża, zabudowana wzdłuż niewielkiego dopływu Wisłoka z praw. brz. po płd. stronie gościńca z Łańcuta 11 kil. do do Przeworska, w urodzajnej równinie 241 do 257 m. npm. Należy do pow. łańcuckiego, ma szkołę ludową o 2ch nauczycielach, par. rz. kat. , 2 wiatraki i dom ubogich dla utrzymania niezdolnych do pracy kalek lub starców, niewiadomej fundacyi, posiadający 2 mr. roli i zostający pod zarządem zwierzchności gminnej. Liczy 3099 mk. , z których 3074 rz. kat. i 25 izrael. Wiek. pos. jest attynencyą ordynacyi przeworskiej ks. Lubomirskich i ma 229 mr. roli; pos. mn. 4114 roli, 291 łąk i ogr. , 188 past. i 85 mr. lasu. Była tu dawniej osadą

Markoschin