od Dzisy, 2 okr, adm. , 1 dm. , 14 mk. katol 1866. Leoszyn, dwór, pow. rossieński, par. szydłowska. Własność Zaleskich. Leowo, miasto w gubernii bessarabskiej, 2900 mk. , st. pocztowa. Z. B. Łepacken niem, ob. Lepaki Lepąjcie, dwór pow. rossieński, par. wewirżańska. Własność Taraszkiowicza. Łepajtyszki, wś, pow. rossieński, par. wewirżańska. Lepaki, część Biszkowa w Kamionce wołoskiej, pow. Rawa Ruska Lepaki, niem. Lepmhen. wś, pow. łecki, nad jez. lepackiem, na pruskolutwskich Mazurach, przez osadników polekich założona. O pierwszym jej początku nie donoszą akta. Istniała już r. 1476. R. 1483 Jerzy Ramung von Ramek, komtur ryński, nadaje Piotrowi i Tomkowi Lepakom 15 wł. między małem jeziorem lepackiem a sunowskiem, z niższem sądown. i obow. 1 służby zbrojnej. R. 1557 mieszkają w L. Jędrzej, Mojżesz, Grzegorz i Jerzy, bracia. R. 1562 książę Albrecht nadaje Andrzejowi Lepakowi, komornikowi straduńskiemu, 41 2 wł. w L. na prawie magdeb. Ob. Kętrz. , Ludn. pol. w Prasiech, str. 452, 453. Kś. F. Lepale, dobra, pow. poniewieski, b. dziedzictwo Łopacińskich. Lepalothen niem. 1. wś, pow. wystrucki, st. p. Berschkallen. 2. L. , al Ribben, ws pod Stołupianami, pow. stołupiański. 3. L. , wś, pow. ragnecki, st. p. Ragneta. 4. L. al. Laugszargen, wś tamie, st. p. Badwethon. 5. L. , wś tamże, st. p. Szillen. Leparka, rz. , w Kurlandyi Lepare, Leepare, lewy dopływ Szwity, ma ujście na północ od folw. Neu Bergfried. Lepartowizna, folw. , pow. mazowiecki, gm. i par. Wysokie Mazowieckie, o 6 w. od Szepietowa, ma 120 mr. rozl, grunta orne i ogr. mr. 47, łąk mr. 24, pastw. mr. 4, lasu mr, 45, nieuż. i place mr. 2, bud. z drzewa 4, Folw tan w r. 1881 oddzielony od rozmaitych sokie Makowieckie. A. Pal. Lepary lub Borki, dobra, pow. kobryński, 307 dzies. rozl, własiaośó Bajkowikiej. Łepary 1. dobra, pow, szawelski, parafii i gminy krukowskiej, należące do roMftityeh właścicieli, leżą o mil parę od Janiszek, handlowego mka, gdzie zarząd policyjny i poczta. Według taryfy 1717 r. księstwa żmiijdzkiego, L. zwane były Leparty i stanowiły szlachecką okolicę, należącą do Stankiewiczów, Narkiewiczów, Micewiczów Sadkowskich, Gościckich i Sółohubów; obecnie z tych rodzin kilka się wywłaszczyło. Jan Narkiewicz posiada półtorej włóki; Jan Sadkowski dwie wióki; Mikołaj Onufrego syn Gośoicki dwie włóki; Anna Stankiewiczowa dwie włóki; Serwacy Gościcki dwie włóki; Leokadya Budkiewiczowa półtorej włóki; Dyonizy Rogowski włókę; Karol Mingin półtorej włóki; Wincenty Mingin półtorej włóki i w końcu Michał Sołohub półtorej włóki. Z tych cząstek szlacheckich odznaczają się wielkością Aleksandra Grotuza barona 23 włóki i Oskara, Eugeniusza i Gabryeli Brażow 30 włók. Dziad małoletnich Brażów Karol, szlachcic saski i kapitan wojsk rosyjs. , nobilitowany w Petersburgu, nabył L. i zostawił synowi Eugeniuszowi, który wyrestaurował dwór, wprowadził postępowe gospodarstwo i zostawił dzieciom. 2. L, , wś duża, o kilka wiorst od miasta powiat. Szawel, na szosie, niegdyś należąca do ekonomii szawelskiej, dziś do gminy szawelskiej, 84 dusz; posiada ziemi włośc. 756 dzies. 3. L. , wś gm. krukowskiej, 99 dusz, 570 dzies. J. Godl Lepcz, pow. wejherowski, ob. Lebcz. Lepczyn, pow. człuchowskl, ob. Lipczyn, Łepel, miasto powiat. gub. witebskiej, leży pod 46 52 dłg. wsch. i 54 53 szer. półn. , nad rzekami Ulanką i Essą, z których pierwsza wypływa, druga wpada do jez. lepelskiego w samem mieście; odległe od Witebska 113 w. , od Petersburga 694. W XV wieku należał L. do dóbr książąt litewskich. R. 1439 syn w. ks. litews. Zygmunta Kiejstutowicza Michał, nadał L. kościołowi witebskiemu na prośbę księdza Kucharskiego. Król Aleksander r. 1503 dar ten zatwierdził i dodał od siebie wójtowstwo borowieńskie a także wsie Moszczony, Sorzycę i 3 karczmy w Witebsku. Zygmunt I r. 1541 fundusz plebanii witebskiej, obszernemi dobrami w liczbie których był L. i monopolem przedaży trunków w Witebsku uposażony, za zgodą papieża wcielił do katedry wileńskiej. Po wzięciu przez Rosyan Połocka, w r. 1563 kapituła wileńska, nie mogąc sama bronić lub zasłaniać dóbr L. , często napadanych i rabowanych przez wojsko nieprzyjacielskie, oddała je w dzierżawę Zygmuntowi Augustowi, pod warunkiem, iż jeśliby królowie zatrzymać je na zawsze chcieli, tedy inne, równej wartości dobra, do katedry przyłączone będą, czego Zygmunt August nie dopełniwszy, L, obwarowany w r. 1568, nadał dożywociem Jerzemu Zienowiczowi, kaszt. smoleńskiemu, po śmierci którego Mikołaj Moniwid Dorohostajski, wojew. połocki, przedłużenic dożywotniego prawa na osobę swoją otrzymał. Stefan Batory, po odzyskaniu Połocką, odebrawszy L. od Dorohostaskiego, wrócił go kapituło, która jednak, unikając trudnego i dla częstych napadów pogranicznych niebezpiecznego zarządu, przedała te dobra r. 1586 Lwowi Sapieże za 1200 kóp groszy litewskich. Lew Sapieha, uposażając rozmaito kościoły na Litwie, r. 1609 oba mczka, t. j. Stary i Nowy Lepel, ze wszystkiemi do nich należącemi Wsia

Leoszyn

Leoszyn

Leowo

Lepąjcie

Lepaki

Lepale

Lepalothen

Leparka

Lepartowizna

Lepary

Lepcz

Lepczyn