Marcyanów albo Sidorowszczyzna, dobra, pow. witebski, niedaleko Witebska. Do r. 1750 rezydencya Marcyana Ogińskiego wojew. witebskiego; miały 3588 dzies. ziemi i 571 dusz męskich. A K. Ł. Marcyanówka, wś i folw. , pow. ihumeński, gm. jurewicka, przy drodze z Ihumenia do Berezyny luboszczańskiej, leży na równinie śród głębokich jodłowych lasów. Obszar gruntu 1731 mr. należy do Łapickiego od r. 1818. T. S. Marcyanowo, folw. , pow. wągrowiecki, 3 dm. , 56 mk. , należy do dom. i gm. Niemczynka. Marcyanowo, zaśc. pryw. , pow. dzisieński, o 48 w. od Dzisny, 2 okr. adm. , 1 dm. , 7 mk. katol. 1866. Marcyanowo, okr. wiejski, gm. Kniaginin, pow. wilejski, ma w swym obrębie wsie Swatki, Rudziewicze, Zamosze, Chołmówka, Nawry, Horodyszcze, Dowżany. Marcybelin, dobra, pow. nowoaleksandrowski, 1053 dz. ziemi, własność Wład. Ogińskiego. Wzięły nazwę od Marcybelli z Późniaków Ogińskiej, kasztelanowej brasławskiej. Marcybelino, folw. pryw. nad jeziorem, pow. dzisieński, o 66 w. od Dzisny, 1 okr. adm, , 1 dm. , 19 mk. 1866. Marcybeliszki, folw. , pow. ihumeński, okr. polic. smiłowicki, nad rz. Słouść, dopływem Wołmy, o 1 w. od dawnego traktu pocztowe go mińskoihumeńskiego z prawej strony. Miejsce to niegdyś należało do tak zwanych dóbr baksztańskich klucza smiłowickiego ob, Smiłowicze, dziedzictwo Kieżgajłów, później Zawiszów i Ogińskich; wzięło nazwę od Marcybelli z Ogińskich Zawiszyny, marszałkowej nadwornej litewskiej, o której pisze Matuszewicz ob. Pamiętniki t. I, 223. Z kolei wła sność Moniuszków, a przez nich dziś Oziębłowskich; ma obszaru 19 włók i 6 mr. Ziemia i łąki dobre, młyn, propinacya, miejscowość niebezleśna. Parafia katolicka do r. 1867 smiłowicka, odtąd, po kasacie, koreliszczewicka. A. Jel. Marcyporęba z Bachorowicami, wś, pow. wadowicki, leży nad dwoma potokami uchodzącemi do Brodówki, małego dopływu Wisły z praw. brzegu, w okolicy wznoszącej się z 288 m. npm. , gdzie jest wieś zabudowana ku południowi w pokryte lasami wzgórza, które są podnóżami góry Wysokiej 440 m. i Drabosza 435 m. npm. Przez wieś prowadzi droga z Brzeźnicy 5. 3 kil. do Wadowic. Najwięcej domów grupuje się nad potokami, są jednak i odosobnione. Przysiołek Bachorowice znajduje się pod lasem w stronie południowozachodniej od wsi. Ta stara osada zwana jeszcze u Długosza Lib. benef. II, 53 Poramba ma szkołę ludową jednoklasową i kościół parafialny drewniany. Jest to obszerna budowla z r. 660 bez śladów sztuki lub sta rożytności. Najdawniejszy sprzęt, chrzcielni ca z r. 1545 nie zasługuje na uwagę. Za Zy gmunta Augusta aż do początku XVII wieku posiadali ten kościół kalwini Łukaszewicz Dzieje kośc. helw. 397, którzy zbór mieli w Brzeźnicy. Rozwiązać tutaj możemy wątpli wość podniesioną przez prof. dra Łepkowskiego Rocznik Tow. przyj. nauk. krak. z r. 1861 ażali w tej Brzeźnicy lub pod Bochnią że je dynie mógł być zbór helwecki w tej, gdyż tamta była wówczas własnością klasztoru staniąteckiego. Również mylnem jest podanie w Słowniku geogr. że w Brzeźnicy pod Boch nią jest kościół murowany, jest bowiem dre wniany, modrzewiowy. W M. znajduje się w archiwum kościelnem przywilej pisany z czeska po polsku z r. 1586 oblatowany w grodzie oświecimskim r. 1663. Podaje go prof. dr. Łepkowski w całości podług rękopisu Fundacye, legaty, zapisy i t. d. kościoła farnego w M. P. spisane przez ks. Michała Kamelskiego plebana kleckiego, w M. P. kura tora, pisarza dekan. Zatorskiego w r. 1753. Ten dyplom bezwątpienia podrobiony nadaje proboszczowi wyłączne prawo palenia gorzał ki, piwa, uciążliwe dziesięciny i t. d. i jest świadectwem chciwości duchowieństwa w cza sie bezpośrednio poprzedzającym reformacyą. Teraźniejsza nazwa wsi pochodzi od Marka Po rębskiego herbu Radwan, założyciela kościoła lub współczesnego Długoszowi, kościół bo wiem był założony 1176 r. a na nowo konse krowany 1667 r. Parafia należy do dyec. krak. dek. skawińskiego, ma wsie parafialne Brzeźnicę z Pasieką, Kopytówkę, Owsiankę z Nowemi dworami i Stanisław górny. Ogólna liczba parafian 3161 rzym. kat. i 57 izrael. Siarczyński podaje Rkp. Bibl. Ossol. 1825, że w dawnej taryfie ma ta wieś także drugą nazwę Świętykost. Pisali się z niej oprócz Porębskich Radwanitów także Wilkowscy i Bielscy. Wspomina ją także Bodzanta w dy plomie z r. 1353 erygującym parafię w Tłuczaniu dolnym. Kod. Małop. 278. Pos. wiek. ma obszaru 120 mr. roli, 19 mr. łąk, 12 mr. pastw, i 401 mr. lasu; pos. mniej. 936 mr, ro li, 117 mr. łąk, 196 mr. pastw. i 62 mr. lasu. M. graniczy na północ z Brzeźnicą na wschód z Brzezinką, Kopytówką i Bęczynem, na po łudnie z Wysoką, na zachód z Lgotą i Tłuczaniem dolnym. Mac. Marcialfalva, ob. Mittoszin. Mar cienkowa bałka al. Podolskie futory, wś, pow. chorolski gub. połtawskiej, nad uroczyskiem Podolem; 215 dm. , 1858 mk. Marczeńska, st. poczt. w pow. bachmuckim gub. ekaterynosławskiej. Marczewskie, folw. pow. odolanowski, 1

Marcyanów